Dzieło w Nowej Zelandii

Na zakończenie Konferencji Australijskiej E. White zdecydowała się na długo odkładany wyjazd do Nowej Zelandii. Towarzyszyła jej Emilly Campbell jako sekretarka i pielęgniarka. Jej syn W. C. White oraz kaz. Storr z żoną byli z nią także przez znaczną część podróży.ZD 341.2

Przybywając do Aukland 8. lutego zostali przywitani przez kaz. H. C. Izrael i przewiezieni do wyposażonego wiejskiego domku, który zbór w Aukland przeznaczył do ich dyspozycji.ZD 341.3

Podczas 12 dni spędzonych na gorliwej pracy w zborze Auckland E. White przemawiała osiem razy. Potem spędziła trzy tygodnie z braćmi i siostrami w Kaeo, które było najstarszym zborem Adwentystów w Nowej Zelandii. Tu znalazła grupę obiecujących młodych ludzi, z którymi pracowała z poświęceniem.ZD 341.4

Tak w Auckland jak i w Kaeo E. White nalegała na braci i siostry by wraz z rodzinami przybyli na naszą konferencję, która odbywała się w końcu marca w Napier. Ta konferencja miała być nabożeństwem obozowym, pierwszym prowadzonym przez Adwentystów Dnia Siódmego na południu od równika. Odnośnie tych wydarzeń napisała:ZD 341.5

“Czuliśmy że ten pierwszy zjazd musi być na ile to możliwe wzorem dla każdego innego zjazdu, który odbędzie się w przyszłości. Stale powtarzałam ludowi: ‘Patrzajże abyś uczynił wszystko według kształtu, który jest okazany na tej górze’. Hebrajczyków 8,5. Jezus powiedział do swoich uczniów: ‘Bądźcież wy tedy doskonałymi jako Ojciec wasz, który jest w niebiesiech doskonały jest’. Mateusza 5,48.ZD 341.6

Co do zgromadzenia obozowego wydawało się niemożliwe aby wywołać duży entuzjazm. Długie obozy, namioty dla budowniczych dróg, były bardzo dobrze znane, niezbyt upragnione ale wygodny obóz dla grupy ludzi zebranych by służyć Bogu było całkowicie nową sprawą w Nowej Zelandii.ZD 342.1

Problemy finansowe były niezwykle trudną sprawą dla wielu. Aż do rozpoczęcia zgromadzenia było niewielką szansą by więcej niż 30 osób mogło zamieszkać. Dla tej liczby dostarczono namioty. Jednak gdy zgromadzenie rozpoczęło się, przybyli ludzie z różnych zborów nie zgłoszeni wcześniej, tak że było dwukrotnie więcej osób niż się spodziewano. Podczas ostatniego tygodnia zgromadzenia było 18 namiotów zajętych przez 53 osoby. Wielu zajmowało pokoje w pobliżu. Ci, którzy pochodzili ze zboru w Napier, tworzyli obszerną grupę. Każdego wieczoru duży namiot był dobrze wypełniony.ZD 342.2

W miarę jak zgromadzenie rozkręcało się, plan co do kampu został zaaprobowany z całego serca a także przegłosowano że następna konferencja roczna odbędzie się pod namiotami. Przyjęto rezolucję potwierdzającą istnienie Australijskiej Klasy Biblijnej oraz złożono fundusze — 500 dolarów na meble oraz 400 dolarów jako fundusz pomocy studentom. 270 dolarów zostało złożone jako fundusz na zgromadzenia namiotowe.”ZD 342.3

“Po zakończeniu zgromadzenia w Napier”, pisała E. White, “zdecydowaliśmy się odwiedzić Wellington a także spędziliśmy kilka dni w Palmerston North by pracować dla małej grupy zwolenników sabatu, którzy prosili o pomoc. Chociaż niemoc była stale mym towarzyszem dzień i noc, Pan dał mi siłę znosić to. Czasami, gdy czułam się niezdolna do wypełnienia moich zobowiązań, mówiłam: ‘Z wiarą stanę przed ludem, a gdy zrobię to, siła dana mi wzniesie mnie ponad niemoce powodując zaniesienie poselstwa, które Pan dał’.”ZD 343.1

W Wellington E. White była powitana w domu pani M. K. Tuxford gdzie spędziła kilka miesięcy i z tej kwatery głównej od czasu do czasu wyjeżdżała by przemawiać do małych grup, wierzących w Petone, Ormondville, Dannevirke, Palmerston North i Gisborne.ZD 343.2

Przed powrotem do Australii E. White uczestniczyła w drugim zgromadzeniu namiotowym w Nowej Zelandii od 30. listopada do 12. grudnia 1893 roku znajdując schronienie na przedmieściach Wellington. Uczestniczyło dwukrotnie więcej osób niż w Napier. Kaznodzieja O. A. Olsen, przewodniczący Generalnej Konferencji, przybył w pierwszych dniach zgromadzenia i jego praca i pożądane wskazówki miały niewymowną wartość. Przywiózł radosne raporty z wielkich pól misyjnych, które ostatnio odwiedzał, apelował do młodych ludzi by znajdowali dla siebie miejsce w służbie ewangelii.ZD 343.3

Z Wellington E. White w towarzystwie brata Olsen i innych pracowników, pośpieszyła do Melbourne na pierwsze zgromadzenie obozowe w Australii.ZD 343.4