อาต้มทั้งสองพบกัน

ขณะที่บรรดาผู้ได้ร้บการไถ่ได้รับการต้อนร้บเข้าในนครของ พระเจ้านั้นก็มีเสียงร้องแสดงความปรีดาปราโมทย์ เมื่ออาดัมฑั้งสองกำลัง จะได้พบก้น พระบุตรของพระเจ้าจะแสดงออกมาต้อนรับบิดาแห่ง เผ่าพันธุของเรา ผู้ที่พระองค์ทรงสร้าง ได้ทำบาป และความบาปของเขา ทำให้เครื่องหมายแห่งการตรึงบนกางเขนติดอยู่ในพระกายของพระผู้ช่วย ให้รอด ขณะที่อาต้มมองเห็นรอยตะปูอ้นน่ากลัว เขาทรุดกายลงแทบ พระบาทของพระองค์ด้วยความถ่อมตน พระผู้ช่วยให้รอดทรงพยุงเขา ขึ้นยืน และตรัสสั่งให้เขามองดูสวนเอเดนบ้านที่เขาต้องพลัดพรากไป เป็นเวลานานGrHTh 111.1

อดีตชีวิตของอาต้มเต็มไปด้วยความเศร้าโศก ใบไม้ทุกใบที่เหี่ยว แห้งเหยื่อทุกตัวของเครื่องบูชา รอยมลทินทุกอย่างที่แปดเปีอนความ บริสุทธิ้ของมนุษย์ เป็นสิ่งที่เตือนใจเขาให้ระลึกถึงความผิดบาปของ ตนเอง เขามีความเสียใจอย่างยิ่งต่อความทุกข์ยากที่เกิดขึ้น เขาต้อง ถูกติเตียนที่เป็นด้นเหตุทำให้เกิดความบาป อาต้มได้กลับใจใหม่อย่าง แท้จริง และสิ้นชีวิตไปด้วยความหวังว่าจะฟ้นคืนชีพอีก บ้ดนี้เขาจึงได้ กลับคืนสู่สภาพเดิมอีกครั้งหนึ่ง โดยอาศ้ยการลบบาปของพระคริสต์GrHTh 111.2

เขารู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่งที่ได้เห็นบรรดาด้นไม้ซึ่งครั้งหนึ่งเขา เคยชื่นชอบ และเคยเก็บผลของมันเมื่อครั้งที่ยังเป็นคนบริสุทธ เขาเห็น เถาองุ่นที่เคยตัดและดอกไม้ทุกด้นที่เขาเคยรักและดูแลรักษา ด้วยความ เคลิบเคลิ้มในความยินดี นี่คือสวนเอเดนที่ได้กลับคืนมาอีกครั้งGrHTh 111.3

พระผู้ช่วยให้รอดทรงจูงเขาไปที่ต้นไม้แห่งชีวิต และทรงสั่งให้เขา รับประทานผลของมัน เขากวาดสายตามองลูรอบๆ เห็นฝูงชนมากมาย ในครอบครัวของเขาที่ได้รับการไถ่จากบาป จากนั้นเขาถอดมงกุฎออก วางที่พระบาทของพระเยซู และโอบพระกายของพระผู้ไถ่ อาดัมดีดพิณ ทองคำ และเสียงเพลงแห่งชัยชนะดังกังวานไปทั่วฟ้าสวรรค์ “พระเมษ- โปดกผู้ทรงถูกปลงพระชนม์แล้วนั้นเป็นผู้สมควรได้รับฤทธเดช” (วิวรณ์ 5:12) ครอบครัวของอาดัมถอดมงกุฎของพวกเขา วางแทบพระบาทของ พระผู้ช่วยให้รอด ขณะที่น้อมกายลงเฉพาะพระพักตร์ของพระองค์ด้วย ความเคารพบูชา เมื่ออาดัมหลงผิดทำบาปบรรดาทูตสวรรค์ต่างร้องไห้ แต่เมื่อพระเยซูทรงเปิดหลุมฝังศพ ผู้เชื่อในพระนามของพระองค์ทุกคน ต่างชื่นชมยินดี บัดนี้ทูตทั่งหลายได้เห็นภารกิจของการไถ่บาปสำเร็จ เรียบร้อยแล้ว ทุกองค์จึงร่วมกันร้องเพลงสรรเสริญGrHTh 111.4

บรรดาธรรมิกชนที่ได้ “ชัยชนะเหนือสัตว์ร้าย และรูปของมันและ เลขประจำชื่อของมัน” ยืนอยู่พร้อมหน้าบนทะเลแก้วที่เปล่งประกาย ราวกับไฟคนแสนสี่หมื่นสี่พันคนที่พระคริสต์ทรงไถ่ให้รอดพันจาก ความผิดบาปทำมกลางมนุษย์ทั่งหลายได้ร้อง “เพลงใหม่” เป็นบทเพลง ของโมเสสและของพระเมษโปดก (วิวรณ์ 15:2, 3) ไม่มีผู้ใดร้องเพลง นั้นได้นอกจากคนแสนสี่หมื่นสี่พันคนนี้เท่านั้น เพราะเป็นเพลงแห่ง ประสบการณ์ของพวกเขา เป็นประสบการณ์ที่ไม่มีหมู่ชนอื่นใดเคยได้รับ “พระเมษโปดกนั้นเสด็จไปที่ใด คนเหล่านี้ก็ตามเสด็จไปด้วย” คนเหล่านี้ เป็นผู้ที่พระคริสต์ทรงเปลี่ยนแปลงจากทำมกลางคนทั่งหลายที่มีชีวิต อยู่ถูกน้บเป็น “ผลแรกถวายแด่พระเจ้าและถวายแต่พระเมษโปดก” (วิวรณ์ 14:5, 6) คนเหล่านี้ได้ผ่านพันเวลาที่เต็มไปด้วยความทุกข์ยาก อย่างไม่เคยมีมาก่อน ตั้งแต่ชนชาติทั่งหลายกำเนิดมา พวกเขาได้อดทน ต่อความทุกข์ยากเดียวกับของยาโคบ พวกเขายืนหยัดอยู่โดยไม่มีคน กลาง ตลอดระยะเวลาที่ภัยพิบัติสุดท้ายของพระเจ้าเทลงมา “ชำระ ล้างเสื้อผ้าของเขาในพระโลหิตของพระเมษโปดกจนเสื้อผ้านั้นขาว สะอาด” “ปากของเขาไม่กล่าวคำมุสาเลย เพราะเขาไม่ต่างพร้อยเลย” ต่อพระพักตร์พระเจ้า “พวกเขาจะไม่หิวกระหายอีกเลย และแสงแดด และความร้อนไม่ส่องต้องเขาอีกต่อไป เพราะว่าพระเมษโปดกผู้ทรงอยู่ กลางพระที่นั่งนั้นจะคุ้มครองดูแลเขา และจะทรงนำเขาไปถึงนํ้าพุแห่ง ชีวิต และพระเจ้าจะทรงเช็ดนั่าตาทุกหยดจากตาของเขาเหล่านั่น” (วิวรณ์ 7:14; 14:5; 7:16, 17)GrHTh 112.1