บทที่ 79 - ลักษณะท่าทางของเราขณะอธิษฐาน

เป็นอภิสิทธิ์ของเราที่จะคุกเข่าลงต่อเบื้องพระพักตร์ของพระยาห์เวห์เมื่อเราถวายคำทูลขอต่อพระองค์ขณะอธิษฐานทั้งในที่สาธารณะและในที่ส่วนตัว ตัวอย่างเช่น พระเยซู “ ทรงคุกเข่าลง[และ] อธิษฐาน” ลูกา 22:41 มีการบันทึกไว้ว่าสาวกทั้งหลายของพระองค์ “ คุกเข่าลง [และ] อธิษฐาน” เช่นกัน กิจการ 20:36 อัครทูตเปาโลประกาศว่า “เพราะเหตุนี้ข้าพเจ้าจึงคุกเข่าต่อพระบิดา” เอเฟซัส 3:14 ในการสารภาพบาปของชนชาติอิสราเอลต่อเบื้องพระพักตร์ของพระเจ้า เอสราคุกเข่าลง ดาเนียล “ก็คุกเข่าลงวันละ 3 ครั้ง อธิษฐานและขอบพระคุณพระเจ้าของท่านอย่างที่เคยทำเสมอ” ดาเนียล 6:10 {MYP 251.1}MYPTh 202.1

การเคารพยำเกรงพระเจ้าอย่างจริงใจได้รับการดลใจจากความตระหนักถึงความยิ่งใหญ่อันไร้ขอบเขตและการสำนึกได้ถึงการทรงร่วมสถิตอยู่ด้วยของพระองค์ ด้วยความรู้สึกเช่นนี้ที่มีต่อพระเจ้าที่ตามองไม่เห็น ทำให้หัวใจทุกดวงได้รับความประทับใจอย่างลึกซึ้ง เวลาและสถานที่ของการอธิษฐานนั้นศักดิ์สิทธิ์เพราะว่าพระเจ้าประทับอยู่ที่นั่น และในขณะที่แสดงออกถึงความเคารพยำเกรงด้วยทัศนคติและอากัปกิริยาการวางตัว ความรู้สึกที่ดลใจความเคารพยำเกรงนี้ก็จะลึกซึ้งยิ่งขึ้น “พระนามของพระองค์นั้นศักดิ์สิทธิ์และน่าคร้ามกลัว” สดุดี 111:9 ตามที่ผู้ประพันธ์สดุดีกล่าวไว้เช่นนั้น เมื่อทูตสวรรค์ทั้งหลายเอ่ยพระนามนั้นก็ต้องปิดบังหน้าตนเอง มนุษย์ที่ล้มลงและบาปหนาเช่นเราเมื่อริมฝีปากกล่าวถึงพระนามนี้ยิ่งควรจะเคารพยำเกรงมากเพียงไร {MYP 251.2}MYPTh 202.2

จะเป็นการดียิ่งที่ทั้งผู้สูงวัยและคนหนุ่มสาวจะใคร่ครวญถึงถ้อยคำในพระคัมภีร์ที่แสดงให้เห็นว่าจะต้องปฏิบัติต่อสถานที่ซึ่งพระเจ้าสถิตอยู่ร่วมด้วยเป็นพิเศษอย่างไร “ถอดรองเท้าของเจ้าออกเสีย” พระองค์ทรงบัญชาแก่โมเสสที่พุ่มไม้ลุกเป็นไฟว่า “เพราะว่าตรงที่เจ้ายืนอยู่นี้เป็นที่ศักดิ์สิทธิ์” อพยพ 3:5 และยาโคบ หลังจากที่เห็นนิมิตของทูตสวรรค์ ถึงกับอุทานขึ้นมาว่า “ พระยาห์เวห์ทรงอยู่ ณ ที่นี้แน่ทีเดียว แต่ข้าเองไม่รู้” ปฐมกาล 28:16--“Gospel Workers,” pp. 178, 179. {MYP 251.3}MYPTh 202.3