Rozdział 65 — Lenistwo

Obowiązek maksymalnego rozwijania intelektu — Bóg wymaga rozwijania umysłowych zdolności. Pragnie, by Jego sługi cechowała większa inteligencja i bystrość niż ludzi świeckich. Nie ma upodobania w osobach zbyt beztroskich lub leniwych, by stać się skutecznymi pracownikami, dysponującymi rozległą wiedzą. Pan wymaga, byśmy Go miłowali z całego serca swego, z całej duszy swojej, całym umysłem swoim i ze wszystkich sił swoich. To nakłada na nas obowiązek maksymalnego rozwijania intelektu, abyśmy znali i kochali naszego Stwórcę. — Christ's Object Lessons 333 (1900).UCO2 210.1

Człowiek znajduje szczęście w pracy — Adam miał o czym rozmyślać, widząc dzieła Boże w Edenie, który był miniaturą nieba. Bóg nie stworzył człowieka jedynie po to, by rozważał Jego wspaniałe dzieła. Dał mu nie tylko umysł i serce do rozmyślania, ale też ręce do pracy. Gdyby szczęście człowieka miało polegać na próżnowaniu, Stwórca nie wyznaczyłby Adamowi żadnej pracy. Człowiek miał znajdować szczęście nie tylko w rozmyślaniach, lecz także w pracy. — The Review and Herald, 24 luty 1874; SDA Bible Commentary I, 1082.UCO2 210.2

Lenistwo największym przekleństwem — Pismo Święte nie toleruje lenistwa; ono jest największym przekleństwem świata. — Przypowieści Chrystusa 221 (1900).UCO2 210.3

Wykonywać z radością codzienne obowiązki — Niektórzy uważają, że bogactwo i leniuchowanie to błogosławieństwo. Ale to ci, którzy są zawsze zajęci i z radością wykonują codzienne obowiązki, są najszczęśliwsi i najzdrowsi. Zdrowe zmęczenie spowodowane nieforsowną pracą przynosi dobrodziejstwo odświeżającego snu. Zarówno wyrok w postaci konieczności pracy w pocie czoła na chleb powszedni, jak obietnica przyszłego szczęścia i chwały pochodzą od tego samego tronu i są błogosławieństwami. — The Youth's Instructor, 5 grudzień 1901; My Life Today 168.UCO2 210.4

Szczęście w spełnianiu wyznaczonych obowiązków — Prawdziwe szczęście można znaleźć tylko w byciu dobrym i w czynieniu dobra. Najczystsza, najwznioślejsza radość jest udziałem tych, którzy wiernie spełniają wyznaczone obowiązki. — The Youth's Instructor, 5 grudzień 1901; My Life Today 168.UCO2 211.1

Wolny czas może prowadzić do zwątpienia — Zwątpienie często bywa spowodowane nadmiarem wolnego czasu. Lenistwo daje czas na rozmyślanie nad wyimaginowanymi smutkami. Wielu z tych, którzy nie mają prawdziwych trudności ani problemów, zaczyna się martwić na zapas. Gdyby ludzie ci starali się ulżyć cudzym ciężarom, zapomnieliby o własnych. Energiczna praca, wymagająca zaangażowania sił umysłowych i fizycznych, okazałaby się nieocenionym błogosławieństwem dla umysłu i ciała. — The Signs of the Times, 15 czerwiec 1882.UCO2 211.2

Rozwijanie charakteru — Pamiętajcie, że na jakimkolwiek stanowisku pełnicie służbę, ujawniacie motywy i rozwijacie charakter. Jakąkolwiek macie pracę, wykonujcie ją z dokładnością i pilnością, przezwyciężając skłonność do szukania łatwego zadania. — Śladami Wielkiego Lekarza 372 (1905).UCO2 211.3

Ćwiczyć umysł, a nie tylko patrzeć się na siebie — Należy oduczyć się patrzenia na siebie. Trzeba skłonić umysł, by zajmował się tematami wzniosłymi i uszlachetniającymi. Nie marnujmy cennych godzin życia na fantazjowanie o dokonaniu czegoś wielkiego w przyszłości, zaniedbując drobne obowiązki życia codziennego. — The Signs of the Times, 15 czerwiec 1882.UCO2 211.4

Bezczynność szkodzi zdrowiu — Ludzie schorowani nie powinni pozwalać sobie na pogrążanie się w całkowitej bezczynności. Jest to bardzo szkodliwe dla zdrowia. Siłę woli trzeba wykorzystywać, a niechęć do aktywności fizycznej i obawę przed wszelką odpowiedzialnością pokonywać. Ludzie ci nigdy nie odzyskają zdrowia, jeśli nie otrząsną się z tej gnuśnej drzemki umysłowej i nie wezmą do działania. — The Signs of the Times, 15 czerwiec 1882.UCO2 211.5

Zbyt bezczynni, by rozwijać zdolności — Ci, którzy są zbyt bezczynni, by uświadomić sobie swoją odpowiedzialność i rozwijać zdolności, nie otrzymają Bożego błogosławieństwa. Zdolności, które mają, zostaną im odjęte, a dane aktywnym, gorliwym pracownikom, którzy będą rozwijać swoje talenty przez ich ciągłe używanie. — Testimonies for the Church IV, 458-459 (1880).UCO2 211.6

Właściwie zorganizowana praca niezbędna dla sukcesu — Niektórzy młodzi ludzie sądzą, że gdyby mogli spędzić życie bezczynnie, byliby przeszczęśliwi. Pielęgnują nienawiść do użytecznej pracy. Zazdroszczą miłośnikom rozrywki, którzy oddają się przyjemnościom i uciechom. (...). Skutkiem takiego myślenia i postępowania jest nieszczęście i cierpienie. Brak zajęcia doprowadził niejednego młodego człowieka do zatracenia.UCO2 212.1

Nieforsowna praca jest niezbędna do powodzenia w życiu każdego młodego człowieka. Bóg nie mógłby rzucić większego przekleństwa na ludzi, niż skazać ich na życie w bezczynności. Lenistwo niszczy duszę i ciało. Serce, moralność i siły fizyczne ulegają osłabieniu. Intelekt słabnie, a serce otwiera się szeroko na pokusy, gotowe wchłonąć każdy występek. Gnuśny człowiek zachęca diabła, aby go kusił. — Manuscript 2, 1871; Our High Calling 222.UCO2 212.2

Spustoszenie spowodowane lenistwem (rada dla rodziców) — Byłeś ślepy na to, jaką władzę wróg ma nad Twoimi dziećmi. Obowiązki domowe, nawet męczące, nie zaszkodziłyby im nawet w jednej pięćdziesiątej tak jak lenistwo, które weszło im w krew. Gdyby wcześnie zostały nauczone wykorzystywać czas na użyteczną pracę, uniknęłyby wielu niebezpieczeństw. Nie miałyby takiego niespokojnego usposobienia, pragnienia zmian i przebywania w towarzystwie świeckich ludzi. Uniknęłyby wielu pokus próżnego spędzania czasu i bezużytecznych rozrywek, płytkiej lektury, pustych rozmów i innych głupstw. Spędzany czas dawałby im większe zadowolenie i nie czułyby tak wielkiej pokusy szukania towarzystwa osób przeciwnej płci ani usprawiedliwiania swoich złych czynów. Próżność i sentymenty, nieużyteczność i grzech — wszystko to skutek ich lenistwa. — Testimonies for the Church IV, 97-98 (1876).UCO2 212.3

Angażować każdy mięsień — Człowiek ma zadania do wykonania w wielkiej walce o życie wieczne. Musi odpowiadać na działanie Ducha Świętego. Trzeba wysiłku, by pokonać siły ciemności, a Duch Święty działa w człowieku, by tego dokonać. Ale i człowiek nie jest bierną istotą, nie będzie zbawiony w bezczynności: w walce o nieśmiertelność jest powołany do używania każdego mięśnia i każdej zdolności. Mimo to skuteczność zapewnia Bóg.UCO2 212.4

Nikt z ludzi nie może być zbawiony w bezczynności. Pan wzywa nas: “Starajcie się wejść przez wąską bramę, gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, ale nie będą mogli”. Łukasza 13,24. “Wchodźcie przez ciasną bramę; albowiem szeroka jest brama i przestronna droga, która wiedzie na zatracenie, a wielu jest takich, którzy przez nią wchodzą. A ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do żywota; i niewielu jest tych, którzy ją znajdują”. Mateusza 7,13-14. — Manuscript 16, 1896.UCO2 213.1