Rozdział 46 — Relacje międzyludzkie
Prawo wzajemnej zależności — Jesteśmy wszyscy razem wpleceni w wielką pajęczynę ludzkości i cokolwiek możemy uczynić dla dobra i podźwignięcia bliźnich, daje błogosławieństwo również nam. Prawo współzależności dotyczy wszystkich warstw społecznych. — Patriarchs and Prophets 534-535 (1890).UCO2 69.1
Ludzie potrzebni sobie nawzajem — W Bożym planie ludzie zostali uczynieni potrzebnymi sobie nawzajem. Gdyby wszyscy czynili wszystko, co mogą, by pomagać osobom potrzebującym ich pomocy, niesamolubnego współczucia i miłości, jakież błogosławione dzieło mogłoby zostać dokonane! Bóg wszystkim powierzył talenty. Mamy ich używać do niesienia pomocy sobie nawzajem, krocząc wąską ścieżką. W dziele tym każdy jest powiązany z innymi, a wszyscy zjednoczeni z Chrystusem. Swoje talenty rozwijamy i pomnażamy dzięki niesamolubnej służbie. — Letter 115, 1903; Our High Calling 182.UCO2 69.2
Pomagając innym, pomagasz sobie — Wielu ludzi żyje w nieświadomości. Zagubili się. Nie wiedzą, dokąd zmierzać. Niech tacy zagubieni szukają innych zagubionych i kierują do nich słowa nadziei i zachęty. Kiedy zaczną pełnić takie dzieło, niebiańskie światło wskaże im ścieżkę, którą mają kroczyć. Kierując do utrapionych słowa pocieszenia, sami go doznają. Pomagając innym, sami pomogą sobie pokonać trudności. Miejsce smutku i przygnębienia zajmie radość. Serce napełnione Duchem Świętym emanuje ciepłem wobec każdego bliźniego. Tacy ludzie nie są już w ciemności, gdyż ich “zmierzch” stał się “jak południe”. Izajasza 58,10. — Manuscript 116, 1902; SDA Bible Commentary IV, 1151.UCO2 69.3
Nasz stały wpływ — Utrzymujemy ze sobą niezwykle istotne więzi. Nasz wpływ zawsze działa ku zbawieniu innych lub wręcz odwrotnie. Albo zbieramy z Chrystusem, albo rozpraszamy bez Niego. Powinniśmy chodzić w pokorze i prostować ścieżki, aby nie zawracać innych z właściwej drogi.UCO2 70.1
Należy strzec całkowitej czystości w myśli, słowie i zachowaniu. Pamiętajmy, że Bóg widzi nasze najskrytsze grzechy. Niektóre myśli i uczucia podsuwane i wzbudzane przez szatana dręczą nawet najlepszych ludzi. Jeśli jednak nie są pielęgnowane, tylko odrzucane jako znienawidzone, dusza nie doznaje skażenia winą i nikt inny nie ulega zbrukaniu przez ich wpływ. Obyśmy wszyscy stali się wonią życia ku życiu dla wszystkich dokoła! — The Review and Herald, 27 marzec 1888.UCO2 70.2
Dalekosiężne skutki wpływu — Możemy dopiero w dniu sądu dowiedzieć się, jaki wpływ na osoby niekonsekwentne, nierozsądne i niegodne wywarło pełne dobroci, taktowne postępowanie. Jeśli po tym, jak dopuściły się wobec Ciebie prowokacji i niesprawiedliwości, traktujesz je jak osoby niewinne, a nawet dokładasz starań, by spełnić wobec nich różne akty dobroci, wtedy można powiedzieć, że zachowałeś się jak chrześcijanin. Ludzie tacy są zdziwieni i zawstydzeni i bardziej uświadamiają sobie swoje postępowanie oraz swoją podłość, niż gdybyś, chcąc ich zganić, wyraźnie stwierdził, jak ohydnych czynów się dopuścili. — Letter 20, 1892; Medical Ministry 209.UCO2 70.3
Nieuprzejmość i jej wpływ — Wiele osób nie ujawnia swoich dobrych cech, przez co zamiast prowadzić innych do Chrystusa, odpycha ich. Gdyby mogli zobaczyć wpływ swojej nieuprzejmości i niemiłych słów na niewierzących oraz zrozumieć, jaką obrazą dla Boga jest takie postępowanie, natychmiast by zmienili swoje nawyki, gdyż przez brak uprzejmości potyka się wielu grzeszników. Egoistyczni, utyskujący, cierpcy chrześcijanie są przeszkodą na drodze grzeszników do Chrystusa. — The Review and Herald, 1 wrzesień 1885; Our High Calling 229.UCO2 70.4
Bądźmy mili — Niech Chrystus będzie widoczny we wszystkim, co czynicie. Niech wszyscy widzą, że jesteście Jego żywymi listami. (...). Bądźcie mili. Niech wasze życie podbija serca całego otoczenia. Obecnie czyni się zbyt mało, by wskazywać innym prawdę, pociągając ich swoim postępowaniem. — Manuscript 6, 1889.UCO2 70.5
Każdy czyn wywiera wpływ — Każde słowo, które wypowiadacie, każdy wasz czyn wywiera dobry albo zły wpływ na otoczenie. Ach, jakże konieczne jest, by Chrystus mieszkał w waszym sercu przez wiarę, żeby wasze słowa mogły nieść życie, a czyny miłość! — The Review and Herald, 12 czerwiec 1888.UCO2 70.6
Odpowiedzialność za wywierany wpływ — Bóg nakłada na każdego człowieka odpowiedzialność za wpływ, który ten roztacza wokół siebie, oddziałując na samego siebie i innych. Bóg wzywa młodych ludzi do ścisłej wstrzemięźliwości i sumienności w posługiwaniu się siłami umysłu i ciała. Ich zdolności mogą się rozwijać przez pilne i mądre używanie sił ku chwale Bożej i dla dobra bliźnich. — Letter 145, 1897.UCO2 71.1
Roztaczanie atmosfery wiary — Sprawą największej wagi jest dla nas to, byśmy roztaczali atmosferę wiary. Każdego dnia decydujemy o naszym wiecznym przeznaczeniu stosownie do atmosfery, która nas otacza. Osobiście odpowiadamy za wpływ, który wywieramy, nasze słowa i czyny mają skutki, których nie widzimy.UCO2 71.2
Skoro Bóg ocaliłby Sodomę ze względu na dziesięciu sprawiedliwych, jakiż wpływ ku dobremu mógłby wyniknąć z wierności ludu Bożego, gdyby wszyscy, którzy deklarują wiarę w Chrystusa, byli obleczeni w Jego sprawiedliwość?UCO2 71.3
Skoro Bóg wskazał miejsce zamieszkania i zawód Szymona, kierując setnika do jego domu nad brzegiem morza, to zna z imienia także nas. Wie, czym się zajmujemy, gdzie mieszkamy i jakie są nasze doświadczenia. Wie, czy przygotowujemy drogę dla Króla, oczyszczając ją z wszelkich przeszkód i śmieci, tak że może pociągać nasze dusze do przodu i wzwyż, czy też zaśmiecamy i blokujemy własną ścieżkę oraz kładziemy kamienie obrazy na drodze grzeszników, utrudniając zbawienie drogich dusz, za które umarł Chrystus. — Manuscript 66, 1895.UCO2 71.4
Postępowanie z ludźmi o różnym usposobieniu — Pan pragnie, abyśmy byli uświęceni. Będziemy musieli mieć do czynienia z ludźmi o różnym usposobieniu, więc trzeba nam wiedzieć, jak postępować z ludźmi. Musimy prosić Chrystusa, by dał nam słowa, które będą błogosławieństwem. A kiedy w ten sposób będziemy się starać pomagać innym, błogosławieństwo spłynie i na nas. — Manuscript 41, 1908.UCO2 71.5
Arcyważne dzieło — Jest to najmilsze, ale i najtrudniejsze zadanie [], jakie kiedykolwiek powierzono człowiekowi. Wymaga wielkiego taktu, niezwykłej wrażliwości, znajomości natury ludzkiej oraz niebiańskiej wiary i cierpliwości, a także gotowości na trud, czuwanie i czekanie. Nie ma ważniejszego dzieła. — Education 292 (1903).UCO2 71.6
Kształtowanie umysłów wymaga delikatności — Kształtowanie ludzkich umysłów wymaga wiele delikatności. Można zachowywać się sztywno i przenigdy nie zmiękczyć ludzkich serc, albo też można przybliżyć się do utrapionej duszy i z sercem pełnym miłości wyprowadzić ją z terenu wroga, aby nie była igraszką dla szatańskich pokus. — Letter 102, 1897.UCO2 72.1
Każdy przeżywa własne próby — Nie wolno nam w żaden sposób stawać się przeszkodą dla bliźnich. Każdy przeżywa własne pokusy i próby, my zaś mamy zachowywać taką postawę, byśmy mogli pomagać kuszonym i ich wzmacniać. Mamy w miarę możliwości wspierać i podnosić słabych w wierze. Mówiąc o Bożych obietnicach, możemy nieraz usunąć przygnębienie z umysłów tych, którzy przeżywają próby i trudności. — Manuscript 41, 1908.UCO2 72.2
Rada dla żony dotycząca osobistych więzi — Pan polecił mi powiedzieć Ci: “Starajcie się wejść przez wąską bramę, gdyż wielu, powiadam wam, będzie chciało wejść, ale nie będą mogli”. Łukasza 13,24. Pan wzywa Cię, byś się do Niego przybliżyła. Mów tak, jak by On mówił, i postępuj tak, jak On by postępował. Nie pozwól, by ktokolwiek napełnił uprzedzeniem Twój umysł i doprowadził Cię do wypowiadania nieroztropnych słów. Zachowuj duszę w czystości, a Twoje myśli niech będą wzniosłe i uświęcone. Nie chwal ani nie wywyższaj ludzi ku ich szkodzie, nie potępiaj też pochopnie tych, o których sądzisz, że nie postępują mądrze. Niech wszyscy widzą, że miłujesz Jezusa i Mu ufasz. Daj mężowi oraz wierzącym i niewierzącym przyjaciołom dowód, że pragniesz, by ujrzeli piękno prawdy. Nie pokazuj im jednak tego bolesnego uczucia zmartwienia i niepokoju, które tak często psuje dobre dzieło. — Letter 145, 1900.UCO2 72.3
Chrześcijańskie zrozumienie — Ci, którzy najlepiej wykorzystują dane im przywileje i sposobności, będą, w biblijnym sensie, ludźmi utalentowanymi i wykształconymi. Będą nie tylko wyuczeni w naukach świeckich, lecz także wyedukowani na temat umysłu, manier i postępowania. Będą oczyszczeni, czuli, pełni współczucia i miłości. Pan pokazał mi, że właśnie tego oczekuje od swojego ludu. Powierzył nam siły, których mamy używać, aby rozwijały się i wzmacniały przez kształcenie. Powinniśmy myśleć i zastanawiać się, uważnie badając powiązania przyczynowo-skutkowe. Gdy tak będziemy czynić, wielu wykaże więcej rozwagi i ostrożności w słowach i czynach, aby w pełni zrealizować cel, do którego Bóg ich stworzył. — Manuscript 59, 1897.UCO2 72.4
Szczerość sprzyja ufności (rada dla lekarza) — Gdyby było więcej szczerości, a mniej skrytości, gdyby panowała atmosfera braterskiego zaufania, gdyby było mniej egoizmu, a więcej ducha Chrystusowego, gdybyś miał żywą wiarę w Boga, wówczas chmura, którą obecnie szatan roztacza wokół Twojego umysłu, zniknęłaby. — Letter 97, 1898.UCO2 73.1
Reformatorzy, a nie świętoszki — Jedno stale trzeba mieć na uwadze: jesteśmy reformatorami, a nie świętoszkami. W postępowaniu z niewierzącymi nie należy wykazywać żadnego ducha potępienia i małostkowości, bo spierając się o małe sumy, stracimy w końcu znacznie większe. Będą mówili o nas: “To skąpiradło. Gdyby tylko mógł, ograbiłby cię z twoich praw. Miej się na baczności, jak będziesz miał z nim do czynienia”.UCO2 73.2
Jeżeli jednak w danej transakcji zrzekniemy się jakiejś drobnostki na korzyść kogoś innego, ten ktoś w ten sam sposób postąpi z nami. Małostkowość natomiast rodzi małostkowość, skąpstwo rodzi skąpstwo. Ci, którzy tak postępują, nie zdają sobie sprawy, jak ten fakt krytykują inni, zwłaszcza ci, którzy nie są członkami zboru, i jak taka rzecz wpływa ujemnie na drogocenne dzieło Boże. — Letter 14, 1887; Evangelism 90-91.UCO2 73.3
Bądźmy szczerzy — W całym naszym postępowaniu, gdziekolwiek się znajdujemy, mamy być szczerzy. Nie wolno nam łamać żadnego Bożego przykazania dla doczesnego zysku. Kim jesteśmy? Chrystus powiedział do uczniów: “Wy jesteście solą ziemi; jeśli tedy sól zwietrzeje, czymże ją nasolą? Na nic więcej już się nie przyda, tylko aby była precz wyrzucona i przez ludzi podeptana”. Mateusza 5,13. — Manuscript 50, 1904.UCO2 73.4
Uczciwość niezbędna — W każdym aspekcie życia należy zachowywać zasady pełnej uczciwości. Zasady te nie rządzą naszym światem, gdyż szatan — zwodziciel, kłamca i ciemięzca — jest władcą, a jego poddani podążają za nim i wypełniają jego zamiary. Chrześcijanie jednak mają innego Władcę, toteż ich czyny mają być dokonywane w Bogu bez oglądania się na wszelki egoistyczny zysk.UCO2 73.5
Odchylenie od doskonałej uczciwości w interesach może się wydawać niektórym błahostką, ale nasz Zbawiciel traktuje to inaczej. Jego słowa w tej kwestii są wyraźne i jednoznaczne: “Kto jest wierny w najmniejszej sprawie i w wielkiej jest wierny”. Łukasza 16,10. Człowiek, który oszukuje bliźniego na małą skalę, będzie oszustem na wielką skalę, gdy tylko nadarzy się ku temu pokusa. Fałsz w małych sprawach jest taką samą nieuczciwością w oczach Boga jak w większych.UCO2 74.1
We współczesnym chrześcijańskim świecie w zastraszającym stopniu praktykuje się oszustwo. Wierni zachowujący przykazania powinni być świadectwem, że takie rzeczy ich nie dotyczą. Nieuczciwe praktyki rzucające cień na relacje międzyludzkie nigdy nie powinny być udziałem tego, kto wyznaje wiarę w teraźniejszą prawdę. Lud Boży wyrządza niebiańskiej sprawie wielką szkodę najmniejszym nawet odchyleniem od uczciwości.UCO2 74.2
Człowiek może nie mieć miłej powierzchowności, może mieć braki pod różnym względem, ale jeśli jest znany z prawdziwej uczciwości, to będzie szanowany. Nieskazitelna uczciwość zakrywa wiele niewłaściwych cech charakteru. Człowiek mocno trzymający się prawdy zyska powszechne zaufanie. Będą mu ufać nie tylko bracia w wierze: również niewierzący będą musieli go uznać za człowieka honoru. — Letter 3, 1878.UCO2 74.3
Niezłomna uczciwość jak czyste złoto — Słudzy Boży ze względu na sprawy zawodowe są zmuszeni w większym lub mniejszym stopniu mieć kontakty z ludźmi świeckimi. Gdy więc sprzedają i kupują, powinni pamiętać, że patrzy na nich Bóg. Nie wolno im stosować fałszywej wagi ani odważników, bo jest to obrzydliwością dla Pana. W każdej transakcji chrześcijanin będzie taki, za jakiego pragnie uchodzić w oczach współwierzących. Jego postępowanie będzie oparte na fundamentalnych zasadach. Nie będzie knuł, więc nie będzie miał nic do ukrycia, nic, czego by się musiał wstydzić.UCO2 74.4
Może być krytykowany, wystawiany na próbę, ale jego niezłomna uczciwość będzie jaśnieć jak czyste złoto. Jest on błogosławieństwem dla całego otoczenia, bo na jego słowie można polegać. Jest człowiekiem, który nie wykorzysta bliźniego dla zysku. Jest przyjacielem i dobroczyńcą dla wszystkich, znajomi ufają jego radom. Jeśli zatrudnia pracowników, by zebrali jego plony, nie zatrzymuje oszukańczo ich ciężko zarobionych pieniędzy. Gdy dysponuje środkami, dla których nie ma żadnego pilnego przeznaczenia, śpieszy nieść ulgę w potrzebach brata, któremu gorzej się powodzi. Nie stara się gromadzić coraz więcej ziemi ani napychać sobie kabzy, wykorzystując nieszczęście, które dotknęło bliźniego. Jego celem jest pomagać bliźnim i być dla nich błogosławieństwem.UCO2 74.5
Prawdziwie uczciwy człowiek nigdy nie będzie wykorzystywał cudzej słabości ani niekompetencji w dążeniu do realizacji swoich celów. Przyjmie uczciwą kwotę za to, co sprzedaje. Jeśli to, co sprzedaje, ma jakiś defekt, uczciwie poinformuje o tym brata czy bliźniego, choćby miał wskutek tego ponieść stratę. — Letter 3, 1878.UCO2 75.1
Zrozumienie człowieczeństwa — Kto chce zmienić człowieka, musi go wpierw poznać. Jedynie przez miłość, zaufanie i współczucie człowiek może być podniesiony na duchu, podźwignięty. W tej dziedzinie objawił się Chrystus jako mistrz nad mistrzami. Ze wszystkich ludzi żyjących kiedykolwiek na świecie jedynie On posiadał pełną, doskonałą i nieomylną wiedzę o ludzkiej duszy. — Wychowanie 56 (1903).UCO2 75.2
Właściwe postępowanie z osobami, które wydają się szczególnie słabe, to nie lada sztuka. Jeśli mamy uczyć innych, to wpierw musimy sami uczyć się od Chrystusa. Musimy mieć szerokie horyzonty, aby wykonać prawdziwą medyczną pracę misyjną i wykazać się taktem w kształtowaniu umysłów ludzkich.UCO2 75.3
Tym, którzy tak naprawdę najmniej potrzebują naszej pomocy, prawdopodobnie okażemy najwięcej zainteresowania. Musimy jednak wykazać się szczególną mądrością w postępowaniu z tymi, którzy wydają się nierozważni i bezmyślni. Niektórzy nie pojmują świętości dzieła Bożego. Osoby o najmniej rozwiniętych zdolnościach, bezmyślne, a nawet gnuśne wymagają szczególnej uwagi i modlitwy. Musimy postępować taktownie z tymi, którzy wydają się niedouczeni i błądzący. Podejmując niezłomne wysiłki na ich rzecz, musimy pomóc im stać się użytecznymi w dziele Pana, a szybko odpowiedzą na nasze zainteresowanie pełne cierpliwości, wrażliwości i miłości.UCO2 75.4
Mamy współpracować z naszym Panem Jezusem Chrystusem w przywracaniu rozumności i czystości tym, którzy są niewydajni i błądzą. Ta praca jest równie ważna jak głoszenie ewangelii. Bóg wzywa nas, abyśmy wykazywali niestrudzone, pełne cierpliwości zainteresowanie zbawieniem tych, którzy potrzebują oszlifowania przez niebo. — Letter 113, 1905; Medical Ministry 209.UCO2 75.5
Nie żalić się — “Błogosławieni pokój czyniący, albowiem oni synami Bożymi będą nazwani”. Mateusza 5,9. Kto ich tak nazywa? Wszystkie niebiańskie istoty. Nie zachęcajmy więc żadnej kuszonej duszy do żalenia się na brata ani przyjaciela. Mówmy, że nie możemy wysłuchiwać ich słów krytyki i obmowy, bo nasz Doradca powiedział w swoim Słowie, że będziemy błogosławieni, gdy będziemy uśmierzać waśnie i zaprowadzać pokój. Mówmy im, że pragniemy mieć to błogosławieństwo.UCO2 76.1
Ze względu na Chrystusa nie mówmy ani nie myślmy nic złego. Oby Pan pomógł nam nie tylko czytać Biblię, ale też praktykować jej nauki. Człowiek wierny w swoim dziele, łączący łagodność z siłą, sprawiedliwość z miłością, sprawia mieszkańcom nieba radość i przynosi Bogu chwałę. Starajmy się gorliwie być dobrymi i czynić dobro, a otrzymamy niezwiędłą koronę żywota. — Manuscript 116, 1898.UCO2 76.2
Praca dla ludzi i z ludźmi — Kiedy w duszach, które, jak się wydawało, oddane były całkowicie grzechowi, wzejdzie światło, będą one działać na rzecz takich grzeszników, jakimi były one same. Przez wiarę w Chrystusa niektórzy zajdą daleko w służbie i w dziele ratowania dusz będą im powierzone odpowiedzialne stanowiska. Dostrzegają oni swoje słabości, zepsucie swej natury. Poznali siłę grzechu, moc złych nawyków. Zdają sobie sprawę, że bez pomocy Chrystusa nie są w stanie tego przezwyciężyć, toteż ustawicznie wołają: “Tobie, Panie, powierzam moją bezradną duszę”. — The Ministry of Healing 179 (1905).UCO2 76.3
Postępujmy łagodnie — Nie próbujmy siłą oddziaływać na samych siebie ani innych, ale polegajmy na Duchu Świętym. Postępujmy łagodnie z ludźmi. Z sercem pełnym duchowej czułości torujmy sobie drogę do przekonanych dusz. Niech nasze słowa będą zanurzone w niebiańskiej oliwie z dwóch oliwkowych gałęzi. Potrzebujemy złocistej oliwy lejącej się do przygotowanych naczyń, aby przekazywać ją tym, którzy szukaj prawdy. Zawsze pamiętajmy, że “nie dzięki mocy ani dzięki sile, lecz dzięki mojemu Duchowi to się stanie — mówi Pan Zastępów”. Zachariasza 4,6. — Letter 200, 1899.UCO2 76.4