Wprowadzenie Do Wydania XVI

Ktokolwiek zastanawia się nad istotą świata, nad polityką czy też nad własnym życiem, w pewnym momencie zada sobie takie lub podobne do nich pytania: Czy jest jakiś sens w ciągle powtarzających się radościach i cierpieniach, narodzinach i zgonach? A może kieruje tym jedynie ślepy przypadek? Czy człowiek został wydany na pastwę zmiennych nastrojów nieubłaganego przeznaczenia? Czy da się w chaosie zdarzeń dostrzec pewien zamierzony plan?WB17 8.1

Istnieją dwa zasadnicze rodzaje światopoglądu. Pierwszy bazuje na filozofii greckiej, drugi natomiast — na proroctwach chrześcijańskich. Grecy postrzegali świat przede wszystkim jako kosmos i skupiali się głównie na zgłębianiu zjawisk przyrody i przestrzeni. Początek świata wyobrażali sobie jako połączenie wiecznych żywiołów, takich jak woda, powietrze czy ogień, i z nich wywiedli nauki przyrodnicze. Natomiast dla chrześcijan powstanie i historia świata wiążą się z jego konkretnym początkiem i celem. Zanim jeszcze Cyceron mógł powiedzieć, iż Sokrates sprowadził filozofię z nieba na ziemię, prorocy biblijni głosili wieść o Bogu Abrahama, Izaaka i Jakuba, który związał się z ludźmi przymierzem. Dopiero ta wiedza dotycząca początku i końca świata, jak również wiara w Boga będącego Stworzycielem ukazały ludziom zupełnie nowe horyzonty i dały im niezachwianą nadzieję.WB17 8.2

Owa szersza perspektywa odkrywa przed nami rozgrywający się wielki bój pomiędzy dobrem a złem, a każdy człowiek jest jego uczestnikiem. „Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony” (J 3,18) — napisał apostoł Jan o Chrystusie. Z tego względu wszyscy zostaliśmy wezwani do podjęcia decyzji, by zaufać Jezusowi, Panu Wszechświata, i w nadziei podążać za Nim do nowego świata.WB17 8.3

Niestety, wczesne chrześcijaństwo wkrótce przestało się wzorować na naukach Mistrza z Nazaretu, a wraz z nastaniem rządów cesarza Konstantyna do Kościoła szybko wdarło się odstępstwo. Dlatego też musiało dojść w XVI wieku do reformacji protestanckiej, której przywódcy starali się oczyścić Kościół z wszelkich nadużyć i błędów. Wiek XIX to dalszy ciąg ruchów ożywieniowych, kontynuacja powrotu do pierwotnej wiary biblijnej. W tym też czasie rodzi się ogólnoświatowy ruch adwentowy i adwentystyczny, a jego przywódcy postrzegają swoje powołanie jako wkład w dzieło reformacji.WB17 8.4

Autorka książki Wielki bój przedstawia nam filozofię zbawienia osadzoną w historii chrześcijaństwa, stając w obronie stanowiska biblijno-reformatorskiego. Napisała tę książkę ponad sto lat temu. Jej przekaz jest jasny i czytelny, a w wielu miejscach nieodpowiadający dzisiejszemu duchowi ekumenicznemu.WB17 8.5

Przedstawiwszy rozgrywki historii, dochodzi do kwestii kulminacyjnej — nadziei i spełnienia końca czasów. Jednocześnie kładzie nacisk na fakt, iż triumf ewangelii dopiero nastanie. Jest to nadzieja powtórnego przyjścia Jezusa Chrystusa, nadzieja, która i dziś — w obliczu zagłady ziemi poprzez spodziewane nieszczęścia i katastrofy — nie pozwala nam wątpić, iż wśród wszystkich krętych dróg historii ludzkości jest ścieżka prowadząca do przyszłego lepszego świata. Dlatego Wielki bój jest książką o nadziei i pocieszeniu, pomagającą odnaleźć właściwą drogę i kroczyć nią odważnie.WB17 8.6

Daniel Heinz