Rozdział 42 — Wiara i odwaga
Pan polecił Mojżeszowi opowiedzieć dzieciom Izraela o Jego postępowaniu względem nich gdy wyzwalani byli z Egiptu i chronieni byli cudownie na pustyni. Miał on przywołać na pamięć ich niewiarę i narzekanie gdy poddawani byli próbom oraz wielkie miłosierdzie Pańskie i czułe przywiązanie Tego, który nigdy ich nie opuścił. To miało pobudzić ich wiarę i wzmocnić ich odwagę. Kiedy będą wprowadzeni do tego by zdali sobie sprawę ze swego własnego grzechu i słabości, zdadzą sobie także sprawę z tego że Bóg był ich sprawiedliwością i siłą.S7 210.1
Bardzo ważnym jest aby lud Boży w dzisiejszym czasie miał w umyśle to, jak i kiedy poddawany był próbie i gdzie jego wiara zawiodła, gdzie narazili na szwank Jego sprawę przez swoją niewiarę a także przez zaufanie samemu sobie. Boże miłosierdzie wyzwolenia powinno być teraz wyliczone krok po kroku. Gdy lud Boży przejrzy przeszłość, powinien dostrzec że Bóg jeszcze powtarza swoje poczynania. Powinni rozumieć przekazane ostrzeżenia i wystrzegać się powtarzania własnych błędów. Porzucając zaufanie do samego siebie, mają Jemu zaufać że wybawi ich od dalszego obrażania Jego imienia. W każdym zwycięstwie jakie osiąga szatan, dusze narażone są na niebezpieczeństwo. Niektórzy stają się obiektami jego pokus aby nigdy się nie podnieśli. Niech więc ci, którzy popełnili błędy, chodzą ostrożnie, modląc się przy każdym kroku: “Podtrzymuj moje kroki na Twoich drogach aby się nie chwiały moje nogi”. Psalmów 17,5.S7 210.2
Bóg zsyła próby aby dowieść kto wiernie wytrwa w pokuszeniu. Doprowadza On każdego do sytuacji próby aby sprawdzić kto wiernie wytrwa w pokuszeniu, aby zobaczyć czy będą ufać mocy, która jest poza i ponad nimi. Każdy ma nieodkryte cechy charakteru, które muszą przyjść do światła dzięki próbie. Bóg pozwala, aby ci, którzy są samowystarczalni, byli srodze kuszeni aby mogli zrozumieć swoją beznadziejność.S7 210.3
Kiedy przychodzą na nas próby, kiedy widzimy nie wzrost powodzenia ale trudności wymagające ofiary ze strony wszystkich, jak odbierzemy podszepty szatana że mamy bardzo ciężkie czasy? Jeśli posłuchamy tych sugestii, zrodzi się niewiara w Boga. W takim czasie powinniśmy pamiętać że Bóg zawsze opiekował się swoimi instytucjami. Powinniśmy popatrzeć na dzieło jakiego On już dokonał, na reformy jakie już wprowadził. Powinniśmy zebrać dowody błogosławieństwa z nieba, dowody dla naszego dobra i mówić: “Panie, wierzymy w Ciebie, w Twoje zasługi i Twoje dzieło. Ufamy Tobie. Wydawnictwo jest Twoim własnym narzędziem i nie upadniemy ani nie zniechęcimy się. Wywyższyłeś nas poprzez połączenie nas z Twoim ośrodkiem. Będziemy szli drogą Pańską aby czynić sprawiedliwość i sąd. Wykonamy naszą część będąc wiernymi wobec dzieła Bożego”.S7 211.1
*****
Jeśli brakuje nam wiary tam gdzie jesteśmy, kiedy przychodzą trudności, zabraknie nam wiary w innym miejscu.S7 211.2
*****
Naszą największą potrzebą jest wiara w Boga. Kiedy patrzymy na ciemną stronę, tracimy nasz kontakt z Panem Bogiem Izraela. Gdy serce jest otwarte na obawy i domniemania, droga postępu zarasta niewiarą. Nie miejmy nigdy uczucia że Pan opuści swoje dzieło.S7 211.3
Mniej musi być rozmów o niewierze, mniej wyobrażenia sobie że ten czy tamten staje w poprzek drogi. Idźcie naprzód w wierze, ufajcie że Pan przygotuje drogę dla swego dzieła. Wówczas znajdziecie odpoczynek w Chrystusie. Gdy doskonalicie wiarę i stajecie we właściwym stosunku wobec Boga a przez żarliwą modlitwę zwiążecie się ze swoją pracą, będziecie działali przez Ducha świętego. Wiele problemów, które teraz wydają się niezgłębione, możecie rozwiązać dla samych siebie przez bezustanne zaufanie Bogu. Nie potrzebujecie być boleśnie określeni ponieważ żyjecie pod prowadzeniem Ducha Świętego. Możecie kroczyć naprzód i pracować w zaufaniu.S7 211.4
Musimy mniej ufać temu co możemy zrobić a więcej wierzyć w to co Pan może dokonać dla nas jeśli mamy czyste ręce i czyste serca. Nie jesteśmy zaangażowani w swoje własne dzieło — wykonujemy dzieło Boże.S7 212.1
Potrzeba więcej miłości, więcej szczerości, mniej podejrzeń, mniej złego myślenia. Musimy być mniej gotowi do oszczędzania i oskarżania. Jest to przykre dla Boga. Serce powinno być zmiękczone i podbite przez miłość. Stan bezsilności u naszych ludzi wynika z faktu że ich serca nie są w porządku wobec Boga. Oddzielenie od Niego jest przyczyną ciężkiego stanu naszych instytucji.S7 212.2
*****
Nie martwcie się. Poprzez patrzenie na okoliczności i narzekanie kiedy przychodzą trudności i napięcia objawiacie chorowitą osłabioną wiarę. Przez swoje słowa i swoje czyny pokazujecie że wasza wiara jest niewidoczna, Pan bogaty jest w środki. On ma cały świat. Popatrzcie na Tego, który ma światło, moc i biegłość. On pobłogosławi każdego kto chce roznosić światło i miłość.S7 212.3
Pan pragnie aby wszyscy zrozumieli że ich powodzenie ukryte jest z Nim w Chrystusie, że zależne jest ono od ich pokory i łagodności, ich wypływającego z serca posłuszeństwa i poświęcenia. Kiedy nauczą się oni lekcji od wielkiego Nauczyciela jak umierać dla siebie, jak nie pokładać zaufania w człowieku, jak nie czynić ciała swoim ramieniem, to później, kiedy będą Go wzywali, Pan będzie im żywą pomocą w każdej potrzebie. On poprowadzi ich w sądzie. On będzie po ich prawicy aby dodawać im rady. Będzie On mówił do nich: “Oto jest droga, którą macie iść”.S7 212.4
Niechaj bracia na odpowiedzialnych stanowiskach głoszą słowa wiary i otuchy do pracowników. Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, po stronie wiary. Tak długo jak trwa czas próby, pokażcie co ma być czynione przez poświęcony żywy zbór.S7 213.1
*****
Nie rozumiemy tak jak powinniśmy wielkiego konfliktu pomiędzy mocami, boju pomiędzy wiernymi i niewiernymi aniołami. O każdego człowieka walczą dobrzy i źli aniołowie. To nie jest walka pozorowana. Nie jest to udawanie bitwy, w którą jesteśmy zaangażowani. Musimy się spotkać z najsilniejszymi przeciwnikami i od nas zależy kto wygra. Mamy szukać naszej mocy tam gdzie szukali jej pierwsi uczniowie. “Ci wszyscy trwali w jedności, w modlitwie i błaganiach”. “I nagle rozległ się głos z nieba niczym głos potężnego wiatru i napełnił cały dom gdzie siedzieli”. “I wszyscy byli napełnieni Duchem Świętym”. Dzieje Apostolskie 1,14; 2,2.4.S7 213.2
Nie ma wytłumaczenia dla zdrady czy zniechęcenia ponieważ wszystkie obietnice niebiańskiej łaski są dla tych, którzy pragną i łakną sprawiedliwości. Jest gwarancją że na wielką potrzebę głodu i pragnienia, udzielone zostanie tak pożądane posilenie.S7 213.3
Kiedy zdamy sobie sprawę z naszej niezdolności do wykonywania Bożego dzieła i poddamy się aby być prowadzeni Jego mądrością, Pan będzie działał z nami. Kiedy opróżnimy duszę z samego siebie, On zaspokoi wszystkie nasze potrzeby.S7 213.4
Umieśćcie wasze umysły i wolę tam gdzie Duch Boży może je dosięgnąć ponieważ On nie będzie działał poprzez umysł czy sumienie innego człowieka aby dosięgnąć waszego. Z żarliwą modlitwą o mądrość uczyńcie Słowo Boże swoim studium. Zasięgnijcie rady uświęconego rozsądku poddanego całkowicie Bogu.S7 214.1
Przypatrzcie się Jezusowi w prostocie i wierze. Patrzcie na Jezusa dopóki duch nie omdleje pod nadmiarem światła. Nie modlimy się w połowie. Nie wierzmy w połowie. “Proście, a będzie wam dane”. Łukasza 11,9. Módlcie się, wierzcie, umacniajcie jeden drugiego. Módlcie się tak jak nie modliliście się nigdy dotąd aby Pan położył na was swoją rękę, abyście mogli pojąć długość i szerokość, i głębokość, i poznać miłość Chrystusa, która przechodzi wszelkie pojmowanie, abyście mogli być napełnieni zupełną pełnią Bożą.S7 214.2
*****
Fakt że zostaliśmy wezwani aby wycierpieć próbę, dowodzi że Pan Jezus widzi w nas coś bardzo cennego co pragnie On rozwinąć. Gdyby On w nas nie widział niczego co mogłoby uczcić Jego imię, nie poświęcałby On czasu na uszlachetnienie nas. Nie zadajemy sobie wiele trudu przy jeżynach bez kolców. Chrystus nie wrzuca bezwartościowego kruszcu do swojego tygla. Doświadcza On tylko wartościowy metal.S7 214.3
Kowal wrzuca żelazo i stal do ognia aby móc poznać jaki rodzaj metalu reprezentuje. Pan pozwala aby Jego wybrani wrzuceni zostali w tygiel utrapienia aby mógł zobaczyć jakie są twardości i czy będzie On mógł uformować i wymodelować ich do swojego dzieła.S7 214.4