ΚΕΦΑΛΑΙΟ 13ο - Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΧΡΗΜΑΤΩΝ

60. - ΟΙΚΟΝΟΜΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε την κυριότητα του Θεού. Ε-κείνο που αποτελεί το θεμέλιο της επιχειρηματικής τελειότητας και της πραγματικής ακεραιότητας είναι η αναγνώριση της ιδιοκτησίας του Θεού. Ο Δημιουργός των πάντων, Αυτός είναι ο αρχικός ιδιο-κτήτης. Εμείς είμαστε οι οικονόμοι Του. Όλα όσα έχουμε, Εκείνος μας τα εμπιστεύθηκε για να τα χρησιμοποιήσουμε σύμφωνα με την καθοδήγησή Του. Αυτή είναι μια υποχρέωση που βαρύνει κάθε αν-θρώπινη ύπαρξη. Έχει να κάνει με ολόκληρη τη σφαίρα της ανθρώ-πινης δραστηριότητας. Είτε το αναγνωρίζουμε είτε όχι, είμαστε οι οικονόμοι που έχουμε εφοδιασθεί από το Θεό με τάλαντα και με με’σα, και έχουμε τοποθετηθεί στον κόσμο για ένα καθορισμένο από Αυτόν έργο.ΧΟ 272.1

Τα χρήματα δεν είναι δικά μας. Τα σπίτια, τα κτήματα, οι πίνακες ζωγραφικής, τα έπιπλα, τα ενδύματα και τα είδη πολυτελείας δεν ανήκουν σε μας. Δεν είμαστε παρά ξένοι και πάροικοι. Στη δικαιοδοσία μας έχουμε μόνο ό,τι είναι αναγκαίο για τη ζωή και για την υγεία μας. Οι επίγειες ευλογίες μάς έχουν παραχωρηθεί για να δειχθεί αν τα αιώνια πλούτη μπορούν να μας ανατεθούν. Αν περάσουμε τη δοκιμασία του Θεού, τότε θα μας αποδοθεί ως δική μας η εξαγορασμένη εκείνη περιουσία της δόξας, της τιμής και της αθανασίας.ΧΟ 272.2

Οφείλουμε να αποδώσουμε λογαριασμό. Αν τα μέλη μας α-φιέρωναν στο έργο του Θεού τα δανεισμένα σε αυτούς χρήματα, αυτά τα ποσά που δαπανούν για να ευχαριστήσουν τον εαυτό τους με μάταια είδωλα, θα τα τοποθετούσαν ως θησαυρό τους στον ουρανό και θα εκτελούσαν ακριβώς το έργο που ο Θεός τούς ζητάει να κάνουν. Σαν τον πλούσιο όμως της παραβολής, ζουν με πολυτέλεια. Τα χρήματα που τους δάνεισε ο Θεός για να χρησιμοποιηθούν προς δόξα Του, τα ξοδεύουν σπάταλα. Δε σταματούν για να σκεφθούν την ευθύνη που φέρουν έναντι του Θεού. Δε σταματούν για να σκεφθούν ότι πλησιάζει η ημέρα των τελικών λογαριασμών, οπότε πρέπει να απολογηθούν για τη διαχείριση που έκαναν.ΧΟ 272.3

Πρέπει πάντοτε να θυμόμαστε ότι την ημέρα της κρίσης του Θε-ού θα έρθουμε αντιμέτωποι με τον τρόπο με τον οποίο χρησιμο-ποιήσαμε τα χρήματα του Κυρίου, όπως αυτός έχει καταχωρηθεί. Πολλά ξοδεύονται για εγωιστική ευχαρίστηση η οποία δεν ωφελεί πραγματικά. Αντίθετα, μας βλάπτει. Αν αναγνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι ο χορηγός όλων των καλών πραγμάτων, ότι τα χρήματα είναι δικά Του, τότε θα τα ξοδεύουμε με σύνεση, συμμορφούμενοι με το άγιο θέλημά Του. Για κανόνα δε θα έχουμε τον κόσμο με τις συνή-θειες και τους συρμούς του. Δε θα έχουμε την επιθυμία να προσαρ-μοζόμαστε με τις πρακτικές του. Δε θα επιτρέψουμε να κυβερνόμαστε από τις ροπές μας.ΧΟ 272.4

Μπορούμε να κάνουμε τη χρήση των χρημάτων μέσον πνευμα-τικής προόδου όταν τα θεωρούμε ιερή παρακαταθήκη που δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για την ικανοποίηση της περηφάνιας, της ματαιότητας, της όρεξης ή του πάθους.ΧΟ 273.1

Μου δείχθηκε ότι ο άγγελος που έχει την ευθύνη της καταγρα-φής, κρατάει ακριβή λογαριασμό κάθε προσφοράς που αφιερώνεται στο Θεό μπαίνοντας στο ταμείο Του, καθώς και των αποτελε-σμάτων που προκύπτουν από αυτή. Ο Θεός έχει γνώση κάθε οβο-λού που προσφέρεται για το έργο Του, επίσης και για κάθε προθυ-μία ή δισταγμό του δωρητή. Είναι ακόμη καταχωρημένο και το κίνη-τρο για την προσφορά.ΧΟ 273.2

Συστηματική προσφορά της οικογένειας. «Έκαστος υμών ας εναποθέτη παρ’εαυτώ, θησαυρίζων ό,τι αν εύπορή.” (Α Κορ. ις’[16] 2). Κάθε μέλος της οικογένειας, από το γηραιότερο μέχρι το νεότε-ρο, μπορεί να λάβει μέρος στο έργο αυτό της ευεργεσίας. Το έργο της συστηματικής ευεργεσίας είναι η ασφάλεια για κάθε οικογένεια κατά του πειρασμού να γίνονται δαπάνες για άχρηστα πράγματα, και χορηγεί ιδιαίτερη ευλογία στους πλουσίους, συγκρατώντας τους από του να κάνουν σπατάλες.ΧΟ 273.3

Κάθε εβδομάδα κάθε μέλος της οικογένειας ας έχει κατά νου τις απαιτήσεις του Θεού για την εκτέλεση του σχεδίου αυτού. Καθώς αρνούνται στον εαυτό τους ορισμένα περίσσια πράγματα προκειμένου να έχουν τα μέσα να συμβάλουν στο ταμείο του Κυρίου, πολύτιμα μαθήματα αυτοθυσίας για τη δόξα του Θεού εγχαράσσονται στην καρδιά τους. Μια φορά την εβδομάδα ο καθένας έρχεται αντιμετωπος με τα πεπραγμένα της προηγούμενης εβδομάδας - τα κέρδη που θα μπορούσε να ωφεληθεί από συνετή διαχείριση και τα ποσά που στερήθηκε από απερίσκεπτα έξοδα. Η συνείδησή του τον ελέγχει κατά κάποιον τρόπο ενώπιον του Θεού και τον επαινεί ή τον μέμφεται. Μαθαίνει πως αν θέλει να διατηρήσει τη γαλήνη της ψυχής και την εύνοια του Θεού, πρέπει να τρώει, να πίνει και να ντύνεται για τη δόξα Του.ΧΟ 273.4

Προτεραιότητα στις απαιτήσεις του Θεού. Οι απαιτήσεις του Θεού προηγούνται. Δεν κάνουμε το θέλημά Του αν Του καθιερώ-νουμε το περίσσευμα των εισοδημάτων μας, αφού πρώτα ικανο-ποιήσουμε όλες τις φανταστικές ανάγκες μας. Πριν ξοδευθεί οποιο-δήποτε ποσό από τα κέρδη μας, οφείλουμε να ξεχωρίσουμε και να Του παρουσιάσουμε το μερίδιο εκείνο που απαιτεί, το δέκατο. Στο παλιό θρησκευτικό σύστημα μια προσφορά ευγνωμοσύνης διατη-ρείτο πάντοτε στο βωμό, δείχνοντας έτσι τη διαρκή υποχρέωση του ανθρώπου έναντι του Θεού. Αν οι επιχειρήσεις μας πηγαίνουν κα-λά, αυτό σημαίνει ότι ο Θεός μάς ευλογεί. Ένα μέρος των εισοδη-μάτων αυτών προορίζεται για τους φτωχούς και ένα μεγάλο μέρος ανήκει στο έργο του Θεού. Όταν αυτό που ο Κύριος απαιτεί, Του αποδίδεται, το υπόλοιπο θα αγιασθεί και θα ευλογηθεί για τη δική μας χρήση. Όταν όμως ο άνθρωπος κλέβει το Θεό, κατακρατώντας αυτό που Εκείνος απαιτεί, η κατάρα Του πέφτει σε ολόκληρο το σύνολο.ΧΟ 274.1

Να θυμάστε τις ανάγκες των φτωχών. Αν αντιπροσωπεύουμε το χαρακτήρα του Χριστού, κάθε ίχνος ιδιοτέλειας πρέπει να απο-βληθεί από την ψυχή. Προκειμένου να προοδεύσει το έργο που Αυτός μας έχει αναθέσει, είναι για μας απαραίτητο να δώσουμε και το ελάχιστο λεπτό που μπορούμε να εξοικονομήσουμε. Θα ακούσουμε για φτώχια και για δυστυχία στις οικογένειες, και οι πάσχοντες και καταδυναστευόμενοι πρέπει να ανακουφισθούν. Ελάχιστα γνωρίζουμε για τη συμφορά που κυκλοφορεί γύρω μας. Μόλις όμως μας παρουσιασθεί η ευκαιρία, πρέπει να είμαστε έτοιμοι να προσφέρουμε άμεση βοήθεια σε όσους πιέζονται πολύ.ΧΟ 274.2

Η σπατάλη χρημάτων για την πολυτέλεια στερεί τους φτωχούς από τα απαραίτητα μέσα για την εξασφάλιση τροφής και ενδυμά-των. Ό,τι δαπανάται για την ικανοποίηση της περήφανης επίδειξης στο ντύσιμο, στα σπίτια, στην επίπλωση και στον καλλωπισμό, θα έπρεπε να ανακουφίσει την αθλιότητα πολλών δυστυχισμένων οι-κογενειών. Οι διαχειριστές του Θεού υποχρεούνται να συνδράμουν τους ενδεείς.ΧΟ 274.3

Το φάρμακο του Θεού κατά του εγωισμού και της πλεονε-ξίας. Η προσφορά, όταν είναι καρπός αυτοθυσίας, αποτελεί υπέροχο μάθημα για το δωρητή. Μας διδάσκει τον τρόπο ο οποίος μας καθιστά ικανούς να καταλάβουμε πληρέστερα το έργο Εκείνου που πήγαινε παντού ευεργετώντας, ανακουφίζοντας τους πάσχοντες και καλύπτοντας τις ανάγκες των ενδεών.ΧΟ 274.4

Η συνεχής αγαθοεργία, όταν προέρχεται από την αυτοθυσία, εί-ναι το αντίδοτο του Θεού για το καρκίνωμα της αμαρτίας, της φιλαυτίας και της πλεονεξίας. Ο Θεός συνέστησε τη μεθοδική αγαθοεργία για τη συντήρηση του έργου Του και για την ανακούφιση των χρηζόντων βοήθειας. Όρισε να αποκτήσουμε τη συνήθεια να δίνουμε για να αντιδράσουμε στο επικίνδυνο και απατηλό αμάρτημα της πλεονεξίας.ΧΟ 275.1

Όταν δίνουμε χωρίς να σταματάμε, καταδικάζουμε την απληστία στο θάνατο από ασιτία. Η συστηματική ευπραγία που ο Θεός προγραμμάτισε, σκοπό έχει να αποσπάσει τους θησαυρούς του ά-πληστου με την ίδια ευκολία που αυτοί κερδίσθηκαν, και να τους α-φιερώσει στον Κύριο, στον οποίο ανήκουν. Η μόνιμη εφαρμογή της φιλανθρωπίας εξασθενεί την πλεονεξία και ενισχύει την ευεργεσία. Με την αύξηση του πλούτου τους οι άνθρωποι, και αυτοί ακόμη που λέγονται πιστοί, προσκολλώνται ολόψυχα στον αυξανόμενο πλούτο. Όσο περισσότερα έχουν, τόσο λιγότερα προσφέρουν στο Θεό. Έτσι, τα πλούτη τούς καθιστούν εγωιστές. Η αποθησαύριση τρέφει την πλεονεξία και το κακό δεν παύει να μεγαλώνει. Ο Θεός δεν αγνοεί τους κινδύνους μας και μάς έχει περιφράξει με διάφορα μέσα για να εμποδίσει την αυτοκαταστροφή μας. Απαιτεί τη συνεχή εξάσκηση της αγαθοεργίας, ώστε η δύναμη της συνήθειας των κα-λών έργων να εκμηδενίσει τη δύναμη της αντίθετης κατεύθυνσης.ΧΟ 275.2