บทที่ 64 - การรับใช้อย่างไม่เห็นแก่ตัว

สำหรับผู้ที่กำลังทำการดีแก่ผู้อื่นโดยการกระทำเท่าที่เขาจะทำได้ที่สำแดงว่าเขาเป็นห่วงเป็นใยในความทุกข์ของคนที่กำลังประสบความยากลำบาก เป็นผู้ที่ไม่เพียงแต่สามารถช่วยบรรเทาความทุกข์ของคนเหล่านั้น แต่ในขณะเดียวกันมีส่วนในการเสริมสร้างความผาสุกให้แก่จิตวิญญาณและร่างกายของตนเองด้วย การทำดีเป็นงานที่สร้างประโยชน์แก่ทั้งผู้ให้และผู้รับ หากคุณลืมความต้องการของตนเองในขณะที่กำลังเป็นห่วงผู้อื่นอยู่นั้น คุณกำลังกำชัยชนะเหนือจุดอ่อนของคุณเอง ความพึงพอใจเมื่อตระหนักถึงการได้ทำดีแก่ผู้อื่นจะช่วยฟื้นฟูความกระชุ่มกระชวยของจินตนาการ {MYP 209.1}MYPTh 167.1

ความสุขจากการทำความดีจะกระตุ้นจิตใจให้มีชีวิตชีวาทั่วทั้งกาย ในขณะที่หน้าตาของผู้กระทำความดีเปล่งประกายด้วยความร่าเริงแจ่มใส และสีหน้าของพวกเขาสำแดงออกถึงความสูงส่งทางศีลธรรมในจิตใจ ผู้ที่เห็นแก่ตัว ใจแคบนั้นจะอมทุกข์ หดหู่ ซึมเศร้าและหม่นหมอง ความบกพร่องทางศีลธรรมปรากฏให้เห็นจากสีหน้าของพวกเขา ความเห็นแก่ตัวและรักตนเองจะประทับภาพลักษณ์ของตนเองให้ปรากฏอยู่ภายนอก {MYP 209.2}MYPTh 167.2

บุคคลใดที่ทำคุณประโยชน์แก่ผู้อื่นอย่างไม่คำนึงถึงตนเองเป็นผู้ร่วมงานตามพระลักษณะของพระเจ้า เขาได้หลุดพ้นจากกิเลสความชั่วทางโลกทั้งปวง ในขณะเดียวกัน ผู้ที่เห็นแก่ตัวและเต็มไปด้วยความโลภจะฟูมฟักความเห็นแก่ตัวจนกระทั่งสังคมจะหมดความเห็นใจเขา และสีหน้าของเขาจะสะท้อนถึงภาพลักษณ์ของปรปักษ์ผู้กำลังเพลี่ยงพล้ำมากกว่าความใสสะอาดและบริสุทธิ์--“Testimonies for the Church,” Vol. 2. p. 534. {MYP 209.3}MYPTh 167.3