Loading...
Larger font
Smaller font
Copy
Print
Contents

Η Ιστορία της Απολυτρώσεως

 - Contents
  • Results
  • Related
  • Featured
No results found for: "".
  • Weighted Relevancy
  • Content Sequence
  • Relevancy
  • Earliest First
  • Latest First
    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents

    Η Ταφή

    Ο Ιωάννης δεν ήξερε τι έπρεπε να κάνει για την ταφή του Ιησού. Έτρεμε στη σκέψη ότι το νεκρό σώμα του αγαπημένου του Κυρίου μπορούσε να παραδοθεί σε σκληρά χέρια και να ενταφιαστεί σε έναν απρεπή τόπο. Ήξερε ότι δεν είχε τη δυνατότητα να ζητήσει χάρες από τις ιουδαϊκές αρχές και ότι υπήρχαν ελάχιστες ελπίδες βοήθειας από τον Πιλάτο. Την ώρα όμως αυτή της ανάγκης, εμφανίστηκαν ο Ιωσήφ και ο Νικόδημος. Οι δύο αυτοί άντρες - πλούσιοι, ευυπόληπτοι, μέλη του συνεδρίου και γνωστοί του Πιλάτου - αποφάσισαν να γίνει στον Ιησού ένας έντιμος ενταφιασμός.ΙΑ 171.4

    Ο Ιωσήφ πήγε με θάρρος στον Ρωμαίο κυβερνήτη και ζήτησε το σώμα του Χριστού για την ταφή. Ο Πιλάτος δέχτηκε και αμέσως έδωσε επίσημη εντολή να ικανοποιηθεί η αίτησή του. Ενώ ο Ιωάννης αγωνιούσε για τα ιερά λείψανα του αγαπητού Δασκάλου του, ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία επέστρεψε με την άδεια από τον ηγεμόνα. Ο Νικόδημος, περιμένοντας το αποτέλεσμα της συνέντευξης του Ιωσήφ με τον Πιλάτο, επέστρεψε με ένα ακριβό μείγμα μύρου και αλόης, βάρους εκατό περίπου λίτρων. Ούτε στον πιο τιμημένο Ιεροσολυμίτη θα μπορούσε να του δειχτεί τόσος σεβασμός στο θάνατό Του.ΙΑ 172.1

    Απαλά και σεβάσμια κατέβασαν με τα ίδια τους τα χέρια το σώμα του Ιησού από το όργανο του μαρτυρίου. Τα δάκρυα έπεφταν βροχή βλέποντας το τραυματισμένο, σχισμένο σώμα το οποίο έπλυναν προσεκτικά και καθάρισαν από τα αίματα. Ο Ιωσήφ είχε στην κατοχή του ένα καινούριο μνήμα, λαξευμένο από πέτρα, το οποίο βρισκόταν κοντά στον Γολγοθά και προοριζόταν για προσωπική του χρήση. Τώρα πια το ετοίμαζε για τον Ιησού. Το σώμα, μαζί με τα μύρα που είχε φέρει ο Νικόδημος, τυλίχτηκαν με προσοχή σε ένα λινό σεντόνι και οι τρεις άντρες μετέφεραν το πολύτιμο φορτίο τους στον καινούργιο τάφο όπου κανείς δεν είχε ως τότε ενταφιαστεί. Εκεί, ίσιωσαν τα πληγωμένα εκείνα πόδια και δίπλωσαν τα τρυπημένα χέρια επάνω στο άψυχο στήθος. Οι Γαλιλαίες γυναίκες πλησίασαν για να βεβαιωθούν ότι όλα έγιναν σωστά για το άψυχο σώμα του αγαπημένου τους Δασκάλου. Έπειτα, είδαν τη βαριά πέτρα να κυλιέται στο άνοιγμα του μνήματος και ο Υιός του Θεού αφέθηκε σε ησυχία. Οι γυναίκες ήταν οι τελευταίες που έφυγαν από το σταυρό και από τον τάφο του Χριστού.ΙΑ 172.2

    Παρόλο ότι οι Εβραίοι αρχηγοί είχαν εκπληρώσει την εχθρική τους πρόθεση να θανατώσουν τον Υιό του Θεού, η ανησυχία τους δεν σταμάτησε, ούτε η ζήλεια τους για τον Χριστό έσβησε. Ανάμικτος με τη χαρά και την ικανοποίηση της εκδίκησης βρισκόταν ο άσβεστος φόβος, μήπως το νεκρό σώμα του Ιησού μέσα στον τάφο του Ιωσήφ, επανερχόταν στη ζωή. Γι’ αυτό «συνήχθησαν οι αρχιερείς και οι Φαρισαίοι προς τον Πιλάτον, λέγοντες, Κύριε, ενεθυμήθημεν ότι εκείνος ο πλάνος είπεν έτι ζων, Μετά τρεις ημέρας θέλω αναστηθή. Πρόσταξον λοιπόν να ασφαλισθή ο τάφος έως της τρίτης ημέρας, μήποτε οι μαθηταί αυτού ελθόντες δια νυκτός κλέψωσιν αυτόν και είπωσι προς τον λαόν, Ανέστη εκ των νεκρών, και θέλει είσθαι η εσχάτη πλάνη χειροτέρα της πρώτης» (Ματθ. κζ’ 63, 64). Ο Πιλάτος ήταν το ίδιο απρόθυμος με τους Εβραίους να δει τον Ιησού να ανασταίνεται για να τιμωρήσει τους υπαίτιους της σταύρωσής Του. Παραχώρησε στη διάθεση των ιερέων μία ομάδα Ρωμαίων στρατιωτών και είπε: «Έχετε φύλακας, υπάγετε, ασφαλίσατε καθώς εξεύρετε. Οι δε υπήγον και ησφάλισαν τον τάφον, σφραγίσαντες τον λίθον, και επιστήσαντες τους φύλακας” (Ματθ. κζ’ 65, 66).ΙΑ 172.3

    Οι Εβραίοι επωφελήθηκαν από το πλεονέκτημα να έχουν μια τέτοια φρουρά στον τάφο του Ιησού. Τοποθέτησαν μία σφραγίδα επάνω στην πέτρα που έκλεινε το μνήμα, ώστε να είναι αδύνατη η μετακίνησή της χωρίς αυτό να γίνει αντιληπτό. Πήραν όλα τα μέτρα για να μην μπορέσουν οι μαθητές να επιχειρήσουν οποιοδήποτε τέχνασμα σχετικά με το σώμα του Ιησού. Όλα τους τα σχέδια όμως και οι προφυλάξεις συντέλεσαν μόνο στο να κάνουν το θρίαμβο της ανάστασης τελειότερο και να εδραιώσουν πληρέστερα την πραγματικότητα του γεγονότος.ΙΑ 173.1

    Larger font
    Smaller font
    Copy
    Print
    Contents