Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Służba dobroczynna

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Rozdział 9 — Rodzaje pracy w ramach ewangelizacji w sąsiedztwie

    Wielkie dzieło stojące przed naszymi zborami — Nasze zbory mają do wykonania dzieło, o którym niewielu ma jakiekolwiek pojęcie. (...). Powinniśmy łożyć z naszych środków na utrzymanie pracowników na żniwnym polu, a będziemy się radować z zebranych snopów. Choć jest to dobre, to jednak oprócz tego mamy do wykonania nie mniej ważną pracę, która pozostaje nietknięta, a musi być wykonana. Misją Chrystusa było uzdrawianie chorych, wspieranie złamanych na duchu i opatrywanie zranionych serc. To dzieło odrodzenia ma być pełnione wśród potrzebujących i cierpiących ludzi.SD 61.1

    Bóg żąda nie tylko twojej dobroczynności, ale także twojego pogodnego oblicza, twoich słów nadziei i twojego uścisku dłoni. Nieś ulgę uciśnionym i wierzącym w Boga. Niektórzy chorują i opuściła ich nadzieja. Nieś im blask słońca. Są dusze, które utraciły odwagę. Mów do nich i módl się za nich. Są tacy, którzy potrzebują chleba żywota. Czytaj im ze Słowa Bożego. Jest choroba duszy, której nie pomoże żaden balsam ani nie uleczy żadne lekarstwo. Módl się za tych, którzy tak chorują, i prowadź ich do Jezusa Chrystusa. W każdej twojej pracy Chrystus będzie obecny i będzie wywierał wpływ na serca ludzi. — Manuscript 105, 1898.SD 61.2

    Odwiedźcie każdą rodzinę i poznajcie jej duchowy stan — Gdziekolwiek założony zostanie zbór, wszyscy jego członkowie powinni aktywnie zaangażować się w działalność misyjną. Powinni odwiedzić wszystkie rodziny w sąsiedztwie i poznać ich duchowy stan. Gdyby ci, którzy uważają się za chrześcijan, zaangażowali się w to dzieło od chwili, gdy ich imiona po raz pierwszy zostały zapisane w księgach zborowych, nie byłoby dzisiaj tak szeroko panoszącej się niewiary, takiej głębi występku oraz takiej bezprecedensowej nikczemności, jakie widzimy we współczesnym świecie. Gdyby każdy członek Kościoła starał się oświecać innych, tysiące nowych wyznawców przyłączyłyby się przez ten czas do ludu zachowującego przykazania Boże.SD 61.3

    Nie tylko w świecie widzimy skutki zaniedbania przez Kościół pracy według metody ustanowionej przez Chrystusa. To zaniedbanie sprawiło, że w Kościele zamarło żywe i święte zainteresowanie dziełem Bożym. Duch kr ytycyzmu i goryczy przeniknął do Kościoła, a duchowe poznanie wielu uległo osłabieniu. Wskutek tego dzieło Chrystusa poniosło wielkie straty. Niebiańskie istoty czekały, by współpracować z ludźmi, ale my nie rozpoznaliśmy ich obecności.SD 62.1

    Nadszedł najwyższy czas, byśmy okazali skruchę. Cały lud Boży powinien wykazać zainteresowanie dziełem na rzecz dobra. Wierzący powinni zjednoczyć serca i dusze w gorliwych staraniach, by podnosić na duchu i oświecać bliźnich. — Testimonies for the Church VI, 296-297.SD 62.2

    Znajdowanie tych, którzy będą słuchać — Przed kilkoma laty, podczas wizyty na południu Stanów Zjednoczonych, przemierzając długie odległości z jednego miejsca na drugie, pytałam czasami, kto mieszka w domach, które mijaliśmy. Dowiadywałam się, że w wielu dużych domach na południu kraju mieszkają ludzie pełniący ważne obowiązki i zarządzający dużymi majątkami. Pytając dalej, dowiadywałam się, że nikt nie próbował nawet zanieść tym ludziom Słowa Żywota. Nikt nie poszedł do nich z Biblią w ręku i nie powiedział:SD 62.3

    — Mamy dla państwa coś cennego i pragniemy, byście państwo to usłyszeli.SD 62.4

    Wielokrotnie przedstawiono mi, że takie właśnie dzieło musi być wykonane. Mamy iść na drogi i między opłotki, by nieść ludziom przesłanie prawdy dane nam przez Chrystusa. Mamy nakłaniać wielu, aby udali się na wesele. — Manuscript 15, 1909.SD 62.5

    Nawiązywanie znajomości z ludźmi jest cenione przez Chrystusa — Wielu utraciło nadzieję. Przynieście im na nowo promienie słońca. Wielu utraciło odwagę. Mówcie im słowa pocieszenia. Módlcie się za nich. Ludzie potrzebują chleba żywota. Czytajcie im Słowo Boże. Wielu jest dotkniętych chorobą ducha, jakiej żaden ziemski balsam nie zdoła uśmierzyć ani żaden lekarz wyleczyć. Módlcie się za takich ludzi. Prowadźcie ich do Jezusa. Mówcie im, że jest balsam w Gileadzie i tam jest Prawdziwy Lekarz. — Prorocy i królowie 459.SD 62.6

    Praca wśród ludzi ze wszystkich warstw społecznych — Wszędzie jest praca do wykonania dla ludzi ze wszystkich warstw społeczeństwa. Mamy się przybliżyć do ubogich i opuszczonych oraz tych, którzy upadli wskutek niewstrzemięźliwości. Jednocześnie nie wolno nam zapominać o wyższych klasach społeczeństwa — prawnikach, duchownych, parlamentarzystach i sędziach, z których wielu pozostaje w niewoli niewstrzemięźliwości i nałogów. Nie wolno nam zaniedbać żadnych starań, by wskazać im, że ich dusze są warte zbawienia, a życie wieczne jest godne, by o nie zabiegać. — Testimonies for the Church VII, 58.SD 63.1

    Powołani do różnego rodzaju służby — Pan wzywa swój lud, by podjął różnego rodzaju pracę misyjną, aby siać nad wieloma wodami. Wykonujemy zaledwie małą cząstkę pracy, jaką On poleca nam wykonać wśród naszych sąsiadów i przyjaciół. Dzięki dobroci okazywanej ubogim, chorym i opuszczonym możemy uzyskać wpływ na nich, aby Boża prawda znalazła dostęp do ich serc. Żadna taka okazja do służby nie powinna być zaniedbana. Możemy pełnić dzieło misyjne najwyższego znaczenia. Przedstawianie prawdy z miłością i współczuciem od domu do domu jest zgodne z pouczeniem, jakiego Chrystus udzielił uczniom, gdy posyłał ich na pierwszą wyprawę misyjną. — The Review and Herald, 6 czerwiec 1912.SD 63.2

    Pomagajcie ludziom tak, jak pomagał Chrystus — Gdy przechodził przez miasta i wsie, był niczym życiodajny nurt rozlewający życie i radość, gdziekolwiek dotrze. Wyznawcy Chrystusa powinni pracować tak jak i On. Powinniśmy nakarmić głodnego, przyodziać nagiego oraz pocieszyć cierpiącego i zmartwionego. Powinniśmy pomóc zdesperowanemu i natchnąć nadzieją zrozpaczonego. — Życie Jezusa 310.SD 63.3

    Dzieło, w którym powinien uczestniczyć każdy zbór — Dzieło gromadzenia potrzebujących, uciskanych, cierpiących i ubogich jest tym dziełem, w którym od dawna powinien uczestniczyć każdy zbór wierzący w prawdę na obecny czas. Mamy okazywać delikatność i współczucie Samarytanina, zaspokajając najpilniejsze fizyczne potrzeby, karmiąc głodnych, dając dach nad głową biedakom wyrzuconym z domów oraz odbierając każdego dnia łaskę i siłę od Boga, abyśmy mogli sięgać do głębi ludzkiej nędzy i pomagać tym, którzy nie potrafią sami sobie pomóc. Czyniąc to dzieło, mamy najlepszą okazję przedstawiania Chrystusa, i to ukrzyżowanego. — Testimonies for the Church VI, 276.SD 63.4

    Kazania tego nie dokonają — Przez osobistą pracę docierajcie do ludzi tam, gdzie oni się znajdują. Zapoznawajcie się z nimi. Ta praca nie zostanie wykonana bez podjęcia zdecydowanych wysiłków. Jej braku nie da się uzupełnić żadnymi nakładami finansowymi ani kazaniami. — Słudzy ewangelii 128.SD 64.1

    Pieśń jak blask słońca — Jest moc w służbie pieśni. Uczniowie, którzy nauczyli się pięknych ewangelicznych pieśni, wyróżniających się melodyjnością i wzniosłością, mogą dokonać dużo dobra jako śpiewający ewangeliści. Znajdą oni liczne okazje do wykorzystywania talentu danego im przez Boga, wnosząc melodię i blask słońca w wiele osamotnionych miejsc przyćmionych przez smutek i udrękę oraz śpiewając tym, którzy rzadko mają przywilej bywać w chrześcijańskim zborze.SD 64.2

    Uczniowie, wyjdźcie na drogi i między opłotki. Starajcie się docierać do ludzi zarówno z wyższych, jak i niższych klas społeczeństwa. Wchodźcie do domów bogatych i biednych, a gdy tylko będziecie mieli ku temu okazję, pytajcie:SD 64.3

    — Czy zechcieliby państwo, byśmy zaśpiewali państwu kilka ewangelicznych pieśni?SD 64.4

    Gdy serca zostaną zmiękczone, może się otworzyć droga do wypowiedzenia kilku słów modlitwy o Boże błogosławieństwo. Niewielu będzie takich, którzy nie zechcą posłuchać. Taka służba jest prawdziwą pracą misyjną. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 547-548.SD 64.5

    Szerokie pole do praktycznej służby — Istnieje szerokie pole do praktycznej służby zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn. Dobra kucharka, dobra krawcowa czy dobra pielęgniarka zawsze przyda się do pomocy. Niechaj członkowie biednych rodzin będą uczeni gotowania, szycia i naprawiania odzieży oraz opieki nad chorymi i właściwego prowadzenia domu. Nawet dzieci należy uczyć wykonywania drobnych obowiązków z miłością i współczuciem na rzecz tych, dla których los nie był tak łaskawy.SD 64.6

    Inne szanse wykonywania użytecznej pracy pojawią się przed tymi, którzy są gotowi podjąć najbliżej leżące obowiązki. Potrzeba dziś nie tyle wykształconych i elokwentnych mówców, co pokornych mężczyzn i kobiet noszących podobieństwo do Chrystusa.SD 65.1

    Pracujcie bezinteresownie, z miłością i cierpliwie dla wszystkich, z którymi się spotykacie. Nie okazujcie zniecierpliwienia. Nie wypowiadajcie nieuprzejmych słów. Niech miłość Chrystusa będzie w waszych sercach, a prawo życzliwości kieruje waszymi słowami. — The Review and Herald, 7 sierpień 1913.SD 65.2

    Wykorzystywanie świąt w celu wykonywania pracy dla Pana — Są także inne sposoby pracy. Niektórzy potrafią biegle wyjaśniać Pismo Święte i przekazywać innym to, w co wierzymy. Ci mogą być przekazicielami światła i cennej pociechy dla ubogich i zniechęconych dusz, które nie znajdują nadziei i nie potrafią uwierzyć. Inni powinni szukać odmiennych sposobów wykonywania pracy dla Pana. Niechaj ci, którym praca zajmuje większość czasu w dni powszednie, poświęcą niedziele i święta, by nieść błogosławieństwo bliźnim i służyć sprawie Bożej, zamiast spędzać je na próżnych przyjemnościach. Wasz przykład pomoże innym uczynić coś dla chwały Bożej. Zwróćcie uwagę na słowa natchnionego apostoła:SD 65.3

    — “Czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek czynicie, wszystko czyńcie na chwałę Bożą”. 1 Koryntian 10,31.SD 65.4

    W ten sposób żywa zasada bycia dobrym i czynienia dobra zostanie zastosowana w codziennym aktywnym działaniu. (...).SD 65.5

    Nie jest możliwe, by wszyscy poświęcili cały swój czas dziełu Bożemu, gdyż muszą wykonywać pracę, by zarobić na utrzymanie. Ale nawet ci mają święta i czas, który mogą poświęcić chrześcijańskiej służbie, by czynić dobro w taki sposób, skoro nie mogą ofiarować zbyt dużo środków finansowych. — Letter 12, 1892.SD 65.6

    Godziny spędzane nierzadko na rozrywkach, które nie regenerują ani ciała, ani duszy, należałoby poświęcić odwiedzaniu ubogich, chorych i cierpiących albo pomaganiu potrzebującym. — Testimonies for the Church VI, 276.SD 65.7

    Służba dobroczynna w szabat — Według czwartego przykazania sobota została poświęcona na odpoczynek i nabożeństwo. Wszelkie świeckie zajęcia należy odłożyć, ale czyny miłosierdzia i dobroczynności są zgodne z zamiarem Pana. Nie należy ich ograniczać czasem ani miejscem. Niesienie ulgi cierpiącym i pocieszanie smutnych to służba miłości przynosząca chwałę świętemu Bożemu dniowi. — Redemption, or the Teachings of Christ IV, 46.SD 65.8

    Odwiedziny jako metoda pracy na początku — Niechaj ci, którzy czują spoczywającą na nich odpowiedzialność za bliźnich, udadzą się do pracy od domu do domu i uczą ludzi przepis za przepisem, trochę tu, trochę tam, stopniowo prowadząc ich do pełnego światła biblijnej prawdy. Tak właśnie musieliśmy postępować na początku głoszenia przesłania. Gdy czynione będą gorliwe wysiłki, Pan sprawi, że Jego błogosławieństwo spocznie na pracownikach i tych, którzy szukają zrozumienia prawdy zawartej w Słowie Bożym.SD 66.1

    W Słowie Bożym znajdują się cenne i wspaniałe prawdy, a naszym przywilejem jest przedstawiać te prawdy ludziom. Na tych terenach, gdzie wielu nie jest w stanie uczestniczyć w zgromadzeniach odbywających się daleko od ich domów, możemy zanieść im prawdę osobiście i pracować dla nich w prosty sposób.SD 66.2

    Jakież światło zawarte jest w Słowie Bożym! W Księdze Izajasza czytamy: “Wołaj na całe gardło, nie powściągaj się, podnieś jak trąba swój głos i wspominaj mojemu ludowi jego występki”. Izajasza 58,1. To jest dzieło, które mamy wykonywać. Zwróć uwagę na wyrażenie mojemu ludowi. Dlaczego prorok napisał mojemu ludowi? Otóż Izraelici nie postępowali zgodnie ze światłem prawdy, a Bóg pragnął zbawić ich od ich grzechów. Prawda miała być im przedstawiona na nowo w całej jej prostocie.SD 66.3

    Przesłanie trzeciego anioła musi być ogłoszone wszystkim ludziom, a Chrystus oświadczył, że ma być ono zwiastowane na drogach i między opłotkami.SD 66.4

    — “Wołaj na całe gardło, nie powściągaj się” (Izajasza 58,1) — rozkazuje. To znaczy, że gdziekolwiek prawda ma być głoszona, czy to w zgromadzeniu, czy od domu do domu, należy przedstawiać ją tak, jak jest objawiona w Słowie Bożym. — Manuscript 15, 1909.SD 66.5

    Nie powinniśmy czekać, aż ludzie przyjdą do nas — Nie powinniśmy czekać, aż dusze przyjdą do nas. Powinniśmy je odnaleźć tam, gdzie one są. Głoszenie Słowa Bożego z kazalnicy to dopiero początek pracy. Istnieje wielka rzesza ludzi, których ewangelia nigdy nie dosięgnie, jeśli się jej im nie przyniesie. — Przypowieści Chrystusa 145.SD 66.6

    Pracujcie od domu do domu, nie zaniedbując ubogich, którzy zazwyczaj są pomijani. Chrystus powiedział: “Pan namaścił mnie, abym zwiastował ubogim dobrą nowinę” (Izajasza 61,1), więc mamy iść i czynić podobnie. — The Review and Herald, 11 czerwiec 1895.SD 67.1

    Jestem zgubiony, a ty mnie nie ostrzegłeś! — Idźcie do domów także tych ludzi, którzy pozornie nie okazują żadnego zainteresowania. Gdy słodki głos miłosierdzia zaprasza grzesznika, działajcie z całą energią serca i umysłu, jak pracował Paweł, który “we dnie i w nocy nie przestawał wśród łez napominać”. Dzieje Apostolskie 20,31 (PED). Jakżeż wielu stanie przed nami w dniu Bożym i oświadczy:SD 67.2

    — Jestem zgubiony! Jestem zgubiony! A ty nigdy mnie nie ostrzegłeś. Nigdy nie wezwałeś mnie, bym przyjął Jezusa. Gdybym uwierzył, jak ty uwierzyłeś, ostrzegałbym z modlitwą i ze łzami każdą zmierzającą na sąd duszę, do jakiej zdołałbym dotrzeć. — The Review and Herald, 24 czerwiec 1884.SD 67.3

    Związek odwiedzin ewangelizacyjnych z naszym uduchowieniem — Złóżcie swoim sąsiadom przyjacielską wizytę i zapoznajcie się z nimi. (...). Ci, którzy nie podejmą tej pracy — zachowujący się z obojętnością okazywaną przez niektórych — wkrótce utracą swoją pier wszą miłość oraz zaczną osądzać, krytykować i potępiać swoich braci i swoje siostry. — The Review and Herald, 13 maj 1902.SD 67.4

    Praca, która nie jest nudna ani nieciekawa — Wszyscy, którzy trwają w łączności z Bogiem, znajdą dość możliwości pracy dla Niego. Ci, którzy idą naprzód w duchu Największego Nauczyciela, starając się docierać do ludzi i głosić im prawdę, nie będą postrzegali pracy prowadzenia ludzi do Chrystusa jako nudnej czy nieciekawej. Są oni zobowiązani do pracy jako Boży zarządcy, a w miarę angażowania się w służbę Bożą będą doznawali coraz większego napełnienia życiową energią. Objaśnianie Pisma Świętego ludziom to radosna praca. — Testimonies for the Church IX, 118.SD 67.5

    Uszczęśliwiaj innych — Raduj się w Bogu. Chrystus jest światłem i nie ma w Nim żadnej ciemności. Patrzcie na światło. Przyzwyczajajcie się do wychwalania Boga. Uszczęśliwiajcie innych. To jest wasze najważniejsze zadanie. To wzmocni dobre cechy charakteru. Otwórzcie szeroko okna duszy ku niebu i wpuście blask sprawiedliwości Chrystusa. Rano, w południe i wieczorem wasze serca mogą być napełnione jasnymi promieniami niebiańskiego światła. — The Review and Herald, 7 kwiecień 1904.SD 67.6

    Ożywić ducha ewangelizacji z 1844 roku*Jest to ostatnie przesłanie Ellen G. White do delegatów na ogólnoświatowy zjazd Kościoła Adwentystów Dnia Siódmego w 1913 roku odczytane przez Artura G. Daniellsa, przewodniczącego Generalnej Konferencji Kościoła adwentystycznego, we wtorkowe przedpołudnie 27 maja (przyp. red. amer.). — Niedawno we śnie Duch Święty natchnął mój umysł myślą, że jeśli Pan ma przyjść tak rychło, jak w to wierzymy, to powinniśmy być bardziej aktywni niż w minionych latach w przekazywaniu prawdy ludziom.SD 68.1

    W związku z tym wracam myślami do działalności tych, którzy wierzyli w przyjście Jezusa w 1843 i 1844 roku. W tamtym czasie znacznie więcej było odwiedzin domowych. Podejmowano usilne starania, by ostrzegać ludzi zgodnie z tym, co jest napisane w Słowie Bożym. Powinniśmy podejmować jeszcze większe wysiłki niż te, jakie podejmowali ci, którzy głosili wiernie przesłanie pierwszego anioła. Szybko zbliżamy się do końca historii tego świata, a skoro uświadamiamy sobie, że Jezus wkrótce przyjdzie, powinniśmy powstać do pracy jak nigdy wcześniej. Jesteśmy zobowiązani, by podnieść alarm i ostrzec ludzi. — The General Conference Bulletin 164 (27 maj 1913).SD 68.2

    Przywrócić dawną praktykę — Podobnie jak uczniowie idźcie z miejsca na miejsce, opowiadając o miłości Zbawiciela, a znajdziecie przyjaciół i ujrzycie owoc swojej pracy. Wszyscy szczerzy, pokorni, miłujący i wierni pracownicy będą podtrzymywani oraz wzmacniani mocą z wysokości. Zdobędą dostęp do serc ludzi, gdy będą naśladować przykład Chrystusa. Chorym będzie niesiona pomoc, a za uciskanych będzie zanoszona modlitwa. Słychać będzie głos pieśni i modlitw. Pismo Święte będzie otwierane na świadectwo prawdzie. Pan będzie potwierdzał wypowiadane słowa przez znaki, których dokona.SD 68.3

    Tego rodzaju praca wyszła z mody. Należy ją znowu uczynić stałą praktyką. Pola bieleją gotowe do żniwa. Pan pragnie, by więcej pracowników wyszło na dojrzałe pola. On będzie z tymi, którzy studiują Jego Słowo i są posłuszni Jego przykazaniom. On udzieli im swej łaski. Idźcie w imieniu Chrystusa, pamiętając, że On wam towarzyszy i słyszy każdą modlitwę, każde słowo i każdą pieśń. Przesłanie o rychłym powtórnym przyjściu Pana w mocy i wielkiej chwale wywrze przekonujący wpływ na serca wielu ludzi. — The Review and Herald, 4 luty 1904.SD 68.4

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents