Rozdział 89 — Pozytywne wpływy na umysł
Wdzięczność służy zdrowiu — Nic tak nie służy zdrowiu ciała i duszy, jak duch wdzięczności. Naszym obowiązkiem, nie mniejszym niż obowiązek modlitwy, jest sprzeciwiać się własnym przesiąkniętym melancholią i malkontenctwem myślom i uczuciom. — The Ministry of Healing 251 (1905).UCO2 375.1
Właściciele zdolności umysłowych i fizycznych — Jak naturalnie przychodzi nam myśleć o sobie jako wyłącznych właścicielach samych siebie! Ale natchnione Słowo mówi: “Czy nie wiecie (...) że nie należycie (...) do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni”. 1 Koryntian 6,19-20. (...). W stosunkach z bliźnimi jesteśmy właścicielami powierzonych nam zdolności umysłowych i fizycznych. W stosunkach z Bogiem jesteśmy powiernikami, szafarzami Jego łaski. — Letter 44, 1900; Our High Calling 40.UCO2 375.2
Dążenie do jedności — Jest wolą Bożą, aby społeczność i braterska miłość panowały wśród Jego ludu. Bezpośrednio przed ukrzyżowaniem Chrystus modlił się o to, by Jego uczniowie byli jedno, tak jak On jest jedno z Ojcem, aby świat uwierzył, że Go posłał Bóg. Ta najbardziej wzruszająca i cudowna modlitwa przetrwała wieki, nawet do naszych dni. Chrystus powiedział: “A nie tylko za nimi proszę, ale i za tymi, którzy przez ich słowo uwierzą we mnie”. Jana 17,20. Naszym stałym dążeniem powinno być osiągnięcie tego stanu jedności, chociaż nie możemy przy tym poświęcić ani jednej zasady prawdy. Jest to dowód naszego uczniostwa. Jezus rzekł: “Po tym wszyscy poznają, żeście uczniami moimi, jeśli miłość wzajemną mieć będziecie”. Jana 13,35. Apostoł Piotr napomina Kościół: “Bądźcie wszyscy jednomyślni, współczujący, braterscy”. 1 Piotra 3,8. — Patriarchowie i prorocy 388 (1890).UCO2 375.3
Dostrzeganie pozytywów w otoczeniu — Zapewne wszyscy widzieliście na powierzchni jeziora piękne białe lilie. Jakże się trudzimy, jakże wysilamy, żeby mieć je w swoich rękach. Bez względu na to, ile szczątków, mułu i nieczystości widzimy dookoła, nie pragniemy wcale lilii mniej. Zastanawiamy się, jak mogą być one tak piękne i białe w miejscu, gdzie jest tyle nieczystości.UCO2 375.4
Otóż korzenie lilii sięgają głęboko, do złotego piasku pod dnem i czerpią tylko czysty pokarm. W ten sposób lilia odżywia się i rozwija, stając się czystym, nieskazitelnie białym kwiatem. Czy nie powinno nas to czegoś nauczyć? Oczywiście, że powinno. Jest to dla nas lekcja, że choć wokoło panuje nieprawość, nie powinniśmy jej tykać. Nie mówcie o nieprawości i nikczemności panującej w świecie, lecz wznoście myśli w górę i mówcie o swoim Zbawicielu. Gdy widzicie wokoło zepsucie, tym bardziej powinniście się cieszyć, że Jezus jest waszym Zbawicielem, a wyście Jego dziećmi.UCO2 376.1
A zatem czy mamy przyglądać się otaczającemu nas występkowi i skupiać się na ciemnych stronach rzeczywistości? Nie jesteśmy w stanie ich zmienić, więc mówmy o czymś wznioślejszym, lepszym, szlachetniejszym. Mówmy o tym, co wywiera dobry wpływ na umysł, a wzniesiemy się ponad nieprawość ku światłości w górze. — Manuscript 7, 1888.UCO2 376.2
Wyliczanie błogosławieństw — Gdyby cała roztrwoniona energia została skierowana na jeden najważniejszy cel: liczne dary łaski Bożej w tym życiu, jakież świadectwa moglibyśmy wyryć sobie w pamięci, wspominając miłosierdzie i łaskawość Boga! (...). Nawyk ten towarzyszyłby nam wtedy jako stała zasada gromadzenia duchowych skarbów tak gorliwie i wytrwale, jak ambitni ludzie pracują dla ziemskich, doczesnych dóbr.UCO2 376.3
Być może jesteście niezadowoleni z tego, co macie, choć Pan ma całe niebo pełne błogosławieństw i nieprzebrany skarbiec dóbr i łask, by zaspokoić potrzeby duszy. Dziś chcemy więcej łaski, dziś chcemy odnowy świadomości Bożej miłości i przejawów Bożej dobroci, a Pan nie odmówi tego dobra ani niebiańskich skarbów nikomu, kto szczerze o nie poprosi. — Manuscript 22, 1889; Our High Calling 188.UCO2 376.4
Zyski stosowne do talentów — Każdy sługa otrzymał pewien depozyt, za który odpowiada. Depozyty te są rozdzielane proporcjonalnie do naszych zdolności. Rozdając dary, Bóg nie jest stronniczy. Obdarza talentami stosownie do sił swoich sług i oczekuje stosownych zysków. — Testimonies for the Church II, 282 (1869).UCO2 376.5
Zrozumienie właściwego korzystania z umysłowych i fizycznych zdolności — Czas należy wykorzystywać rozsądnie, gorliwie i pod świętym kierownictwem Ducha Świętego. Musimy rozumieć, jak należy, a jak nie należy korzystać z dóbr oraz umysłowych i fizycznych zdolności. Tak naprawdę to Bóg jest właścicielem wszystkich sił, które powierzył człowiekowi. W swej mądrości sam ustala warunki korzystania przez człowieka z każdego niebiańskiego daru i pobłogosławi używanie wszystkich sił ku Jego chwale.UCO2 377.1
Talenty takie, jak: mowa, pamięć czy majątek mają się przyczyniać do chwały Boga i rozwoju Jego królestwa. Bóg powierzył nam zarządzanie Jego dobrami pod Jego nieobecność. Każdy szafarz ma do wykonania swoją pracę w dziele rozwoju królestwa Bożego. Nikt nie został pominięty. — Letter 44, 1900; Our High Calling 40.UCO2 377.2
Bóg daje talenty, człowiek pielęgnuje umysł — Mamy rozwijać dane nam przez Boga talenty. Są one Jego darami i mają być używane we właściwym połączeniu, tworząc doskonałą całość. Bóg daje talenty i siły umysłowe, a człowiek kształtuje swój charakter. Umysł jest ogrodem Pana, a człowiek ma go pilnie pielęgnować, aby ukształtować charakter na Boże podobieństwo. — Letter 73, 1899; Our High Calling 106.UCO2 377.3
Brak zdolności skutkiem bezczynności — Wiele osób, które wymawiają się od chrześcijańskiej pracy, tłumaczy to brakiem zdolności. Ale czy aby naprawdę Bóg nic im nie dał? Skądże! Brak zdolności jest skutkiem bezczynności, w której trwają z własnego wyboru. Już teraz widzą w swoich charakterach rezultat wyroku: “Weźcie przeto od niego ten talent”. Mateusza 25,28.UCO2 377.4
Bezustanne złe używanie talentów zniszczy w końcu wpływ Ducha Świętego, jedynego źródła światła. Wyrok: “A nieużytecznego sługę wrzućcie w ciemności zewnętrzne” (wiersz 30) jest pieczęcią nieba położoną na sięgający wieczności własny wybór człowieka. — Christ's Object Lessons 365 (1900).UCO2 377.5
Połączenie różnych elementów — Jedność w różnorodności należy do Bożego planu. Wśród naśladowców Chrystusa ma występować połączenie różnych elementów dostosowujących się do siebie nawzajem, z których każdy spełnia szczególne zadanie w Bożym dziele. Każdy człowiek ma swoje miejsce w realizacji wielkiego planu noszącego pieczęć Chrystusa. (...). Jeden jest przygotowany do jednego rodzaju pracy, drugi do innego rodzaju, trzeci do jeszcze innego, ale wszyscy mają się nawzajem uzupełniać. (...). Duch Boży, działający przez różnych ludzi, sprawia, że współdziałają zgodnie. (...). Na czele ma stać tylko jeden duch: Duch Tego, którego mądrość nie ma granic i w którym wszystkie różnorodne elementy łączą się w pięknej, niezrównanej jedności. — Letter 78, 1894; Our High Calling 169.UCO2 377.6
Serce uwidacznia się w charakterze — To, jakimi jesteśmy w głębi serca, uwidoczni się w charakterze i będzie mieć wpływ na całe nasze otoczenie. Nasze słowa i czyny są wonią życia ku życiu albo wonią śmierci ku śmierci. Na sądzie staniemy twarzą w twarz z tymi, którym mogliśmy pomóc w kroczeniu właściwą, bezpieczną ścieżką dzięki starannie dobranym słowom i radom, gdybyśmy tylko mieli codziennie więź z Bogiem oraz żywe, nieustanne zainteresowanie zbawieniem bliźnich. — Letter 27, 1892; Our High Calling 241.UCO2 378.1
Elektryzujący wpływ na umysły bliźnich (rada dla apatycznego mężczyzny) — Powinieneś pielęgnować siłę charakteru, bo przykład energicznego człowieka jest dalekosiężny i zachęca do naśladowania. Człowiek taki wydaje się wywierać elektryzujący wpływ na umysły bliźnich. Niewielu jest na tym świecie prawdziwie gorliwych ludzi. Każdy Boży współpracownik napotka przeciwieństwa i trudności, ale nie wolno im ulegać. Energiczny, zapalony współpracownik Pana nie pozwoli, by cokolwiek go zatrzymało. Pokona wszelkie przeszkody.UCO2 378.2
Potrzebujesz stałej, stabilnej, niezłomnej siły. Musisz narzucić sobie dyscyplinę. Niezwłocznie zacznij gruntowną zmianę. Zdobądź się na wysiłek i pokonaj dziecinne odczucia. Zbyt dużo się nad sobą użalałeś. Powinieneś postanowić sobie, że nie będziesz marnować życia na zajmowanie się błahostkami. Masz dobre postanowienia. Chciałbyś robić coś sensownego, ale nie potrafisz się zabrać do pracy. Więcej mówisz, niż działasz. Byłbyś znacznie zdrowszy, gdybyś był energiczniejszy i dokonał czegoś wbrew trudnościom. — Letter 33, 1886.UCO2 378.3
Niepojęta Boża miłość — Miłość Chrystusa jest złotym łańcuchem, który skończonych ludzi wierzących w Jezusa Chrystusa wiąże z nieskończonym Bogiem. Miłość, którą Pan kocha swoje dzieci, przekracza wszelkie pojęcie. Żadna nauka nie potrafi jej zdefiniować ani wyjaśnić. Ludzka mądrość nie może jej zgłębić. Im bardziej odczuwamy wpływ tej miłości, tym więcej nabieramy uniżenia i pokory. — Letter 43, 1896; SDA Bible Commentary V, 1141.UCO2 378.4
Pobożność kształtuje całego człowieka — Prawdziwa pobożność ma siedzibę w sercu, a ponieważ jest tam trwałą zasadą, działa na zewnątrz, kształtując zewnętrzne postępowanie człowieka, aż cała istota zostaje przemieniona na obraz Chrystusa. Nawet myśli są poddawane Chrystusowi. Jeśli w sercu nie ma tej trwałej zasady, umysł będzie zwodniczo kształtowany na podobieństwo umysłu szatana i pełnił jego wolę, wiodąc duszę ku ruinie. Atmosfera emanująca od takiego człowieka jest szkodliwa dla wszystkich wokoło, zarówno wierzących, jak i niewierzących. — Letter 8, 1891.UCO2 379.1
Poznawanie przyrody przynosi zdrowie ciału, umysłowi i duszy — Przyroda jest Bożym błogosławieństwem służącym zdrowiu ciała, umysłu i duszy. Jest ona dana zdrowym, by zachować ich w zdrowiu, oraz chorym, by przywrócić im zdrowie. W połączeniu z leczniczym zastosowaniem wody jest skuteczniejsza w przywracaniu zdrowia niż wszelkie sztuczne lekarstwa. — Testimonies for the Church VII, 76 (1902).UCO2 379.2
Posłuszeństwo daje wytchnienie — Pokój, stały pokój będzie wypełniał duszę, odpoczynek bowiem można znaleźć w całkowitym poddaniu się Jezusowi Chrystusowi. Posłuszeństwo Bożej woli daje wytchnienie. Uczeń kroczący w pokorze i uniżeniu śladami Odkupiciela znajduje odpocznienie, którego świat nie może ani dać, ani odebrać. “Temu, którego umysł jest stały, zachowujesz pokój, pokój mówię; bo tobie zaufał”. Izajasza 26,3. — Letter 6, 1893; Our High Calling 98.UCO2 379.3
Pokora prowadzi do pokoju — Uniżenie i pokora umysłu, które zawsze wypełniały życie Syna Bożego na ziemi, przyjęte przez Jego prawdziwych wyznawców przynoszą zadowolenie, pokój i szczęście, które wznosi ich ponad niewolę pseudożycia. — The Health Reformer, grudzień 1871; Our High Calling 8.UCO2 379.4
Przebaczenie oznacza odpocznienie dla duszy — Czym jest obiecane “odpocznienie”? Jest to świadomość, że Bóg jest wierny i nigdy nie zawiedzie tego, kto do Niego przychodzi. Jego przebaczenie jest całkowite i darmowe, a akceptacja z Jego strony oznacza odpocznienie dla duszy, odpocznienie w Jego miłości. — The Review and Herald, 25 kwiecień 1899; Our High Calling 97.UCO2 379.5
Odpocznienie efektem poddania się Bogu — Odpocznienie można znaleźć wtedy, gdy wszelkie samousprawiedliwienie, wszelkie egoistyczne myślenie zostaje odrzucone. Tajemnicą doskonałego odpocznienia w miłości Boga jest całkowite poddanie się Mu i przyjęcie Jego postanowień. (...). Czyń po prostu to, co Pan ci nakazał, i bądź pewien, że Bóg uczyni wszystko, co obiecał. (...). Czy przyszedłeś do Niego, porzucając wszelkie namiastki, wszelką niewiarę, wszelką własną sprawiedliwość? Przyjdź taki, jaki jesteś — słaby, bezradny, bliski śmierci. — The Review and Herald, 25 kwiecień 1899; Our High Calling 97.UCO2 380.1
Sprawy najwyższej wagi zależą od nas samych — Pamiętaj, że pokusa to nie grzech. Pamiętaj, że choćby nie wiem jak trudne były okoliczności, w których się znajdujemy, nic tak naprawdę nie może osłabić naszej duszy, póki nie ulegamy pokusie i trwamy w prawym postępowaniu. Sprawy najwyższej wagi dotyczące Twojej osoby zależą od Ciebie. Nikt nie może Ci zaszkodzić bez Twojej zgody. Jeśli nie otworzysz duszy na szatańskie sztuczki i strzały, nie mogą Cię skrzywdzić wszystkie szatańskie legiony razem wzięte. Nie możesz upaść, jeśli na to nie przyzwolisz. Jeśli Twój umysł nie jest skażony, całe otaczające Cię skażenie nie może Cię zbrukać ani zanieczyścić. — Letter 14, 1885; Our High Calling 94.UCO2 380.2
Panować nad uczuciami — Radujemy się nadzieją, a nie uczuciami. W nadziei chwały Bożej wiemy, że ucisk wywołuje cierpliwość, doświadczenie zaś nadzieję. Co to znaczy? Jeśli nawet nie czujemy się tak, jak byśmy chcieli, to czy mamy tracić cierpliwość, wypowiadając słowa, które by świadczyły, że mamy cechy szatana? Nie wolno nam używać surowych, niemiłych słów, ponieważ jesteśmy bacznie obserwowani przez niebiańskie istoty i toczymy bój na oczach całego niebiańskiego wszechświata. Jakże zasmucamy serce Boga, gdy w jakikolwiek sposób się Go zapieramy! Znaki ukrzyżowania na rękach Chrystusa wskazują, że wyrysował nas na swoich dłoniach. — Manuscript 16, 1894.UCO2 380.3
Wsparcie odnawia siły ciała i umysłu — Mówcie cierpiącym o współczującym Zbawicielu. (...). Ze współczuciem pochyla się On nad tymi, którzy uważają swój przypadek za beznadziejny. Gdy człowieka przepełnia strach i przerażenie, nie jest w stanie swoim umysłem postrzegać troski i współczucia Chrystusa. Nasze sanatoria powinny być miejscami, w których strapione umysły zaznają spokoju i odpoczynku. Jeśli będziecie zachęcali przygnębionych, wskazując im pełną nadziei zbawiającą wiarę, to zadowolenie i pogoda ducha zajmą miejsce zniechęcenia i niepokoju. Wtedy mogą się dokonać cudowne zmiany w ich stanie fizycznym. Chrystus przywróci zdrowie ich ciału i duszy, a chorzy, uświadamiając sobie Jego współczucie i miłość, znajdą w Nim odpocznienie. On jest gwiazdą jasną poranną ( Objawienie 22,16), która świeci pośród moralnej ciemności w tym grzesznym, zepsutym świecie. On jest światłością świata, a wszyscy, którzy oddają mu swoje serca, odnajdują pokój, odpoczynek i radość. — Letter 115, 1905; Medyczna praca misyjna 113.UCO2 380.4
Chrześcijanie nie bierni, lecz aktywni — Zdrowy, wzrastający chrześcijanin nie będzie biernie czerpał dobra wyświadczanego przez bliźnich. Musi nie tylko brać, ale i dawać. Nasze dary łaski rozwijają się przez używanie. Chrześcijańska społeczność zapewnia czystą atmosferę, którą możemy oddychać, a oddychając nią, musimy być aktywni. Chrześcijańska praca, życzliwość, zachęta i pouczenia udzielone przez nas tym, którzy ich potrzebują, panowanie nad sobą, miłość, cierpliwość i wytrwałość niezbędne na co dzień — stosowane w chrześcijańskim dziele będą kształtować w nas wiarę, posłuszeństwo, nadzieję i miłość do Boga. (...).UCO2 381.1
Dla duchowej mocy niezbędne jest, aby człowiek działał. Należy wytężyć siły duchowej aktywności do lepszego wykorzystania możliwości czynienia dobra. (...). Im wierniejszy jest człowiek w pełnieniu chrześcijańskich obowiązków, tym zdrowiej będzie się rozwijał. — Letter 1, 1882; Our High Calling 260.UCO2 381.2
Wykorzystywać potęgę kontaktów towarzyskich — To dzięki kontaktom towarzyskim chrześcijaństwo ma łączność ze światem. Każdy, kto przyjął do serca boskie oświecenie, jest zobowiązany przez Boga do rozjaśniania ciemnej ścieżki tych, którzy nie znają lepszej drogi. Potęgę kontaktów międzyludzkich, uświęconą przez Ducha Chrystusowego, trzeba wykorzystywać do przyprowadzania ludzi do Zbawiciela. Chrystus nie powinien być skrywany w naszym sercu jak zazdrośnie strzeżony, święty, nietykalny skarb, którym cieszymy się sami. Chrystus ma być w nas jak studnia wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu, orzeźwiająca wszystkich, którzy się z nami stykają. — The Ministry of Healing 496 (1905).UCO2 381.3
Potencjał drzemiący w chrześcijaństwie — Wśród zwykłych ludzi spotyka się często osoby, które cierpliwie, mozolnie wykonują wciąż te same codzienne zajęcia, nieświadome, że obdarzone są siłą, która, gdy zostanie pobudzona do działania, uczyni ich równymi najbardziej szanowanym figurom tego świata. Te drzemiące siły może ocucić dotyk wprawnej ręki. Właśnie takich ludzi Jezus wybrał na swoich współpracowników i dał im możliwość przebywania z Nim. Wielcy tego świata nigdy nie mieli takiego nauczyciela. Kiedy uczniowie ukończyli szkolenie Chrystusa, nie byli już ciemni ani nieokrzesani. Ich umysł i charakter upodobniły się do Jego wzoru i otoczenie poznawało, że byli z Jezusem. — The Desire of Ages 250 (1898).UCO2 382.1
Potrzeba celu — Miej w życiu cel, póki żyjesz. Zbieraj wokół siebie blask słońca, a nie chmury. Staraj się być w ogrodzie Boga żywym, pięknym kwiatem, roztaczającym dookoła błogą woń. Czyń to, a nie umrzesz ani odrobinę przedwcześnie. Jeśli jednak będziesz narzekać i rozmawiać o swoich cierpieniach i dolegliwościach, z pewnością skrócisz dni swojego życia. — The Health Reformer, czerwiec 1871.UCO2 382.2
Życie szczęśliwe to życie, któremu przyświeca cel — Ci, którzy żyją ze świadomością celu starając się czynić dobro i uszczęśliwiać bliźnich oraz czcić i wielbić Odkupiciela, są prawdziwie szczęśliwi w tym życiu. Natomiast człowiek niespokojny, niezadowolony, próbujący rozmaitych rzeczy w nadziei odnalezienia szczęścia, zawsze się skarży, że doznaje rozczarowań. Wiecznie mu czegoś brakuje, nigdy nie jest spełniony, bo żyje tylko dla siebie. Niech Twoim celem będzie czynienie dobra, wierne spełnianie swojej życiowej roli. — Letter 17, 1872; Our High Calling 242.UCO2 382.3
Wytężanie wszystkich sił — Musimy wytężać wszystkie duchowe siły. (...). Bóg (...) nie chce, żebyśmy pozostali na poziomie początkujących. Pragnie, byśmy osiągnęli najwyższe szczeble drabiny i wkroczyli z jej szczytu do królestwa naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. — Manuscript 8, 1899; Our High Calling 217.UCO2 382.4