ΚΕΦΑΛΑΙΟ 66 - Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ

Ο Σατανάς φαίνεται να παραλύει όταν αντικρίζει τη δόξα και τη μεγαλειότητα του Χριστού. Αυτός που υπήρξε κάποτε το «επισκιάζον χερούβ» θυμάται από πού εξέπεσε. Ένας λαμπρός άγγελος, αυτός ο «Εωσφόρος, ο υιός της αυγής”, πώς άλλαξε! Πώς κατάντησε!ΙΑ 338.1

Ο Σατανάς καταλαβαίνει ότι η θεληματική επανάστασή του τον απέκλεισε από τον ουρανό. Διέθεσε τις δυνάμεις του για να πολεμήσει τον Θεό. Η αγνότητα, η γαλήνη και η αρμονία του ουρανού θα ήταν γι’ αυτόν μαρτύριο αβάσταχτο. Οι κατηγορίες του κατά της ευσπλαχνίας και δικαιοσύνης του Κυρίου σίγησαν πια για πάντα. Η μομφή που επιχείρησε να ρίξει στον Θεό, έπεσε εξολοκλήρου σ’ αυτόν τον ίδιο. Έτσι, υποκλίνεται τώρα ο Σατανάς και ομολογεί ότι η τιμωρία που του επιβάλλεται είναι δίκαια.ΙΑ 338.2

Κάθε ερώτημα που είχε γεννηθεί σχετικά με την αλήθεια και την πλάνη, κατά τη μακραίωνη διαμάχη, έχει τώρα διευθετηθεί. Η δικαι-οσύνη του Θεού, η σοφία και η ευσπλαχνία Του δικαιώθηκαν ολοκλη-ρωτικά. Η μεγάλη θυσία που υπέστησαν Πατέρας και Υιός για το καλό του ανθρώπου, παρουσιάζεται ξεκάθαρα στα μάτια του σύμπαντος. Έφτασε η ώρα να καταλάβει ο Χριστός τη νόμιμη θέση Του και να δοξαστεί «υπεράνω πόσης εξουσίας και δυνάμεως, και παντός ονόματος ονομαζομένου».ΙΑ 338.3

Παρόλο που ο Σατανάς βρέθηκε αναγκασμένος να παραδεχτεί τη δικαιοσύνη του Θεού και να υποκλιθεί μπροστά στην ανωτερότητα του Χριστού, ο χαρακτήρας του εξακολουθεί να παραμένει αμετάβλητος. Το επαναστατικό πνεύμα φουντώνει πάλι μέσα του σαν ασυγκράτητος χείμαρρος. Έξαλλος από φρενίτιδα αποφασίζει να μην εγκαταλείψει τον αγώνα. Έφτασε η ώρα για μία τελική, απεγνωσμένη προσπάθεια να ανατρέψει τον Βασιλιά του ουρανού. Ορμά ανάμεσα στους υπηκόους του και προσπαθεί να τους εμπνεύσει τη δική του παραφορά και να τους ξεσηκώσει για μία άμεση μάχη. Από όλα όμως τα αναρίθμητα εκατομμύρια που παρέσυρε στην ανταρσία, δεν βρίσκεται ούτε ένας που να αναγνωρίζει την υπεροχή του. Η δύναμή του έληξε. Το ίδιο μίσος του Σατανά εναντίον του Θεού εμπνέει πάντοτε τους αμαρτωλούς. Έχουν όμως αντιληφθεί ότι η υπόθεσή τους είναι χαμένη και ότι δεν μπορούν να υπερισχύσουν κατά του Παντοδυνάμου. Η οργή τους εξάπτεται εναντίον του Σατανά και των συνεργατών του στο εξαπατικό του έργο και με δαιμονική ορμή ρίχνονται κατά πάνω τους. Ακολουθεί μία σκηνή παγκόσμιας σύγκρουσης.ΙΑ 338.4