Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

پاتریاخها و انبیا

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    ۲ - “آفرینش”

    “به کلام خداوند آسمانها ساخته شد و مجمیع لشکریان آنها به نَفَخِه دهان او.” “زیرا که او گفت و شد، او امر فرمود و قایم گردید.” او “زمین را بر اساسش استوار کرده تا جنبش نخورد تا ابدالاباد.” (مزامیر ٣٣ آیات ۶ و 9 — 104 آیه 5).PA 14.1

    هنگامی که زمین به وسیله خداوند ساخته شد، فوق العاده زیبا بود. در سطح آن کوهها، تپه ها و دشتها همراه با رودهای با شکوه و دریاچه های زیبا قرار گرفته بود. اما تپه ها و کوهها هماند امروز، ناهموار و پر از پستی و بلندی و دارای شیب تند نبودند، بلکه سرتاسر زمین از خاک حاصلخیز فراوان پوشانده شده بود که بر روی دشتهای سبز و خرم آن محصولات فراوان بدست می آمد. بر روی زمین، باتلاقهای مشمئز کننده و کویر خشک و بی آب و علف وجود نداشت. بوته های زیبا و گلهای ظریف از هر سو به چشم می خوردند. ارتفاعات با درختانی بسیار باشکوه پوشیده شده بود. هوا مانند امروزآلوده و مسموم نبود، بلکه پاک وسالم بود. تمامی چشم انداز زمین از زیبایی. خیره کننده ای برخوردار بود و سپاه فرشتگان از دیدن این مناظر لذت می بردند و به خاطر کار عالی و خارق الاده خداوند شادمانی می کردند. PA 14.2

    بعد از اینکه زمین و حیوانات و گیاهان آفریده شد، انسان شاهکار آفرینش، کسی که زمین زیبا برای او آفریده شده بود، به صحنه عمل فرا خوانده شد تا بر تمام موجودات آفرینش حکومت نماید. زیرا خداوند فرموده بود: “آدم را به صورت ما و موافق و شبیه ما بسازیم تا بر ماهیان دریا و پرندگان آسمان و بهایم و بر تمامی زمین، حکومت نماید.” “پس خدا آدم را به صورت خود آفرید ...... ایشان را نر و ماده آفرید.” (پیدایش ١ آیات ٢۶ و٢٧). در اینجا منشاء نژاد بشری به روشنی اعلام می شود. و کلام خداوند در این مورد بسیار واضح بیان شده است و جایی برای نتیجه گیریهای غلط وجود ندارد. خداوند، انسان را به شباهت خود آفرید. در اینجا هیچ ابهامی وجود ندارد. دلیلی برای تصور اینکه انسان، از گونه های پست تر جانوری و یا گیاهی به تدریج تکامل یافته است، وجود ندارد. چنین تعلیمی کار عظیم خالق را تا حد مفاهیم زمینی و ناقص انسانی تنزل می دهد. افراد برای طرد کردن حاکمیت خداوند از کائنات، تلاش بسیاری کردند. آنان انسان را فاسد کرده و او را از شرافت و عظمت اولیه محروم کردند. او که آسمانها پر ستاره را در بالا و گلهای رنگارنگ صحرا را با مهارت و ظرافت خارق العاده ای خلق کرده بود. کسی که زمین و آسمان را با قدرت شکفت انگیز خود آکنده بود. هنگامی که به اوج کار با شکوه خود یعنی به آفرینش انسان رسید، در کار خلقت این موجود کامل به بهترین و عالی ترین شکل عمل کرد. شجره نامه، نژاد ما همانگونه که در کلام خدا آمده است، از یک منشاء اولیه برخوردار است و محصول توسعه و تکامل میکروبها، نرم تنان، یا چهار پایان نمی باشد، بلکه حامل کار عظیم خالق می باشد. “هر چند که آدم از خاک زمین سرشته شد، اما “پسر خدا” بود.” (لوقا ٣ آیه 38). PA 14.3

    آدم در مقام نماینده خداوند بر تمامی مخلوقات آفرینش مسلط شد. آنان نمی توانستند حاکمیت خداوند را درک و یا تایید کنند. اما آفریده شده بودند تا انسان را محبت و خدمت کنند. سراینده مزامیر می گوید: “او را بر کارهای دست خود مسلط نمودی، و همه چیز را زیر پای وی نهادی، گوسفندان و گاوان جمیعا و بهایم صحرا را نیز، مرغان هوا ... و هر چه بر راههای آبها سیر می کند. (مزامیر ٨ آیات ۶ تا ٨).PA 15.1

    آدم باید شباهت خدا را هم در سیرت و هم در صورت بر خود حمل می کرد. مسیح به تنهایی “مظهر کامل ذات” پدر بود در حالی که آدم به شباهت خدا آفریده شده بود. طبیعت آدم با اراده خداوند کاملا هماهنگ بود و ذهن او مستعد درک مسایل الهی بود. محبت او خالص، امیال و خواسته های او تحت کنترل حقیقت بود. او به خاطر شباهت به خداوند، پاک و سعادتمند بود و مطیع کامل اراده او بود. PA 15.2

    هنگامی که آدم به وسیله خالق آفریده شد، از قامت بلند و تناسب کامل برخوردار بود. سیمای او به خاطر سلامتی گل انداخته و نور حیات و شادی در آن دیده می شد. قد آدم از قد تمام ساکنان کنونی زمین بلندتر بود. حوا تا حدودی از آدم کوتاه تر بود با این حال قامت او با شکوه و سرشار از زیبایی بود. زوج بی گناه جامه های ساختگی بر تن نداشتند و همانند فرشتگان از نور و زیبایی پوشیده شده بودند. تا زمانی که در اطاعت از خداوند زندگی می کردند، جامه نور ایشان را احاطه می کرد. PA 15.3

    بعد از آفرینش آدم، تمامی مخلوقات به نزد او آورده شدند تا نام گذاری شوند. آدم دید که به هر یک از مخلوقات، جفتی داده شده است، اما در میان ایشان “معاونی برای وی یافت نشد.” (پیدایش ٢ آیه ٢٠). در میان تمامی مخلوقاتی که خدا بر روی زمین آفرید، هیچ مخلوقی شبیه آدم نبود. و “خداوند، گفت: خوب نیست که آدم تنها باشد. پس برایش معاونی موافق وی بسازم.” انسان آفریده نشده بود که در تنهایی زندگی کند. او باید یک موجود اجتماعی باشد. بدون حضور مصاحب مناظر زیبا و اشتغال شادی بخش عدن نمی توانست خوشبختی و سعادت کامل را به بار آورد. حتی مصاحبت با فرشتگان نیز نمی توانست نیاز آدم را برای همدردی و رفاقت برآورده کند. آدم کسی را نداشت تا به او محبت کند و از محبت او برخوردار شود. PA 15.4

    خداوند معاونی موافق وی، مهیا کرد. کسی که شایسته مصاحبت با او بود و می توانست در محبت و همدردی با او یکی شود. حوا از دنده ای که از پهلوی آدم گرفته شده بود خلق شد و این نشان می داد که او نباید به عنوان رئیس بر او حاکمیت داشته باشد و یا به عنوان زیر دست در زیر پاهای او لگد مال شود. حوا باید به عنوان مشابه آدم در کنار او باشد و از سوی او مورد محبت و حمایت قرار گیرد. حوا بخشی از آدم، استخوانی از استخوانهایش و گوشتی از گوشتش بود. او به عنوان معاون آدم باید با او یکی گردد و از محبت او برخوردار شود، چرا که او نیمه دوم خود آدم بود و باید از محبت او برخوردار می شد، “زیرا هرگز کسی ‌از بدن خود نفرت ندارد، بلکه به آن خوراگ می دهد و از آن نگاهداری می کند.” افسسیان ۵ آیه ٢٩) و “از این سبب مرد پدر و مادر خود را ترک کرده، با زن خویش خواهد پیوست و یک تن خواهند شد.” (پیدایش ٢ آیه ٢۴).PA 16.1

    خداوند نخستین ازدواج را گرامی داشت و بدین نحو بنیاد خانواده از سوی خالق جهان پی ریزی شد. “زناشویی باید در نظر همگان محترم باشد.” زیرا اولین هدیه خداوند به آدم بود و یکی از دو رسومی است که بعد از گناه آدم به همراه وی به بیرون از دروازه های عدن منتقل شد. هنگامی که اصول الهی در رابطه زناشویی به رسمیت شناخته شده و اطاعت گردد، ازدواج مبارک خواهد بود و چنین امری از پاکی و سعادت نژاد بشر حراست خواهد نمود. رابطه زناشویی نیازهای اجتماعی انسان را برآورده می کند و طبیعت جسمی، عقلانی و اخلاقی وی را تعالی می بخشد. PA 16.2

    “و خداوند خدا باغی در عدن به طرف مشرق غرس نمود و آن آدم را که سرشته بود، در آنجا گذاشت.” (پیدایش ٢ آیه 8). هر چه که خداوند آفریده بود عالی و زیبا بود. تمامی ابزار لازم برای و خوشبختی و سعادت زوج مقدس به ایشان داده شده بود و آنان هیج کمبودی نداشتند. با این حال، خداوند به نشانه محبتش، باغی را در وسط عدن برای ایشان آماده کرد تا در آن سکونت کنند. در این باغ مجموعه متنوعی از درختان وجود داشت و بسیاری از آنها انباشته از میوه های خوشمزه و معطر بود. در آنجا، درختان تاک زیبا با شاخه های که به خاطر محصول فراوان به سمت پایین خمیده شده بودنده وجود داشت. وظیفه آدم و حوا پرورش شاخه های تاک برای ساختن آلاچیق بود تا بدین نحو با درختانی که پوشیده از میوه و برگ بودند برای خود مسکنی بسازند. گلهای خوشبو از هر رنگی به وفور وجود داشت. درخت حیات که از تمام درختان باغ زیباتر و باشکوهتر بود در وسط باغ قرار داشت. میوه های آن مانند سیب و به رنگ طلا و نقره بود و خوردن آن موجب حیات جاودانی می شد. PA 16.3

    اکنون کار آفرینش کامل شده بود. “آسمانها و زمین و همه لشگر آنها تمام شد” و “خدا هر چه ساخته بود، دید و همانا بسیار نیکو بود” (پیدایش 1 آیه ٣١). باغ عدن در اوج زیبایی و شکوفایی بود. آدم و حوا به رایگان به درخت حیات دسترسی داشتند. لکه گناه و سایه مرگ، خلقت زیبا و کامل را آلوده نکرده بود. “ستارگان صبح با هم ترنم نمودند و جمیع پسران خدا آواز شادمانی دادند.” (ایوب ٣٨ آیه ٧).PA 17.1

    یهوه، خدای قادر مطلق، بنیان زمین را بنا نهاده بود و او تمامی زمین را در جامه ای زیبا پوشانده بود. و آن را با مخلوقاتی که بر روی زمین و دریا آفریده بود پر کرد تا آدم از آنها بهره مند شود. کار آفرینش در شش روز به اتمام رسیده بود. و خدا “در روز هفتم، از همه کار خود که ساخته بوده، آرامی گرفت. پس خداوند روز هفتم را مبارک خواند و آن را تقدیس نمود، زیرا که در آن آرام گرفت، از همه کار خود که خدا آفرید و ساخت.” (پیدایش ٢ آیات 1 تا ). خداوند با خشنودی به کار دست های خویش نگریست. همه چیز کامل و شایسته نام خالق آفریده شده بود و خداوند آرامی گرفت، نه به دلیل خستگی، بلکه به واسطه نمرات حکمت و نیکویی و مظاهر زیبایی اش خشنود گردیده و آرامی گرفت.PA 17.2

    خداوند بعد از آرامی گرفتن در روز هفتم، آن را تقدیس نمود و این روز را به عنوان روز استراحت آدم در نظر گرفت. آدم باید با سرمشق گرفتن از خالق، در این روز مقدس به استراحت می پرداخت تا با نگریستن به آسمان و زمین، کار عظیم آفرینش خداوند را به خاطر اورد و با مشاهده مظاهر حکمت و نیکویی خداوند، دل او از محبت و احترام نسبت به خالق خویش، سرشار گردد.PA 17.3

    خداوند در باغ عدن برکت خویش را بر روی روز هفتم قرار داد تا خاطره کار عظیم او در آفرینش نگاه داشته شود. سبت به آدم، پدر و نماینده تمامی خانواده بشری، سپرده شد و رعایت آن به منزله یک اقدام سپاسگزارانه از سوی تمامی کسانی که بر روی زمین ساکن می شدند، تلقی می شد. آنان با رعایت روز سبت اعلام می کردند که خداوند، خالق و حاکم بر حق ایشان است، اینکه آنان اعمال دست های او و پیرو حاکمیت او هستند. سبت به نشانه یاد بود برای انسان تعیین شده بود. و در آن چیزی مبهم و یا محدود کننده ای برای، انسان وجود نداشت.PA 18.1

    خداوند می دانست که سبت برای آدم حتی در باغ عدن ضروری بود. او می بایست علایق خود را برای یک روز کنار می گذاشت تا بتواند هر چه بیشتر درباره اعمال خداوند، قدرت و احسان او تعمق و تفکر کند. آدم به سبت نیازمند بود تا شکوه و عظمت خداوند را به او یادآوری کند و احساس حق شناسی و قدردانی را در وی برانگیزد زیرا همه چیزهایی را که آدم از آنها برخوردار و بهره مند بود از دستان بخشنده خداوند آمده بود. PA 18.2

    خداوند مایل است که سبت اذهان آدمیان را به تفکر بر روی اعمال خلاقانه او هدایت کند. طبیعت با حواس ایشان سخن می گوید و اعلام می کند که خداوند، خدای زنده، خالق این جهان بوده و بر همه چیز حاکم است. “آسمان جلال او را بیان می کند و فلک از عمل دستهایش خبر می دهد. روز سخن می راند تا روز و شب معرفت را اعلام می کند تا شب.”(مزامیر ١٩ آیات ١ و ). زیبایی که زمین را می پوشاند، مظهر محبت خداست ما می توانیم آن را در تپه های باشکوه، در درختان بلند قامت، در غنچه ها ی و شکفته شده گلهای خوشبو ببینیم. همه درباره خداوند با ما سخن می گویند و سبت ، همواره به او اشاره می کند که همه آنها را آفرید و از ایشان می خواهد تا کتاب عظیم طبیعت را بگشاید و نشانه های حکمت، معرفت، قدرت و محبت خدا را در آن جستجو کند. PA 18.3

    والدین اولیه ما هر چند پاک و بی گناه آفریده شدند، پا این حال از احتمال ارتکاب خطا بدور نبودند. خداوند ایشان را طوری آفرید که در تشخیص میان خوب و بد آزاد بودند. آنان قادر به درک حکمت و خیراندیشی سیرت او و حقانیت احکام او بودند و در اطاعت کردن و یا نکردن از آنها کاملا آزاد بودند. آنان از مصاحبت با خدا و فرشتگان بیگناه بهره مند بودند، اما پیش از اینکه برای همیشه از داشتن چنین مصاحبتی مطمئن گردند، باید وفاداریشان مورد امتحان قرار میگرفت. درست در همان ابتدای خلقت آدم یک، مانعی برای مهار کردن لذت طلبی و بی بند و باری، تمایل خطرناکی که بنیاد آن با گناه شیطان پایه ریزی شده بود، بر سر راه آدم قرار داده شد. درخت معرفت که در نزدیکی درخت حیات و در وسط باغ عدن قرار داشت، باید برای آزمایش اطاعت، ایمان و محبت والدین اولیه ما به کار گرفته می شد. آنان در حالی که اجازه داشتند آزادانه از میوه تمام درختان باغ بخورند، از خوردن میوه درخت معرفت نیک و بد منع شده بودند. زیرا با خوردن آن طعم درد و مرگ را می چشیدند. آنان هم چنین نباید خود را در معرض وسوسه شیطان قرار می دادند، اما اگر هم با چنین وسوسه ای روبرو می شدند، باید بر آن غلبه می یافتند تا از عنایت و محبت جاودانی خداوند بهره مند می شدند. PA 18.4

    خدا، حکمی به آدم داده بود که تمامی موجودیت او به اطاعت از آن وابسته بود. او تابع و پیرو حکومت الهی بود و هیچ حکومتی نیست که بدون قانون باشد. خداوند می توانست آدم را طوری خلق کند که قدرت زیر پا گذاشتن احکام او را نداشته باشد. او می توانست آدم را از دست زدن به میوه ممنوعه و خوردن آن باز دارد، در آن صورت آدم نه به عنوان یک مخلوق دارای قدرت تشخیص، بلکه به صورت یک ماشین آفریده می شد. بدون آزادی انتخاب، اطاعت کردن او، نمی توانست داوطلبانه باشد، بلکه انتخابی اجباری بود. چنین اطاعتی نمی توانست شخصیت و سیرت وی را پرورش دهد و استعداد وی را شکوفا کند. این کار با نقشه خداوند در ارتباط با ساکنان سایر کائنات مغایرت داشت. چنین چیزی برای آدم که یک موجودهوشمند بود، برازنده نبود و می توانست بر اتهام شیطان مبنی بر حاکمیت استبدادی خدا صحه بگذارد.PA 19.1

    خداوند، انسان را شریف و درستکار آفرید و به او خصایل اخلاقی نیکو عطا کرد که او وا به سوی شرارت سوق نمی داد. او به آدم قدرت عقلانی عالی اعطا کرد و قانع کننده ترین انگیزه های ممکن برای وفاداری را پیش روی او قرار داد. اطاعت کامل و مستمر شرط سعادت ابدی بود. آدم تحت این شرایط می توانست به درخت حیات دسترسی داشته باشد. PA 19.2

    خانه والدین اولیه ما، برای فرزندانشان، آن هنگام که سراسر زمین را به تصرف در می آوردند، باید به عنوان الگو مورد استفاده قرار می گرفت. خانه ای که با دست خداوند آراسته شد، قصر مجلل و باشکوهی نبود. انسان ها، به خاطر غرورشان، از عمارتهای باشکوه و مجلل لذت می بردند و به کار دستهای خویش افتخار می کنند، اما خدا آدم را در باغ عدن قرار داد. این جاه محل سکونت او بود آسمان آبی سقف آن، زمین با گلهای خوشبو و چمنزار سبز و زیبایش، کف آن بود و شاخه های پوشیده از بری درختان زیبا سایه بان آن بود. دیوارهای آن با زیباترین زینت ها، یعنی کار هنرمندانه خالق، تزئین شده بود. در محیط اطراف زوج مقدس برای تمامی زمانها درسی نهفته بود. اینکه، سعادت واقعی نه در لذت بردن از تکبر و تجمل، بلکه در ارتباط با خدا ازطریق اعمال آفرینش او یافت می شود. اگر افراد به تجملات توجه کمتری نشان دهند و بیشتر به سادگی توجه کنند، به هدف خداوند در آفرینش خودشان پاسخ بسیار بهتری خواهند داد. حس تکبر و جاه طلبی هرگز ارضا، نمی شود، اما آنانی که حقیقتاً عاقل هستند از نعماتی که در دسترس همگان قرار داده است، بهره مند شده و از آنها برای غنا و تعالی خود استفاده خواهند کرد. PA 19.3

    خداوند مسئولیت مراقبت از باغ عدن را به ساکنان آن محول کرد. شغل ایشان خسته کننده نبود، بلکه لذت بخش و نشاط آور بود. خداوند کار کردن را به عنوان یک برکت برای انسان مقرر کرد تا ذهن او را مشغول کرده وجسم او را قوی و استعدادهای او را شکوفا سازد. و هنگامی که به خاطر نااطاعتی از خانه زیبایش اخراج شد و مجبور شد برای امرار معاش روزانه اش به زحمت کار کند، آن کار سخت و طاقت فرسا، هر چند در مقایسه با حرفه مسرت بخش او در باغ عدن، بسیار متفاوت بود، با این حال از او در مقابل وسوسه حفاظت می کرد و مایه سعادت وی بود. آنانی که کار کردن را به عنوان یک لعنت تلقی کرده و آن را رنج آور، دردناک و خسته کننده می شمارند سخت در اشتباه هستند. آدم ثروتمند همواره به تلاشهای طبقات زحمتکش با دیده حقارت می نگرد، اما این موضوع با هدف خداوند در آفرینش انسان کاملا مغایرت دارد. دارایی ثروتمند ترین انسان، در مقایسه با میراث داده شده به آدم هیچ بود. با این حال آدم نباپد بیکار می نشست. خالق ما که می داند چه چیزی برای سعادت انسان لازم است، برای آدم کاری را مقرر کرد. خوشبختی واقعی فقط زمانی بدست می آید که مردان و زنان دوش به دوش هم کار کنند. فرشتگان از کار کردن لذت می برند. آنان با شادی به فرزندان انسان خدمت می کنند. خداوند از تنبلی و بی تحرکی خوشنود نمی گردد. PA 20.1

    تا زمانی که آدم و حوا به خداوند وفادار می ماندند، می توانستند بر زمین مسلط شوند. کنترل نامحدود بر تمام موجودات زنده به ایشان داده شده بود. شیر و برره با صلح و صفا در اطراف ایشان بازی می کردند و حتی با یکدیگر بر روی پاهای ایشان می خوابیدند. پرندگان زیبا بدون ترس در اطراف ایشان پرواز می کردند و هنگامی که آوازهای شادی ایشان برای حمد و پرستش خالقشان به آسمان صعود می کرد، آدم و حوا در شکرگزاری از پدر و پسر به ایشان می پیوستند . PA 20.2

    زوج مقدس نه تنها تحت مراقبت پدرانه خدا قرار داشتند بلکه به عنوان شاگردان، از سوی خالق دانای مطلق تعلیم می یافتند. فرشتگان با آنان ملاقات کرده و به ایشان اطمینان داده بودند که بدون هپچ مانعی می توانند با خالق خود مصاحبت داشته باشند. آنان سرشار از قدرتی بودند که به وسیله درخت حیات به ایشان داده شده بود و قدرت عقلانی ایشان کمی کمتر از فرشتگان بود. اسرار کائنات و “اعمال شگفت انگیز او که در علم، کامل است منبع پایان ناپذیر علم و سعادت را در اختیار ایشان قرار داده بود. قوانین و عملکرد طبیعت که مطالعه آن انسان را برای شش هزار سال به خود مشغول کرده است، از سوی خالق و حافظ جهان برای ایشان آشکار شده بود. آنان با برگ و گل و درخت گفت و شنود می کردند و از زندگی هر کدام اسرار مربوط به حیاتش را درک می کردند. آدم با هر موجود زنده از غول آساترین موجودی که در آب ها شنا می کرد تا ریزترین حشره ای که در پرتو آفتاب معلق است آشنا بود. او تمامی موجودات را نامگذاری کرده بود و با طبیعت و خلق و خوی آنان آشنا بود. شکوه و جلال خدا در آسمانها، سیارات بی شمار در چرخش منظمشان، “موازنه ابرها” اسرار مربوط به نور و صدا، روز و شب، همه برای مطالعه والدین اولیه ما کشوده بود. بر روی هر برگ درختان جنگل و یا هر سنگ کوهستان، در هر ستاره درخشان، در هوا و در زمین، نام خداوند نوشته شده بود. نظم و ترتیب و آهنگ خلقت از حکمت و قدرت بیکران خداوند با ایشان سخن می گفت. آنان همواره چیزهای را کشف می کردند که دلهایشان را از محبت خدا لبریز می کرد و احساس حمد وشکرگزاری را در باطن ایشان برمی انگیخت. PA 21.1

    تا زمانی که ایتان به احکام خدا وفادار ماندند، توانایی ایشان برای یاد گرفتن، بهره مند شدن و محبت کردن به طور دایم افزایش می یافت. آنان به طور دایم ذخایر معرفت را کسب می کردند و منابع تازه سعادت را کشف کرده و مفاهیم روشن تری از محبت غیر قابل قیاس و پایان ناپذیر را درک می کردند.PA 21.2

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents