۸ - بعد از طوفان

سطح آبها به ارتفاع پانزده زراع بالاتر از بلند ترین کوهها افزایش یافت. اهل خانه نوح در درون کشتی، بارها تصور کردند که خواهند مرد. زیرا کشتی به مدت پنج ماه در میان امواج و بادهای سهمگین از این سو به آن سو پرتاب شده بود. این واقعه برای ایشان یک امتحان دشوار بود، اما ایمان نوح متزلزل نشد زیرا اطمینان یافته بود که خداوند زمام امور را در دست دارد. PA 72.1

با فرو نشستن آبها، خداوند باعث شد تا کشتی به نقطه ای که به وسیله گروهی از کوهها که با قدرت او حفظ شده بود، رانده شود. این کوهها در فاصله کمی. از یکدیگر قرار داشتند و کشتی در این لنگرگاه خلوت قرار گرفت و دیگر بر فراز اقیانوس بی کران از این سو به آن سو کشیده نمی شد. این امر باعث آرامش خاطر مسافران خسته و طوفان زده شد. PA 72.2

نوح و اهل خانه اش مشتاقانه برای فرو نشستن آبها انتظار کشیدند، زیرا آرزو داشتند تا مجدداً بر روی زمین قدم بگذارند. چهل روز بعد، قله ها،، کوهها نمایان شد. آنان زاغ را رها کردند تا بفمهند که زمبن خشک شده است یا نه. این پرنده که چیزی جز آب نیافت بین کشتی و بیرون به پرواز کردن ادامه داد. هفت روز بعد کبوتری به بیرون فرستاده شد و چون نشیمنی برای کف پای خود نیافت به کشتی بازگشت. نوح هفت روز دیگر صبر کرد و باز کبوتری را از کشتی رها کرد. در وقت عصر کبوتر به کشتی بازگشت و آنان با دیدن برگ زیتون تازه در منقار وی شادمانی کردند. پس “نوح پوشش کشتی را برداشته، نگریست، و اینک روی زمین خشک بود.”(پیدایش 8 آیه 13). با این حال، صبورانه در درون کشتی منتظر ماند. و همانطور که به فرمان خداوند به کشتی در آمده بود. به همان گونه نیز برای بیرون آمدن از کشتی، در انتظار دستور خداوند ماند. PA 72.3

سرانجام فرشته ای از آسمان فرود آمد و در سنگین کشتی را گشود. او به پاتریارخ و اهل خانه اش فرمان داد تا برروی زمین قدم بگذارند و همه حیوانات را با خود ببرند. نوح در بحبوحه شادمانی حاصل از رهایی، خداوند را فراموش نکرد. زیرا می دانست که مراقبت مهربانانه او، ایشان را حفظ کرده است. اولین کار او بعد ار خارج شدن از کشتی، ساختن یک مذیح بود. او بعد از ساختن مذیح، از هر حیوان پاک و از هر پرنده پاک قرمانی سوختنی بر مذیح گذرانید، و بدین وسیله، سپاسگذاری خویش را از خداوند به خاطر نجات و ایمان خویش را به مسیح، قربانی بزرگ نشان داد. این قربانی موجب خشنودی خداوند شد و برکت حاصل از آن نه فقط به پاترمارخ و اهل خانه‌اش، بلکه به همه آنانی که بر روی زمین زندگی می کردند، تعلق گرفت. “و خداوند بوی خوش بوئید و خداوند در دل خود گفت: “بعد از این دیگر زمین را به سبب انسان لعنت نکنم..... مادامی که جهان باقی است، زرع و حصاد، سرما و گرما، و زمستان و تابستان، و .م روز و شب موقوف نخواهد شد.” ( پیدایش 8 آیات 21 و ۲۲). در این جا برای تمامی نسلهای بعدی سرمشق مهمی وجود دارد. نوح بر روی زمینی قدم گذاشته بود که به وسیله سیل و طوفان ویران شده بود. اما او به جای اینکه ابتدا برای خودش خانه ای بنا 5 ند، برای خداوند مذبحی بنا کرد. تعداد گاو گوسفند او اندک بود و به بهای سنگینی حفظ شده بود، با این همه او یک بخشی را به خداوند اختصاص داد تا اعلام کند که همه چبز متعلق به اوست. ما هم باید به همان طریق سعی کنیم تا هدایای قلبی خویش را به خداوند تقدیم کنیم. هر مکاشفه مربوط به رحمت و محبت او به ما باید با شکرگزاری اعتراف شود چه با عبادت و جه با تقدیم هدایا. PA 72.4

در غیر اینصورت، ابرهای متراکم و بارش باران، قلب انسانها را از وحشت لبریز خواهد کرد و موجب سیلی دیگر خواهد شد. خداوند اهل خانه نوح را با این وعده دلگرم کرد: “من با تمام و نسلهای آینده شما و حتی با تمام حیوانات، وپرندگان و خزندگان عهد می بندم که بعد از این هرگز موجودات زنده را به وسیله طوفان هلاک نکنم و زمین را نیز دیگر بر اثر طوفان خراب ننمایم. این است نشان عهد جاودانی من. رنگین کمان خود را در ابرها می گذارم و این نشان عهدی خواهد بود که من با جهان بسته ام. وقتی ابرها را بر بالای زمین بگسترانم و رنگین کمان دیده شود. آنگاه قولی را که به شما داده ام به یاد خواهم آورد و دیگر هرگز تمام موجودات زنده به وسیله طوفان هلاک نخواهند شد. آری، رنگبن کمان، نشانه عهد من است با تمام موجودات زنده روی زمین.” (پیدایش 9 آیات 11 تا 16 ). PA 73.1

خداوند با قرار دادن رنگین کمان زیبا در ابرها به عنوان نشانه وعده اش با انسان، چه محبت، شفقت و رحمت عظیمی را به مخلوقات خطاکارش نشان می دهد. خداوند می گوید هنگامی که رنگین کمان را ببیند، آنگاه وعده خویش را به یاد خواهد آورد. این بدان معنی نیست که خداوند چیزی را فراموش می کند، بلکه او با ما به زبان خود ما سخن می گوید تا او را بهتر درک کنیم. این نقشه خداوند بود که وقتی فوزندان نسلهای آتی مفهوم رنگین کمان باشکوه در آسمان را از والدیشان سئوال می کنند، والدین ایشان ماجرای طوفان را تکرار کرده و به ایشان اعلام کنند که خدای قادر متعال رنگین کمان را خلق کرده و آن را به نشانه عهد خویش در ابرها گذاشت تا دیگر هرگز تمام موجودات زنده به وسیله طوفان هلاک نشوند. بدین گونه محبت خدا نسبت به انسان از نسلی به نسل دیگر شهادت داده شود و اعتماد انسان به خدا را تقویت کند. PA 73.2

نمای رنگین کمان در آسمان، دور تا دور رحمت را احاطه می کند و بالای سر مسیح راتحت الشعاع قرار می دهد. نبی می گوید: “مانند نمایش قوس و قزح که در روز باران در ابر می باشد، همچنین آن درخشندگی گرداگرد آن بود. این منظر شباهت جلال یهوه بوه.” (حزقیال 1 آیه 28 ). نویسنده کتاب مکاشفه می گوید: “تختی پیش رویم در آسمان قرار داشت، و بر آن تخت کسی نشسته بود..... و دور تا دور تخت را رنگین کمانی زمرد گون فرا گرفته بود.” (مکاشفه 4 آیات 2 و 3 ). هنگامی که انسان به واسطه گناهان عظیمش موجب خشم و غضب خداوند می شود، منجی در حضور پدر به خاطر شفاعت می کند و به رنگین کمان در ابرها و رنگین کمانی که دورتا دور تخت و بالای سر خود او را فرا گرفته است به عنوان شاهدی از رحمت خدا نسبت به گناهکار نادم، اشاره می کند. PA 74.1

خداوند وعده داده شده به نوح در ارتباط با طوفان را با یکی از ارزشمندترین وعده های مربوط به فیض خویش پیوند می دهد، “چنانکه قسم خوردم که آبهای نوح بار دیگر بر زمین جاری نخواهد شد، همچنان قسم خوردم که بر تو غضب نکنم و تو را عتاب ننمایم. هر آینه کوهها زایل خواهد شد و تلها متحرک خواهد گردید، لیکن احسان من از تو زایل نخواهد شد و عهد سلامتی من متحرک نخواهد گردید. خداوند که بر تو رحمت می کند این را می گوید.” (اشعیا نبی 5۴ آیات 9 و 0 ا). PA 74.2

هنگامی که نوح به حیوانات درنده قدرتمند که به همراه او از کشتی بیرون می آمدند، نگریست، ترسبد که اهل خانه اش. که تنها هشت نفر بودند به وسیله آنان هلاک شوند. اما خداوند فرشته‌ای را با پیامی اطمینان بخش به نزد خادمش فرستاد و به او گفت، “خوف شما و هیبت شما بر همه حیوانات زمین و بر همه پرندگان آسمان، و بر هر چه بر زمین می خزد، و بر همه ماهیان دریا خواهد بود، به دست شما تسلیم شده اند.” (پیدایش ٩ آیات ٢ و ٣). پیش از این زمان. خداوند به انسان اجازه نداده بود تا از گوشت حیوانات بخورد، زیرا می خواست که نژاد انسان برای ادامه حیات از محصولات زمین استفاده کند، اما اکنون که تمام سبزیجات از بین رفته بود. به انسان ها اجازه داد تا از گوشت حیوانات حلال گوشت که در کشتی محافظت شده بودند، بخورند. PA 74.3

تمام سطح زمین به وسیله سیل و طوفان تغییر کرده بود و در نتیجه گناه، سومین لعنت وحشتناک بر روی زمیق قرار گرفته بود. هنگامی که آبها شروع به فرو نشستن کردند، تپه ها و کوهها از سوی یک دریای پهناور و گل آلود احاطه شدند. اجساد انسانها و حیوانات همه جا را پوشانده بود. خداوند اجازه نمی داد تا این اجساد متلاشی شده بر روی زمین باقی بمانند و هوا را آلوده کنند. بنابراین در زیر زمین گورستان بزرگی را بنا کرد. باد شدیدی که به منظور خشک کردن زمین از ابها وزیدن گرفته بود، این اجساد را با نیروی عظیمی جابجا کرده و انبوه درختان، صخره ها و کوهها را بر روی اجساد قرار داده و آنها را مدفون کرد. به همین طریق نقره، طلا، چوبهای ارزشمند و سنگهای زینتی که مردمان جهان پیش از طوفان را ثروتمند کرده بود و همان چیزهایی که ساکنان زمین از آنها بت ها ساحته بودند، از دید و کاوش انسانها مخفی شد. جریان شدید آبها، این ذخایر ارزشمند را در زیر صخره ها و خاکها مدفون کرد. حتی در بعضی موارد، گوهها را بر روی آنها بنیان نهاد. خداوند دید که انسانهای گناهکار هر چه قدر ثروتمند تر . سعادتمند تر می شدند، بیشتر به فساد و تباهی کشیده می شدند. گنجهایی که می بایست برای جلال خداوند به کار برده می شد، برای توهین و تحقیر وی مورد استفاده قرار گرفته بود.PA 75.1

ظاهر زمین آنچنان دچار تخریب و بی نظمی شده بود که توصیف آن غیر ممکن بود. کوههایی که زمانی به خاطر تقارن کاملشان بسیار زیبا به نظر می رسیدند، اکنون در هم کوبیده شده و نامظم بودند. سنگها، صخره ها و تخته سنگهای ناهموار در همه جای زمین پراکنده شده بود. در بسیاری از مناطق تپه ها و کوهها ناپدید شده بودند و هیچ اثری از مکان اولیه ایشان باقی نمانده بود. دشتهای سرسبز جایشان را به رشته کوهها داده بودند. این تغییرات در بعضی مناطق نسبت به مناطق دیگر آشکارتر بود. مناطقی که زمانی بیشترین ذخایر طلا و نقره و سنگهای زینتی در آنها قرار داشت اکنون بیشترین نشانه های لعنت را بر خود حمل می کردند. در مناطق غیر مسکونی و در نقاطی که مردم آن کمتر مرتکب گناه شده بودند، لعنت کمتری دیده می شد.PA 75.2

جنگل های وسیع در زیر خاک مدفون شدند. این جنگلها بعدها به زغال سنگ تبدیل شده و لایه های عظیم زغال سنگ را که اکنون وجود دارند تشکیل دادند. هم چنین مقادیر عظیمی از نفت را پدید آوردند. زغال و نفت مرتباً محترق شده و در زیر زمین آتش می گرفتند. بدین ترتیب، سنگها و صخره ها داغ شده و مواد آهکی آتش می گرفتند و باعث ذوب شدن سنگ معدن آهن می شدند. واکنش مربوط به آبی که بر روی سطح خمیر آهک وجود دارد باعث گرمای شدید شده و فشار ناشی از موجب بروز زلزله ها، آتشفشانها و انواع انفجارات می شود. هنگامی که آب و آتش با رگه های صخره ها و سنگها و دیگر مواد معدنی زیر زمین تماس پیدا می کنند، انفجارهای شدیدی در زیر زمین صورت می گیرد که بیشتر شبیه به صدای گرفته رعد است. هوا داغ و خفه کننده می شود و متعاقب آن فوران آتش فشان صورت می گیرد و این عمل، غالباً نمی تواند مواد مذاب را به اندازه کافی از زیر زمین خارج کند، بنابراین زمیین به لرزه در آمده و مانند امواج دریا متلاطم می شود. پس از آن، شکافهای عظیمی ظاهر می شود که بعضی اوقات شهرها و دهکده ها و کوههای مشتعل را فرو می بلعد. این گونه علامات حیرت انگیز، درست پیش از ظهور مجدد مسیح و انتهای جهان به شکلی وحشتناک تر دیده خواهد شد و آیتی خواهد بود از ویرانی سریع و نهایی جهان.PA 76.1

لجه های زمین زراد خانه خداوند هستند، که از آنجا سلاحها بیرون آورده شد تا برای نابودی جهان پیش از طوفان به کار گرفته شود. آبهایی که از زیر زمین فوران می زد با آبهای آسمان یکی شد تا ویرانی را تحقق بخشد. از زمان طوفان تا به امروز آتش نیز مانند آب عاملی بود در دست خداوند تا به وسیله آن شهرهای شریر را نابود کند. این مجازاتها برای این بود تا آنانی که احکام خدا را بی اهمیت شمرده و اقتدار او را به دیده تحقیر نگاه می کنند، وادار شوند که در مقامل قدرت او به لرزه افتاده و به قدرت مطلق او اعتراف کنند. هنگامی که انسانها کوههای شعله ور را که آتش از آنها سرازیر می شد، و سیلابهای مواد مذاب و خشک شدن نهرها و مدفون شدن شهرهای پرجمعیت را نظاره کردند، قلب شجاع ترین افراد، از وحشت و هراس لبریز شد و بی دینان و استهزا کنندکان ناگزیر شدند تا به قدرت بیکران خداوند اعتراف کنند. PA 76.2

انبیاء عهد عتیق به صحنه هایی این چنین اشاره کرده و گفته اند: “کاش که آسمانها را مُنشَق ساخته، نازل می شدی و کوهها از رویت تو متزلزل می گشت. مثل آتشی که خورده جوبها را مشتعل می سازد و آتشی که آب را به جوش آورد تا نام خود را بر دشمنانت معروف سازی و امت ها از رویت تو لرزان گردند. حینی که کارهای هولناک را که منتظر آنها نبودیم بجا آوردی، آنگاه نزول فرمودی و کوهها از رویت تو متزلزل گردید.” اشعیا 64 آیات 1-3). “راه خداومد در تند باد و طوفان است و ابرها خاک پای او می باشد. دریا را عتاب می کند و آن را می خشکاند و جمیع نهرها را خشک می سازد.” (ناحوم نبی 1 آیات ٣ تا 6). PA 77.1

جهان در آستانه ظهور ثانویه مسیح ایات هولناکتری را خواهد دید، “کوهها از او متزلزل و تلها گداخته می شوند و جهان از حضور وی متحرک می گردد و ربع مسکون جمیع ساکنانش. پیش خشم وی که تواند ایستاد؟ و در حدت عضب او که تواند برخاست؟” (ناحوم نبی 1 آیات 5و 6). “ای خداوند آسمانهای خود را خم ساخته، فرود بیا. و کوهها را لمس کن تا دود شوند. رعد را جهنده ساخته، آنها را پراکنده ساز. تیرهای خود را بفرست و آنها را منهزم نما.” (مزامیر 144 آیات ۵ و 6). PA 77.2

“بالا، در آسمان، عجایب، و پایین، بر زمین، آیاتی از خون و آتش و بخار به ظهور خواهم آورد.” (اعمال رسولان ٢ آیه ١٩). “آنگاه برق آذرخش و غریو غرش رعد بود که بر می خاست، و زمین لرزه ای عظیم واقع شد، چندان عظیم که نظیرش تا انسان بر زمین می زیسته، روی نداده بود.” “جزیره ها گریختند و کوهها محو و نابود شدند. و از آسمان تگرگی سخت سنگین بر آدمیان فرو بارید که هر دانه، انگاری پنجاه کیلو وزن داشت.” (مکاشفه 16 آیات ١٨ و ٢٠ و ٢١). PA 77.3

هنگامی که برق آذرخش از آسمان با آتش زمین یکی شود، کوهها همچون کوره خواهند سوخت و گدازه های وحشتناک جاری خواهند کرد که باغها و مزرعه ها، دهکده ها و شهرها را مدفون خواهد کرد. توده های جوشان مذاب به نهرها افکنده شده و آبها را به جوش خواهد آورد و صخره های عظیم را با شدتی غیر قابل تصور در هم خواهد کوبید و اجزا خرد شده را بو روی زمین پخش خواهد کرد. نهرها خشکیده خواهند شد و زمین متلاطم شده و در همه جا آتشفشانها و زلزله های هولناک به وقوع خواهد پیوست. PA 77.4

خداوند به این طریق بی دینان را از روی زمین محو خواهد کرد. اما پارسایان در میان این هیاهو، محفوظ خواهند ماند، چنانکه نوح در کشتی محفوظ مانده بود. خداوند ملجای ایشان خواهد بود و آنان در زیر بالهای او در امان خواهند ماند. نویسنده مزامیر می گوید: “زیرا گفتی تو ای خداوند ملجای من هستی و حضرت اعلی را ماوای خویش گردانیده ای. هیچ بدی بر تو واقع نخواهد شد و بلایی نزد خیمه تو نخواهد رسید.” “زیرا که در روز بلا مرا در سایبان خود نهفته، در پرده خیمه خود مرا مخفی خواهد داشت.” وعده خدا این است “چونکه به من رغبت دارد او را خواهم رهانید و چونکه به اسم من عارف است او را سرافراز خواهم ساخت” (مزامیر ٩١ آ یات ٩ و ١٠ و 14 — 27 آیه 5).PA 77.5