Przeprowadzka do Connecticut w 1849^{*Po wizycie w rodzinie Hastingsów w New Ipswich, braterstwo White wrócili do Maine, wstępując po drodze do Bostonu, przybyli do Topsham 21. marca 1849 roku. W sabat podczas nabożeństwa w małej grupie na tym miejscu E. White otrzymała widzenie, w którym ujrzała stan wiary jednego z braci w Paris, w Maine, który był zachwiany. Poczuła iż jest jej obowiązkiem odwiedzić tę społeczność. “Przybyliśmy” — napisała w liście do braterstwa Hastinas — “i zauważyliśmy że potrzebują wzmocnienia... Spędziliśmy z nimi jeden tydzień... Bóg dał mi tam dwa widzenia, które bardzo pocieszyły braci i siostry i dodały im sił. Brat Stowell przyjął całą prawdę, w którą powątpiewał”.
Po powrocie do Topsham znaleźli się w kłopocie gdzie spędzić lato. Nadeszło zaproszenie od braci z Nowego Jorku i Connecticut. Nie mając światła w tej sprawie wybraliśmy New Jork. Napisali list dając wskazówki co do ich przybycia do Utica gdzie niektórzy z braci mogli ich spotkać, jednakże wkrótce E. White popadła w uciążliwą niemoc. Mąż widząc jej nieszczęście, spalił list, który został napisany i klęcząc modlił się aby choroba odeszła. Następnego dnia otrzymali pocztą list od brata Boldena z Rocky Hill, Connecticut, zawierający myśli wystarczające aby ich zainspirować do wyruszenia do Connecticut. Zobaczyli w tym serdecznym zaproszeniu obecność Bożej opatrzności i zdecydowali się jechać wierząc że Pan otworzył drogę przed nimi.}

W czerwcu 1849 roku siostra Clarissa Bonfrey zaproponowała abyśmy razem zamieszkali. Jej rodzice umarli a podział mebli w domostwie dał jej wszystko czego potrzebuje mała rodzina. Z radością oddała nam to do dyspozycji. Zajęliśmy część domu brata Boldena w Rocky Hill. Siostra Bonfoey była wspaniałym dzieckiem Bożym. Posiadała radosne usposobienie nigdy nie zmącone nie licząc drobiazgów.ZD 123.2