Οι Πληγές

Τα θαύματα, με το ραβδί που έγινε φίδι και το νερό του ποταμού που άλλαξε σε αίμα, δεν συγκίνησαν τη σκληρή καρδιά του Φαραώ παρά μόνο αύξησαν το μίσος του εναντίον των Ισραηλιτών. Τα παραπλήσια έργα των μάγων του τον έκαναν να πιστεύει ότι τα θαύματα εκείνα είχαν επιτελεστεί με διάφορα τεχνάσματα. Τρανή όμως απόδειξη της θεϊκής ενέργειας δόθηκε με το τέλος της πληγής των βατράχων. Ο Κύριος θα μπορούσε σε μια στιγμή να τους κάνει σκόνη. Δεν το έκανε όμως μήπως, μετά την εξαφάνισή τους, ο βασιλιάς και ο λαός του θα έλεγαν ότι αυτό ήταν το αποτέλεσμα από τα ξόρκια, έργο των μάγων. Οι βάτραχοι ψόφησαν και μαζεύτηκαν τότε σε σωρούς. Τα αποσυντεθημένα πτώματα, τα οποία εκτεθειμένα μόλυναν την ατμόσφαιρα, τα έβλεπαν μπροστά τους. Έτσι, ο βασιλιάς και ολόκληρη η Αίγυπτος είχαν την απόδειξη ότι η μάταιη φιλοσοφία τους δεν μπορούσε να αμφισβητήσει πως το έργο αυτό δεν έγινε με μάγια, αλλά ότι ήταν τιμωρία από τον Θεό του ουρανού.ΙΑ 82.2

Οι μάγοι δεν μπόρεσαν να προξενήσουν σκνίπες. Ο Κύριος δεν θα επέτρεπε να φανεί στους Αιγύπτιους, ούτε με οφθαλμαπάτη, ότι εκείνοι ήταν ικανοί να επιφέρουν την ίδια πληγή. Θα αφαιρούσε κάθε δικαιολογία για δυσπιστία από τον Φαραώ. Ανάγκασε και αυτούς ακόμη τους μάγους να πουν «δάκτυλος Θεού είναι τούτο”.ΙΑ 82.3

Ακολούθησε η πληγή της κυνόμυγας. Αυτές δεν ήταν οι αβλαβείς μύγες που μας ενοχλούν ορισμένες εποχές του έτους, αλλά ήταν μεγάλες και φαρμακερές. Το τσίμπημά τους προκαλούσε έντονο πόνο σε ανθρώπους και ζώα. Ο Θεός προστάτεψε τους Ισραηλίτες και δεν επέτρεψε να φανούν μύγες στα σύνορά τους.ΙΑ 82.4

Στη συνέχεια, ο Θεός έφερε την πληγή του θανατικού των ζώων, αλλά προφύλαξε τα κτήνη των Εβραίων, ώστε δεν πέθανε ούτε ένα από αυτά. Κατόπιν, ήρθαν τα ελκώδη εξανθήματα σε ανθρώπους και ζώα. Η τιμωρία αυτή πρόσβαλε και αυτούς τους ίδιους τους μάγους.ΙΑ 82.5

Ο Κύριος έστειλε στην Αίγυπτο χαλάζι, ανάμικτο με φωτιά, αστραπές και κεραυνούς. Ο ερχομός της κάθε πληγής από πριν είχε αναγγελθεί ώστε να μη δοθεί σε κανέναν η εντύπωση ότι συνέβηκε κατά τύχη. Απέδειξε στους Αιγύπτιους ότι ολόκληρη η γη βρίσκεται κάτω από τον έλεγχο του Θεού των Εβραίων, ότι η βροντή, το χαλάζι και η θύελλα υπακούουν στη φωνή Του. Ο Φαραώ, ο υπερόπτης βασιλιάς που είχε κάποτε ρωτήσει, «Τις είναι ο Κύριος, εις του οποίου την φωνήν θέλω υπακούσει;» ταπεινώθηκε και είπε: «Ταύτην την φοράν ημάρτησα, Ο Κύριος είναι δίκαιος, εγώ δε και ο λαός μου είμεθα ασεβείς”. Παρακάλεσε τον Μωυσή να μεσολαβήσει στον Θεό να σταματήσουν οι τρομερές βροντές και οι αστραπές.ΙΑ 83.1

Κατόπιν, ο Θεός έστειλε τη φοβερή πληγή της ακρίδας. Ο βασιλιάς προτίμησε να δεχτεί τα αποτελέσματα της θεομηνίας παρά να υποταχθεί στον Κύριο. Χωρίς τύψεις παρατηρούσε ολόκληρο το βασίλειο του να υφίσταται τις συνέπειες των τρομακτικών αυτών τιμωριών. Ο Κύριος τότε έστειλε το σκοτάδι στην Αίγυπτο. Οι άνθρωποι δεν στερήθηκαν μόνο το φως, αλλά η ατμόσφαιρα έγινε αποπνικτική, δυσκολεύοντας την αναπνοή. Και όμως, οι Εβραίοι ανέπνεαν καθαρό αέρα και είχαν φως στις κατοικίες τους.ΙΑ 83.2

Mia ακόμη φοβερή πληγή έστειλε ο Θεός στην Αίγυπτο, τρομερότερη από κάθε προηγούμενη. Ο βασιλιάς και οι ειδωλολάτρες ιερείς ήταν εκείνοι που αντιστέκονταν μέχρι τέλους στα αιτήματα του Μωυσή, ενώ ο λαός ζητούσε να επιτραπεί στους Εβραίους να φύγουν από την Αίγυπτο. Ο Μωυσής ανάφερε στον Φαραώ, στο λαό της Αιγύπτου και στους Ισραηλίτες, το είδος και το αποτέλεσμα της τελευταίας πληγής. Τη νύχτα εκείνη, την τόσο τρομερή για τους Αιγύπτιους και την τόσο ένδοξη για το λαό του Θεού, θεσπίστηκε το επίσημο διάταγμα του Πάσχα.ΙΑ 83.3

Ήταν πολύ δύσκολο για το βασιλιά και για ένα λαό υπερήφανο και ειδωλολατρικό να υποχωρήσουν στις απαιτήσεις του Θεού του ουρανού. Πολύ άργησε ο Φαραώ να υποταχθεί. Κάθε φορά που αντιμετώπιζε κάποια μεγάλη συμφορά συνερχόταν για λίγο, μόλις όμως αυτή περνούσε, αναιρούσε ό,τι είχε υποσχεθεί. Έτσι, η μία πληγή μετά την άλλη έπεσαν στην Αίγυπτο. Ο βασιλιάς δεν υποχωρούσε παρά μόνο όταν βρισκόταν αντιμέτωπος με τις τιμωρές κρίσεις του Θεού. Επέμενε στην ανταρσία του ακόμη και όταν η Αίγυπτος είχε καταστραφεί.ΙΑ 83.4

Μετά από κάθε άρνησή του να αφήσει τον Ισραήλ να φύγει, ο Μωυσής και ο Ααρών τον προειδοποιούσαν για το είδος και τις συνέπειες της κάθε πληγής που θα ακολουθούσε. Κάθε φορά έβλεπε να καταφτάνουν οι θεομηνίες ακριβώς όπως του είχαν πει ότι θα έρχονταν. Και όμως, δεν υποχωρούσε. Αρχικά σκόπευε να τους δώσει μόνο την άδεια να θυσιάσουν στον Θεό μέσα στη γη της Αιγύπτου. Αργότερα, όταν η Αίγυπτος είχε υποστεί την οργή του Θεού, επέτρεψε να φύγουν μόνο οι άντρες. Όταν η χώρα είχε σχεδόν καταστραφεί με την πληγή των ακρίδων, τότε επέτρεψε να φύγουν και οι γυναίκες με τα παιδιά, χωρίς να μπορούν να πάρουν μαζί τους τα ζώα. Τη στιγμή εκείνη, ο Μωυσής δήλωσε στο βασιλιά ότι ο άγγελος του Θεού θα φόνευε τα πρωτότοκά τους.ΙΑ 83.5

Η κάθε πληγή ήταν δριμύτερη από τις προηγούμενες και αυτή η τελευταία επρόκειτο να είναι η χειρότερη από όλες τις άλλες. Ο αγέρωχος όμως βασιλιάς δεν ταπεινωνόταν. Όταν οι Αιγύπτιοι είδαν τις μεγάλες προετοιμασίες που έκαναν οι Ισραηλίτες για την τρομακτική εκείνη νύκτα, κορόιδευαν το σημάδι του αίματος στους παραστάτες της πόρτας.ΙΑ 84.1