Ο Εκατόνταρχος

«Ήτο δε τις άνθρωπος εν Καισαρεία ονόματι Κορνήλιος, εκατόνταρχος εκ του τάγματος του λεγομένου Ιταλικού, ευσεβής και φο-βούμενος τον Θεόν μετά παντός του οίκου αυτού, όστις και έκαμνεν ελεημοσύνας εις τον λαόν πολλάς, και εδέετο του Θεού διαπαντός” (Πραξ. ι’ 1-2). Αν και Ρωμαίος, ο Κορνήλιος είχε γνωρίσει τον αληθινό Θεό. Υπάκουε στο θέλημά Του και Τον λάτρευε με ειλικρινή καρδιά. Δεν είχε συσχετιστεί με τους Ιουδαίους, αλλά γνώριζε και τηρούσε τον ηθικό νόμο. Επειδή όμως δεν είχε περιτμηθεί ούτε έπαιρνε μέρος στις τελετουργικές θυσίες, θεωρούταν από τους Ιουδαίους ακάθαρτος. Είχε γίνει γνωστός για τη φιλανθρωπία του και η δίκαιη ζωή του είχε αποκτήσει πολύ καλή φήμη τόσο μεταξύ των Ιουδαίων όσο και μεταξύ των Εθνικών.ΙΑ 217.1

Παρόλο που ο Κορνήλιος πίστευε στις προφητείες και περίμενε τον ερχομό του Μεσσία, δεν γνώριζε το ευαγγέλιο όπως αυτό αποκαλύφτηκε με τη ζωή και το θάνατο του Χριστού. Είχε έρθει κοντά στον Θεό, λόγω της αγάπης και της υπακοής του σ’ Αυτόν, και ήταν έτοιμος να δεχτεί τον Σωτήρα όταν θα του αποκαλυπτόταν. Η καταδίκη έρχεται με την απόρριψη του παρεχόμενου φωτός. Ο εκατόνταρχος, άνθρωπος πλούσιος, ευγενικής καταγωγής, κατείχε υψηλή και έμπιστη θέση. Παρόλα αυτά, τα ευγενικά γνωρίσματα του χαρακτήρα του δεν αλλοιώθηκαν. Η πραγματική καλοσύνη και ανωτερότητα που τον διέκριναν, συντέλεσαν στο να τον κάνουν άνθρωπο με ηθική αξία. Ασκούσε μία ευλογημένη επιρροή επάνω σε όλους εκείνους με τους οποίους ερχόταν σε επαφή.ΙΑ 217.2

Ο Κορνήλιος σεβόταν τον Θεό, αναγνώριζε την εξουσία Του ως Δημιουργό του ουρανού και της γης και ζητούσε την καθοδήγησή Του για όλα τα ζητήματα της ζωής. Ήταν πιστός τόσο στα οικογενειακά όσο και στα επίσημα υπηρεσιακά του καθήκοντα και είχε εγείρει στο σπίτι του ένα βωμό για τον Θεό. Δεν τολμούσε να εκτελέσει τα σχέδιά του ή να διεκπεραιώσει τις ευθύνες του χωρίς τη βοήθεια του Κυρίου και γι’ αυτόν το λόγο προσευχόταν πολύ για βοήθεια. Η πίστη χαρακτήριζε όλα του τα έργα. Ο Θεός τον εκτιμούσε για την αγνότητα των πράξεών του και για την ευρύτητα των αντιλήψεών του και τον πλησίασε με το λόγο και το Πνεύμα Του.ΙΑ 217.3