Rozdział 18 — Bezpieczeństwo ogniska domowego
Ludzka miłość powinna czerpać z miłości Bożej — Jedynie dzięki Chrystusowi związek małżeński może mieć trwały fundament. Ludzka miłość powinna czerpać siłę z miłości Bożej. Tylko tam, gdzie panuje Chrystus, może istnieć głęboka, prawdziwa, niesamolubna miłość. — The Ministry of Healing 358 (1905).UCO1 134.1
Osiągnięcie boskiego ideału — Mężczyźni i niewiasty mogą osiągnąć boski ideał, jeśli wezmą Chrystusa do pomocy. Czego nie może dokonać ludzka mądrość, tego dokona Jego łaska dla tych, którzy obdarzą Go zaufaniem. Jego opatrzność może połączyć serca więzami pochodzenia niebiańskiego. Miłość nie będzie wówczas tylko wymianą łagodnych i pochlebnych słów. Niebiański warsztat produkuje tkaninę delikatniejszą i silniejszą, niż można utkać na ziemskich krosnach. Nie będzie to tkanina słaba, lecz solidna i wytrzymała zarówno w dniach dobrych, jak i w nieszczęściu. Serce połączy się z sercem złotymi więzami trwałej miłości. — Śladami Wielkiego Lekarza 256 (1905).UCO1 134.2
Myśląc o małżeństwie, bierzmy pod uwagę wszystkie uczucia — Osoby, które pragną zawrzeć związek małżeński, winny wziąć pod uwagę każdy pogląd i każdy rys charakteru partnera, z którym chcą połączyć swoje życie. Niech każdy krok prowadzący do zawarcia małżeństwa cechuje skromność, prostota, szczerość i poważny zamiar podobania się Bogu i uczczenia Go. Małżeństwo ma wpływ na życie zarówno w tym świecie, jak i w przyszłym. Szczery chrześcijanin nie będzie układał planów, których by Bóg nie mógł zatwierdzić. — Śladami Wielkiego Lekarza 254 (1905).UCO1 134.3
Prawdziwa jedność pojawia się po latach — Mimo że do małżeństwa przystępuje się z całą powagą i zastanowieniem, po ślubie niewiele par tworzy doskonałą jedność. Prawdziwa jedność między małżonkami pojawia się po latach. — The Ministry of Healing 359-360 (1905).UCO1 135.1
Gdy znikają romantyczne wyobrażenia — Gdy nowożeńcy zetkną się z ciężarami i kłopotami codziennego życia, znika urok, w jaki wyobraźnia tak często przyodziewa małżeństwo. Małżonkowie poznają swoje charaktery w takiej mierze, w jakiej nie mogli poznać ich przedtem. Jest to najbardziej krytyczny okres. Szczęście przyszłego życia zależy od tego, jak postąpią teraz. Często zauważają u współmałżonka niedostrzeżone dotychczas słabości i wady, lecz serca, które połączyła miłość, dostrzegają również niepoznane dotychczas zalety. Niech małżonkowie starają się odkrywać w sobie nawzajem raczej dobre cechy, a nie wady. Często to, co zauważamy u drugiego, zależy od naszej postawy i nastroju, w jakim się znajdujemy. Wielu uważa okazywanie uczuć za słabość i zachowuje rezerwę, która odpycha i hamuje wszelką serdeczność. Gdy się tłumi szlachetne porywy, one giną, wówczas serce pustoszeje i staje się zimne. Tego błędu należy się wystrzegać. Miłość nie może długo istnieć bez okazywania jej. Niech serce twego towarzysza lub towarzyszki życia nie cierpi przez brak tkliwości i serdeczności z twojej strony. — Śladami Wielkiego Lekarza 254-255 (1905).UCO1 135.2
Miłość pobudza do dążenia wzwyż — Niech każde z małżonków nie tyle miłości wymaga, ile jej udziela. Pielęgnujcie to, co w was najszlachetniejsze, i szybko dostrzegajcie w sobie dobre cechy. Świadomość, że jest się cenionym, to cudowny bodziec, dający zadowolenie. Wzajemne zrozumienie i szacunek zachęcają do doskonalenia się, a gdy miłość pobudza do dążenia wzwyż, sama wzrasta. — The Ministry of Healing 361 (1905).UCO1 135.3
Nie wyzbywać się indywidualności — Ani mąż, ani żona nie powinni wyzbywać się indywidualności. Każde ma z Bogiem osobisty kontakt. To Jego każde musi pytać: Co jest dobre? Co jest złe? Jak najlepiej osiągnę cel w życiu? Niech obfitość waszych uczuć płynie ku Temu, który oddał za was życie. Uczyńcie Chrystusa pierwszym i ostatnim, wszystkim w każdej sprawie. Kiedy miłość ku Niemu będzie nabierać głębi i mocy, wasze uczucia do siebie nawzajem będą się stawać czyste i trwałe. — The Ministry of Healing 361 (1905).UCO1 135.4
Każdy z nas ma własną indywidualność. Indywidualność żony nigdy nie powinna zostać wchłonięta przez indywidualność męża. Bóg jest Stworzycielem obojga. Jesteśmy Jego własnością z powodu stworzenia i odkupienia. Musimy widzieć, jak bardzo możemy odwdzięczyć się Bogu, skoro daje nam siłę moralną, sprawność i intelekt. Bóg pragnie, żebyśmy korzystając z tych drogocennych darów, czynili dla Jego chwały to, co najlepsze. — Manuscript 12, 1895.UCO1 136.1
Całkowite poddanie tylko Jezusowi — Bóg wymaga, aby małżonka zawsze okazywała Mu bojaźń i uwielbienie. Całkowite poddanie należy się tylko Jezusowi Chrystusowi, który odkupił ją jako swoje dziecko za nieskończoną cenę własnego życia. (...). A ponieważ należy do Chrystusa, jej indywidualność nie może być podporządkowana mężowi. — Letter 18b, 1891; The Adventist Home 116.UCO1 136.2
Problemy będą — Choćby pojawiły się trudności, kłopoty i zniechęcenie, niech ani mąż, ani żona nie myślą, że ich związek jest pomyłką i fiaskiem. Postanówcie, że będziecie dla siebie wszystkim, czym tylko być możecie. Okazujcie sobie tyle uwagi, ile wcześniej. Wszelkimi sposobami zachęcajcie się nawzajem we wszystkich życiowych trudnościach. Uczcie się coraz bardziej siebie uszczęśliwiać. Pielęgnujcie miłość i cierpliwość wobec siebie, a wtedy małżeństwo zamiast końcem miłości będzie w istocie jej początkiem. Ciepło prawdziwej przyjaźni i miłość, która wiąże serca, są przedsmakiem rozkoszy nieba. — The Ministry of Healing 360 (1905). UCO1 136.3
Związek kierowany rozumem — Ci, którzy traktują związek małżeński jako jedno ze świętych Bożych postanowień, na których straży stoją Jego święte przykazania, będą kierować się rozumem. Będą bardzo uważnie zastanawiać się nad każdym przywilejem wynikającym ze związku małżeńskiego. Ludzie tacy zrozumieją, że ich dzieci są drogocennymi klejnotami, nad którymi pieczę powierzył im Bóg, aby dyscypliną usunęli z ich charakterów ostre krawędzie i ujawnili w ten sposób ich blask. Będą z całą powagą tak formować charaktery swoich pociech, aby mogły czynić dobro w życiu, uszczęśliwiając innych swoim światłem. Świat stanie się wtedy lepszy dzięki ich życiu, one zaś zostaną ostatecznie przysposobione do wspanialszego życia, lepszego świata, do tego, by na wieki jaśnieć w obecności Boga i Baranka. — Health, or How to Live II, 48 (1865). UCO1 136.4
Dobrze zorganizowana rodzina — Dom rodzinny ma funkcjonować niczym dobrze zorganizowana firma. Małżonkowie powinni wspólnie dźwigać wszelką odpowiedzialność i wspólnie troszczyć się o najwyższe dobro swoich dzieci. Niech nigdy w ich obecności nie krytykują nawzajem swoich planów ani swojego zdania. Jeśli żona jest niedoświadczona, powinna starać się zorientować, w czym utrudnia pracę mężowi, zabiegającemu o zbawienie ich dzieci. Mąż zaś niech ją wspiera, udzielając mądrych rad i z miłością dodając zachęty. — The Review and Herald, 8 lipiec 1902.UCO1 136.5
Rodzice muszą panować nad sobą — Rodzice pragnący z powodzeniem kierować swoimi rodzinami muszą najpierw nauczyć się panować nad sobą. Jeśli w swoich rodzinach chcą słyszeć tylko miłe słowa, nie mogą dopuścić, aby dzieci słyszały niemiłe słowa wychodzące z ust ich samych, rodziców. Plony zależą od siewu. Rodzice mają do wykonania święte, doniosłe dzieło wychowania dzieci przez nauczenie zasad i danie dobrego przykładu. Są zobowiązani wobec Boga do tego, by już od małego uczyć dzieci, co znaczy być naśladowcą Jezusa Chrystusa. Jeżeli ludzie, którzy uważają się za opierających się na Biblii chrześcijan, mają dzieci niekochające Boga i nieznające Bożej bojaźni, w większości przypadków dzieje się tak dlatego, że rodzice nie dawali dobrego przykładu. W sercach zasiano złe ziarno, które przyniosło ciernisty plon. — Manuscript 59, 1900. UCO1 137.1
Szlachetne słowa i uśmiechy dla rodziny — Naszym przywilejem, jak również obowiązkiem jako miłujących pokój naśladowców Chrystusa jest pielęgnować łagodność, mieć w sercu pokój Chrystusowy oraz rozsiewać drogocenne ziarno, które przyniesie plon w postaci życia wiecznego. Zdeklarowani naśladowcy Chrystusa mogą mieć wiele dobrych i pożytecznych cech, ale ich charaktery w znacznym stopniu szpeci brak uprzejmości, nerwowość, krytykanctwo i surowe ocenianie. Mąż lub żona, którzy pielęgnują podejrzliwość i nieufność, powodują w domu kłótnie i waśnie. Żadne z nich nie powinno zachowywać uśmiechów ani miłych słów tylko dla obcych, a w domu pokazywać nerwy, bo w ten sposób przepędzają z niego spokój i zadowolenie. — Letter 34, 1894; Our High Calling 179.UCO1 137.2
Unikać wulgarnej mowy — Ojcowie i matki, mężowie i żony — błagam was, żebyście nie dawali przystępu prostackim myślom ani wulgarnej mowie. Ordynarne powiedzonka, niewybredne dowcipy, brak uprzejmości w domu nie pozostaną bez wpływu na was, a jeśli będą często powtarzane, staną się drugą naturą. Dom jest zbyt świętym miejscem, aby go kalać wulgarnością, zmysłowością i wzajemnymi oskarżeniami. Wierny Świadek oświadcza: “Znam uczynki twoje”. Niech więc w ogrodzie serca pielęgnowane będą: miłość, prawda, uprzejmość i cierpliwość. — Letter 18b, 1891.UCO1 137.3
Nie okazywać obcesowości ani nieuprzejmości — Czy nigdy nie okazujecie w kręgu rodzinnym obcesowości, nieuprzejmości, szorstkości? Jeśli jesteście nieuprzejmi w domu, to niezależnie od piastowanego stanowiska jesteście przestępcami Bożych przykazań. — The Review and Herald, 29 marzec 1892.UCO1 138.1
Przyjaciołom nie wolno wtrącać się w życie rodzinne (rada dla pewnego młodzieńca) — Krąg rodzinny powinien być traktowany jako miejsce święte, symbol nieba, zwierciadło, w którym się przeglądamy. Możemy mieć przyjaciół i znajomych, ale nie wolno im wtrącać się w życie rodzinne. W domu człowiek powinien mieć silne poczucie prywatności, dające z kolei poczucie swobody, odprężenia i zaufania.UCO1 138.2
Twoje kontakty z innymi kobietami i dziewczętami stały się jednak dla nich źródłem pokus, tak że poczynają sobie zbyt swobodnie i przekraczają granice, do których zachowania zobowiązany jest każdy mąż i żona. Nie widzisz tego, ale przez ducha, którego w sobie rozbudziłeś, i umiłowanie rozrywki inni nie odnoszą wrażenia, jakobyś szanował świętość związku małżeńskiego.UCO1 138.3
Praktyczne życie rodzinne jest wielką próbą charakterów. O charakterze człowieka decyduje okazywana w domu troskliwość oraz ćwiczenie cierpliwości, uprzejmości i miłości. — Letter 17, 1895.UCO1 138.4
Żony tęsknią za słowami miłości — Wiele kobiet usycha z tęsknoty za słowem wyrażającym miłość i życzliwość, za byciem zauważonymi, za uprzejmościami ze strony mężów, którzy wybrali je przecież na towarzyszki życia. Jakże wielu problemom i nieszczęściom można by zapobiec, gdyby mężczyźni i kobiety dalej okazywali sobie szacunek i uwagę, uprzejmie się do siebie odnosili i wyświadczali sobie w życiu drobne uprzejmości, które utrzymują przy życiu miłość i które uważali za konieczne, starając się o towarzysza życia.UCO1 138.5
Jeśli mąż i żona nadal by okazywali sobie te względy, które podtrzymują miłość, byliby szczęśliwi w swoim towarzystwie i wywierali uświęcający wpływ na swoje rodziny. Mieliby swój maleńki, szczęśliwy świat, poza który nie chcieliby wychodzić w poszukiwaniu nowych wrażeń i nowych obiektów miłości. Niejedna żona zachorowała i zmarła przedwcześnie z powodu braku zachęcających słów współczucia i miłości, okazywanych w gestach i słowach. — Letter 27, 1872.UCO1 138.6
Mąż może zapobiec chorobom — Mąż powinien okazywać rodzinie wielkie zainteresowanie. Szczególnie powinien okazać dużo serdeczności delikatnej żonie. Może w ten sposób zapobiec wielu jej chorobom. Uprzejme, radosne i zachęcające słowa okażą się skuteczniejsze niż większość lekarstw. Dodadzą przygnębionemu, zniechęconemu sercu odwagi, a szczęście i pogoda ducha wniesione do domu rodzinnego przez uprzejmości i zachęcające słowa będą stokrotną zapłatą.UCO1 139.1
Mąż powinien pamiętać, że znaczny ciężar wychowania dzieci spoczywa na matce, która ma dużo pracy przy kształtowaniu ich umysłów. To powinno pobudzić jego najdelikatniejsze uczucia, tak że z całą troską winien pomóc jej dźwigać to brzemię. Powinien zachęcać ją, aby polegała na jego wielkim uczuciu miłości i kierowała myśli ku niebu, gdzie utrudzeni mogą znaleźć siłę, pokój i całkowity odpoczynek.UCO1 139.2
Nie powinien wracać do domu nachmurzony: swoją obecnością powinien wnosić do domu rodzinnego pogodę ducha, zachęcając żonę do spoglądania na Boga z wiarą. Tak zjednoczeni, mogą powoływać się na obietnice Boga i wnosić do rodziny Jego liczne błogosławieństwa. Nieuprzejmość, narzekanie i gniew zamykają Jezusowi drzwi do zamieszkania w takim domu. Widziałam, jak aniołowie Boży odchodzili z domu, gdzie wypowiadało się nieprzyjemne słowa, gdzie były nerwy i kłótnie. — Testimonies for the Church I, 306-307 (1862).UCO1 139.3
Mąż głową rodziny — Mąż i ojciec jest głową rodziny. Żona oczekuje od niego miłości i zrozumienia oraz pomocy w wychowaniu dzieci. Tak właśnie powinno być. Dzieci należą tak samo do matki, jak do ojca, któremu ich dobro leży nie mniej na sercu. Dzieci oczekują od ojca wsparcia i wskazówek. Ojciec musi mieć właściwe pojęcie o życiu oraz otoczeniu, w jakim powinna się znajdować jego rodzina. Aby wskazać dzieciom właściwą drogę, powinien przede wszystkim kierować się miłością i bojaźnią Boga oraz naukami Jego Słowa. — The Ministry of Healing 390 (1905). UCO1 139.4
Żona “pomocą” męża — Sam Bóg dał Adamowi towarzyszkę. Zesłał “pomoc dla niego odpowiednią” (1 Mojżeszowa 2,20) — pomoc odpowiadającą jego potrzebom — osobę, której towarzystwa tak pragnął i z którą mógł stać się jednością w miłości i wzajemnym zrozumieniu. Ewa została stworzona z żebra wyjętego z boku Adama, co miało oznaczać, że nie będzie nad nim panować jako głowa ani nie znajdzie się pod jego stopą jako istota podrzędna, ale ma stać u jego boku jako równa mężowi, kochana i chroniona przez niego. Jako część mężczyzny, kość z jego kości, ciało z jego ciała, była jego drugim ja, co wskazywało na bliską więź i uczuciowe przywiązanie mające istnieć w ich związku. — Patriarchowie i prorocy 30 (1890).UCO1 139.5
Jak stworzyć pokój w kręgu rodzinnym — Gdy męża cechuje szlachetny charakter, czyste serce i wzniosły umysł — zalety, które musi mieć każdy prawdziwy chrześcijanin — rysy te objawią się w związku małżeńskim. (...). Mąż będzie dążył do tego, by żona była zdrowa i dzielna. Będzie starał się nieść słowami pociechę, roztaczając w kręgu rodzinnym atmosferę pokoju. — Manuscript 17, 1891; The Adventist Home 228.UCO1 140.1
Mężowie powinni dokładnie przyglądać się temu wzorowi i próbować zrozumieć, co oznacza symbol przedstawiony w Liście do Efezjan, ukazujący stosunek Chrystusa do Kościoła. Mąż powinien być w rodzinie niejako wybawicielem. Czy wykaże się szlachetnym, danym od Boga męstwem, zawsze starając się kierować żonę i dzieci wzwyż? Czy będzie roztaczał czystą, miłą atmosferę? Czyż równie gorliwie jak domaga się swoich praw do autorytetu, nie będzie pielęgnował miłości Jezusa, czyniąc z niej trwałą zasadę swojego domu? — Manuscript 17, 1891; The Adventist Home 117.UCO1 140.2
Nie podkreślać swojej pozycji — Nie jest wcale dowodem męskości, jeśli mąż ciągle podkreśla swoją przywódczą rolę w rodzinie. Cytowanie tekstów Pisma Świętego dla podtrzymania swoich roszczeń do autorytetu nie przysparza mu większego szacunku. Nie uczyni go bardziej męskim wymaganie od żony, matki jego dzieci, aby postępowała według jego planów, tak jakby był nieomylny.UCO1 140.3
Pan ustanowił męża głową żony po to, by był jej opiekunem. Mąż jest spoiwem łączącym członków rodziny, podobnie jak Chrystus jest głową Kościoła i Zbawicielem mistycznego ciała. Niech każdy mąż, który twierdzi, że miłuje Boga, dokładnie bada, czego Bóg wymaga od niego w tej roli. Chrystus używa swego autorytetu mądrze, z wszelką uprzejmością i delikatnością, a zatem niech i mąż sprawuje swoją władzę, naśladując Chrystusa, głowę Kościoła. — Letter 18b, 1891; The Adventist Home 215. UCO1 140.4
Żona ma z radością pomagać mężowi zachować godność — Pokazano mi też, że nierzadko swoje obowiązki poważnie zaniedbuje żona. Nie czyni usilnych starań, aby się kontrolować i dawać rodzinie szczęście. Widzi się często u niej nerwy i niepotrzebne narzekanie. Mąż wraca z pracy zmęczony, z problemami na głowie, a w domu zamiast radosnych, zachęcających słów spotyka go pochmurna mina. Jest tylko człowiekiem i jego uczucia wobec żony gasną, traci miłość do rodziny, jego życie pogrąża się w mroku, a odwaga zamiera. Traci szacunek do samego siebie i godność, których Bóg od niego wymaga.UCO1 140.5
Mąż jest głową rodziny, jak Chrystus jest głową Kościoła, toteż wszelkie próby żony podjęte w celu umniejszenia wpływu męża i odebrania mu tej szacownej, odpowiedzialnej pozycji nie podobają się Bogu. Obowiązkiem żony jest podporządkować swoje pragnienia i wolę mężowi. Obydwoje powinni być sobie nawzajem poddani, ale Słowo Boże daje pierwszeństwo zdaniu męża. Wcale nie narusza godności żony podporządkowanie się temu, którego wybrała sobie na doradcę i opiekuna. Mąż powinien zachować swoją pozycję w rodzinie, korzystając z niej z łagodnością, ale i stanowczością. — Testimonies for the Church I, 307-308 (1862).UCO1 141.1
Człowiek istotą społeczną — Wśród wszystkich stworzeń, które Bóg uczynił na ziemi, nie było żadnego równego człowiekowi. Wtedy Bóg rzekł: “Niedobrze jest człowiekowi, gdy jest sam. Uczynię mu pomoc odpowiednią dla niego”. 1 Mojżeszowa 2,18. Człowiek nie został stworzony do życia w samotności, miał być istotą społeczną. Bez towarzystwa piękne widoki i przyjemne zajęcia w Edenie nie dałyby mu pełni szczęścia. Nawet obcowanie z aniołami nie zaspokoiłoby jego pragnienia wzajemnego zrozumienia i towarzystwa. Nie było takiej samej istoty, którą mógłby kochać i przez którą mógłby być kochany. — Patriarchs and Prophets 46 (1890). UCO1 141.2
Harmonia w domu możliwa tylko dzięki Duchowi Świętemu — Musimy mieć Ducha Bożego, inaczej w domu nigdy nie będzie panować harmonia. Jeśli żona ma Ducha Chrystusowego, będzie zważać na słowa i panować nad sobą, będzie uległa, nie czując się przy tym niewolnicą. Jeśli mąż jest sługą Bożym, nie będzie traktował żony z góry, nie będzie apodyktyczny ani wymagający. Nie sposób okazywać domownikom zbyt wiele miłości, gdy bowiem Duch Pański przebywa pod dachem, wtedy dom jest miniaturą nieba. — Letter 18b, 1891; The Adventist Home 118. UCO1 141.3
Najbliższa rodzina najważniejsza — Wszystkie nasze siły mają być poświęcone Chrystusowi. Jest to dług, który każdy z nas zaciągnął wobec Boga. Kształtując swoje stosunki z Chrystusem, odnowiony człowiek po prostu wraca do pierwotnie wyznaczonego kontaktu z Bogiem. Staje się przedstawicielem Chrystusa i powinien stale czuwać w modlitwie. Dookoła niego znajduje się ogrom obowiązków do spełnienia. Pierwszym obowiązkiem jest spełnienie tego, co konieczne wobec dzieci i najbliższych krewnych. Nic nie jest w stanie usprawiedliwić jego zaniedbania obowiązków wobec najbliższej rodziny na rzecz spełniania obowiązków względem innych.UCO1 141.4
W dniu ostatecznego rozrachunku rodzice będą musieli zdać przed Bogiem sprawę. Zostaną zapytani, co robili i mówili, aby zapewnić zbawienie duszom, za które wzięli odpowiedzialność, płodząc je. Czy zaniedbali swoje owieczki, zostawiając je na pastwę obcych? Ojcowie i matki, czy pozwalacie dzieciom wzrastać w nieczystości i grzechu? Ogrom dobroci uczynionej innym nie wymaże tego, co jesteście winni Bogu w postaci troski o swoje dzieci. Na pierwszym miejscu stoi duchowa pomyślność rodziny. Prowadźcie domowników do krzyża Golgoty, pracując dla nich, bo musicie się z tego rozliczyć. — Manuscript 56, 1899.UCO1 142.1