Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού

Σε λίγο παρουσιάζεται η μεγάλη άσπρη νεφέλη επάνω στην οποία κάθεται ο Υιός του Θεού. Όταν πρωτοεμφανίστηκε μακριά στο διάστημα, το σύννεφο αυτό φαινόταν πολύ μικρό. Ο λαός του Θεού το αναγνωρίζει σαν το σημείο του Υιού του ανθρώπου. Καθώς πλησιάζει περισσότερο στη γη, οι πιστοί διακρίνουν την εξαίρετη δόξα και μεγαλοπρέπεια του Ιησού που «εξήλθε νικών δια να νικήση”. Μία ακολουθία αγίων αγγέλων, με λαμπρά απαστράπτοντα στέμματα στο κεφάλι τους, Τον συνόδευε στο δρόμο Του.ΙΑ 325.1

Καμία γλώσσα δεν είναι ικανή να περιγράφει τη λαμπρότητα της σκηνής. Καθώς το ζωντανό αυτό σύννεφο πλησιάζει στη γη, το κάθε ανθρώπινο μάτι διακρίνει τον Αρχηγό της ζωής. Κανένα ακάνθινο στεφάνι δεν παραμορφώνει τώρα το ιερό εκείνο κεφάλι, αλλά ένα ένδοξο στέμμα είναι τοποθετημένο στο άγιο μέτωπό Του. Η όψη Του είναι φωτεινότερη από την εκθαμβωτική λάμψη του μεσημβρινού ήλιου. Επάνω στο ιμάτιό Του ένα όνομα είναι γραμμένο: «Βασιλεύς βασιλέων και Κύριος κυρίων». Το βλέμμα Του είναι σαν μία πύρινη φλόγα και τα πόδια Του μοιάζουν με χαλκολίβανο. Η φωνή Του ακούγεται σαν ένα σύνολο από μουσικά όργανα. Η γη τρέμει στο πέρασμά Του, οι ουρανοί ξετυλίγονται σαν κύλινδρος και όλα τα βουνά και τα νησιά φεύγουν από τη θέση τους. «Και οι βασιλείς της γης, και οι μεγιστάνες, και οι πλούσιοι, και οι χιλίαρχοι, και οι δυνατοί, και πας δούλος, και πας ελεύθερος, έκρυψαν εαυτούς εις τα σπήλαια, και εις τας πέτρας των ορέων, και λέγουσι προς τα όρη και προς τας πέτρας, Πέσετε εφ’ ημάς, και κρύψατε ημάς από προσώπου του καθημένου επί του θρόνου, και από της οργής του Αρνίου. Διότι ήλθεν η ημέρα η μεγάλη της οργής αυτού, και τίς δύναται να σταθή;» (Αποκ. ς’15-17).ΙΑ 325.2

Εκείνοι που σκόπευαν πριν από λίγο να εξολοθρέψουν τους πιστούς, τώρα τους βλέπουν περιβεβλημένους με τη δόξα του Θεού. Τρομοκρατημένοι ακούν τις φωνές των αγίων να λεν με μελωδικούς μουσικούς ήχους: «Ιδού, ούτος είναι ο Θεός ημών. Περιεμείναμεν αυτόν, και θέλει σώσει ημάς» (Ησ. κε’ 9).ΙΑ 325.3