Rozdział 8 — Religia a umysł^{*Zobacz rozdział 43.}

Miłość Chrystusa ożywia całego człowieka — Miłość, którą Chrystusa przenika całego człowieka, ma ożywczą moc. Uzdrawia każdy niezbędny do życia organ: mózg, serce, nerwy. Pobudza do działania najgłębsze pokłady sił witalnych. Uwalnia duszę od smutku i poczucia winy, od napięcia i niepokoju, które wysysają energię życiową. Towarzyszą jej spokój i opanowanie. Zaszczepia w duszy radość, której nie jest w stanie popsuć nic ziemskiego, radość w Duchu Świętym, obdarzającą zdrowiem i życiem. — The Ministry of Healing 115 (1905).UCO1 63.1

Dziełem Chrystusa zwiastowanie ubogim Dobrej Nowiny — Uzdrawiająca moc przenika całą przyrodę. Od razu śpieszy na ratunek okaleczonemu drzewu lub rannemu człowiekowi. Zanim pojawi się bezpośrednia potrzeba ratunku, lecznicze siły już są w pogotowiu. Gdy tylko jakaś część ciała dozna szkody, wszelka energia skupia się na dziele uzdrawiania. Tak samo dzieje się w sferze duchowej: zanim grzech wywołał potrzebę zastosowania leku, Bóg już go zapewnił. Każda ulegająca pokusom dusza zostaje przez nieprzyjaciela zraniona i poturbowana, ale gdzie pojawia się grzech, tam też jest i Zbawca. Chrystus przyszedł, jak sam powiedział, aby zwiastować ubogim Dobrą Nowinę, ogłosić jeńcom wyzwolenie, uciśnionych wypuścić na wolność. — Education 113 (1903).UCO1 63.2

Recepta Zbawiciela na choroby umysłu i ducha — Receptą na uleczenie chorób ciała, umysłu i ducha są słowa Zbawiciela: “Pójdźcie do mnie (...) a Ja wam dam ukojenie”. Mateusza 11,28. Chociaż ludzie sprowadzają na siebie cierpienia niewłaściwym postępowaniem, On ma nad nimi litość: mogą liczyć na Jego pomoc. Dla tych, którzy Mu ufają, dokona wielkich rzeczy. — The Ministry of Healing 115 (1905).UCO1 63.3

Ewangelia a nauka i literatura — Nauka i literatura nie są w stanie obdarzyć pogrążonych w mroku umysłów światłem, które niesie cudowna dobra nowina o Synu Bożym. Jedynie On może dokonać wielkiego dzieła rozjaśnienia ludzkiej duszy. Nic dziwnego, że apostoł Paweł wołał: “Albowiem nie wstydzę się ewangelii Chrystusowej, jest ona bowiem mocą Bożą ku zbawieniu każdego, kto wierzy”. Rzymian 1,16. Chrystusowa ewangelia staje się w życiu wierzących ciałem, czyniąc ich żywymi listami, znanymi i czytanymi przez wiele ludzi. W ten sposób zaczyn pobożności ogarnia całe rzesze. Te prawdziwe znamiona wielkości charakteru nie są bynajmniej zakryte przed niebiańskimi istotami, gdyż dobro przynosi owoce tylko we współpracy z Bogiem. — The Review and Herald, 15 grudzień 1891; Fundamentals of Christian Education 199-200.UCO1 64.1

Sama ewangelia może uleczyć społeczne plagi — Jedynym lekiem na grzech i problemy człowieka jest Chrystus. Społeczne plagi może uleczyć sama ewangelia o Jego łasce. Zarówno niesprawiedliwość bogacza wobec ubogiego, jak i nienawiść ubogiego wobec bogacza mają źródło w samolubstwie, które można wykorzenić, wyłącznie poddając się Chrystusowi. Tylko On może w miejsce serca samolubnego i grzesznego dać nowe, miłujące. Słudzy Chrystusa mają głosić ewangelię w duchu zesłanym z nieba i pracować tak, jak On to czynił dla dobra ludzi. Skutki tego objawią się w błogosławieństwach i podźwignięciu ludzkości, czego nie potrafi dokonać żadna ludzka moc. — Christ's Object Lessons 254 (1900). UCO1 64.2

Tylko przez harmonijny rozwój można uzyskać doskonałość — Doskonalenie umysłu jest powinnością człowieka wobec samego siebie, społeczeństwa i Boga. Nie powinniśmy jednak nigdy wymyślać sposobów rozwijania intelektu kosztem moralności i uduchowienia. Tylko przez harmonijny rozwój zdolności umysłowych i moralnych można uzyskać najwyższy stopień doskonałości każdej z nich. — Counsels to Parents, Teachers, and Students 541 (1913).UCO1 64.3

Boski zaczyn zmienia umysł — W przypowieści kobieta rozczyniła zaczyn w mące. Było to konieczne do osiągnięcia pożądanego rezultatu. (...). Tak również działa zaczyn boski. (...). Umysł zostaje zmieniony, a zdolności zaangażowane do działania. Człowiek nie otrzymuje nowych zdolności, tylko dotychczasowe zostają uświęcone. Sumienie, do tej pory martwe, ożywa. Człowiek jednak nie potrafi dokonać tej zmiany sam. Może to uczynić jedynie Duch Święty. (...).UCO1 64.4

Gdy nasze umysły będą kierowane Duchem Bożym, zrozumiemy lekcję płynącą z przypowieści o zaczynie. Ci, którzy otworzą serce na przyjęcie prawdy, uświadomią sobie, że Słowo Boże to wspaniałe narzędzie do przekształcania charakteru. — The Review and Herald, 25 lipiec 1899.UCO1 65.1

Prawda ewangeliczna zapewnia niezłomne dążenie do celu — Każdy z nas musi głęboko wniknąć w nauki Słowa Bożego. Nasze umysły muszą być przygotowane na to, aby wytrwać w każdej próbie i oprzeć się każdej pokusie, czy to od wewnątrz, czy od zewnątrz. Musimy wiedzieć, dlaczego wierzymy tak a nie inaczej, dlaczego stoimy po stronie Pana. Prawda musi trzymać straż w naszych sercach, gotowa podnieść alarm i wezwać nas do działania przeciw każdemu przeciwnikowi. Siły ciemności przypuszczą na nas atak: ich pewnymi ofiarami staną się wszyscy obojętni i beztroscy, którzy rozmiłowali się w ziemskich skarbach i nie zadbali o zrozumienie Bożego postępowania z Jego ludem. Żadna moc prócz znajomości prawdy, która jest w Jezusie, nie uczyni nas nigdy niezłomnymi. Dzięki natomiast znajomości prawdy jeden może gonić przed sobą tysiąc, a dwaj zmusić do ucieczki dziesięć tysięcy. — The Review and Herald, 29 kwiecień 1884; Our High Calling 332.UCO1 65.2

Oddanie się Chrystusowi przynosi pokój — Cała nasza przyszłość zależy od osobistego zaangażowania w otwarcie serca przed Księciem Pokoju. Nasze umysły mogą znaleźć spokój i wytchnienie przez poddanie się Chrystusowi, zapewniającemu skuteczną pomoc. Gdy uzyskamy pokój, pociechę i nadzieję, które oferuje On naszej duszy, serce będzie radować się Bogiem, naszym Zbawicielem, za wielką, cudowną nadzieję, którą nas obdarzono przez to, że uznaliśmy ten Wielki Dar. Ogarnie nas wtedy taka wdzięczność, że będziemy chwalić Boga za wielką miłość i łaskę, które na nas spłynęły.UCO1 65.3

Spójrz na swojego Wspomożyciela, Jezusa Chrystusa. Powitaj Go i zaproś. Twój umysł może się odnawiać dzień po dniu, a Twoim przywilejem jest przyjąć pokój i wytchnienie, wznieść się ponad troski i chwalić Boga za otrzymane błogosławieństwa. Nie wznoś barier w postaci niewłaściwych rzeczy, które by oddzielały Jezusa od Twojej duszy. Zmień punkt widzenia i nie narzekaj, lecz wyrażaj wdzięczność za wielką miłość Chrystusa, która była i wciąż jest Ci okazywana. — Letter 294, 1906.UCO1 65.4

Rozmyślanie o Chrystusie przynosi zachętę — Gdybyśmy więcej rozmyślali o Chrystusie i niebie, znaleźlibyśmy skuteczną zachętę i siły do toczenia Bożych bojów. Gdy będziemy rozważać wspaniałości lepszej ojczyzny, w której niebawem zamieszkamy, pycha i umiłowanie świata stracą moc. W porównaniu z pięknem Chrystusa wszelkie ziemskie atrakcje uznamy za niewiele warte. — The Review and Herald, 15 listopad 1887. UCO1 65.5

Wiedza, która wzmacnia umysł i duszę — Potrzebujemy wiedzy, która wzmocni umysł i duszę oraz uczyni nas lepszymi ludźmi. Ukształtowanie szlachetnego serca ma daleko większe znaczenie niż czysta wiedza książkowa. Dobrze jest, a nawet jest to konieczne, żeby znać świat, w którym żyjemy, lecz jeśli w naszej rachubie nie uwzględnimy wieczności, popełnimy błąd, którego nigdy nie będziemy w stanie naprawić. — Śladami Wielkiego Lekarza 328 (1905).UCO1 66.1

Umysł a duchowa walka — Dokonalenie czystości moralnej zależy od czystych myśli i czynów. “Nie to, co wchodzi do ust, kala człowieka, lecz to, co z ust wychodzi, to kala człowieka. (...). Z serca bowiem pochodzą złe myśli, zabójstwa, cudzołóstwa, rozpusta, kradzieże, fałszywe świadectwa, bluźnierstwa. To właśnie kala człowieka”. Mateusza 15,11.19-20. Złe myśli niszczą duszę, natomiast przekształcająca moc Boża odmienia serce, oczyszcza i udoskonala myśli. Jeśli nie czyni się zdecydowanego wysiłku, aby skoncentrować myśli na Chrystusie, łaska nie może się objawić w życiu. Umysł musi się zaangażować w duchową walkę. Każdą myśl trzeba podporządkować Chrystusowi, wszystkie przyzwyczajenia poddać pod kontrolę Pana. — Letter 123, 1904.UCO1 66.2

Zajęty umysł zabezpieczeniem przed złem — Zajęcie myśli tym, co dobre, więcej jest warte niż niezliczone nakazy i zakazy. Oto zabezpieczenie przed złem. — Education 213 (1903).UCO1 66.3

Spaczona wyobraźnia prowadzi do ciemności — Jeśli oko serca dostrzeże wspaniałość tajemnicy pobożności, przewagę bogactw duchowych nad światowymi, całe ciało będzie jasne. Jeśli wyobraźnia ulegnie spaczeniu wskutek zauroczenia ziemskim przepychem i splendorem tak dalece, że z nabożną czcią traktować będzie zysk materialny, całe ciało będzie ciemne. Gdy siły umysłu koncentrują się na skarbach ziemskich, wówczas upadają i słabną. — The Review and Herald, 18 wrzesień 1888.UCO1 66.4

Umysł zwrócony na Stworzyciela, a nie na wywyższanie siebie — Gdyby zasadzie tej [działania ku chwale Pana] poświęcono taką uwagę, jakiej wymaga jej znaczenie, niektóre obecne metody kształcenia radykalnie by się zmieniły. Zamiast odwoływać się do dumy i samolubnej ambicji oraz rozniecać ducha rywalizacji, nauczyciele staraliby się rozniecić zamiłowanie do dobra, prawdy i piękna, wzbudzić pragnienie doskonałości. (...). Zamiast kierować się zwykłymi ziemskimi normami lub pragnieniem wywyższenia siebie, które samo w sobie powoduje karłowacenie i osłabienie, umysł zwracałby się ku Stwórcy, aby Go poznać i stać się Mu podobnym. — Patriarchs and Prophets 595-596 (1890).UCO1 66.5

Żywa woda a dziurawe cysterny — Jezus znał pragnienia duszy. Bogactwo, świetność i zaszczyty nie są wstanie zaspokoić serca. “Jeśli kto pragnie, niech do mnie przyjdzie i pije”. Jana 7,37. Bogaty czy biedny, możny czy maluczki, wszyscy są jednakowo witani. Chrystus obiecuje ulgę obciążonym umysłom, pokrzepienie zmartwionym i nadzieję zrozpaczonym. Wielu z tych, którzy słuchali Jezusa, opłakiwało swe zawiedzione nadzieje, wielu żywiło ukrytą złość, wielu pragnęło zaspokoić swe nieustanne pragnienie posiadania dóbr i zaszczytów ziemskich, lecz gdy wszystko już osiągnęli, przekonali się, że zyskali tylko “cysterny dziurawe” (Jeremiasza 2,13), z których nie mogli zaspokoić swego pragnienia. Pośród blasku radosnego święta stali niezadowoleni i posępni. Wołanie: “Jeśli kto pragnie” wyrwało ich ze smutnych rozmyślań, a gdy słuchali dalszych słów, w umysłach ich zaświtała nowa nadzieja. Duch Święty ukazał im symbol, w którym ujrzeli bezcenny dar zbawienia. — Życie Jezusa 409 (1898).UCO1 67.1

Konieczne połączenie wysiłków boskich z ludzkimi — Duch Święty dostarcza siły, która borykające się i zmagające dusze podtrzymuje w każdej krytycznej sytuacji: wobec nieprzyjaźni krewnych, nienawiści świata, świadomości własnej niedoskonałości i błędów. Połączenie wysiłków boskich z ludzkimi, ich ścisłe powiązanie na początku, na końcu i na wieki z Bogiem, źródłem wszelkiej mocy, jest absolutną koniecznością. — The Review and Herald, 19 maj 1904; Our High Calling 151.UCO1 67.2