การยอมรับว่าพระเจ้าทรงเป็นเจ้าของ

การถวายทศางค์ [หรือหนึ่งส่วนสิบ-ผู้แปล] ของรายได้แด่พระเจ้าไม่ว่าได้มาจากการเก็บเกี่ยวสวนผักผลไม้และไร่นา จากฝูงปศุสัตว์หรือแรงงานจากสติปัญญาหรือฝีมือ และการอุทิศทศางค์ส่วนที่สองเพื่อบรรเทาความทุกข์ร้อนของผู้ยากไร้และเพื่องานการกุศลอื่นๆ การถวายทั้งสองนี้มีแนวโน้มที่จะทำให้คนคิดคำนึงอยู่เสมอถึงสัจธรรมที่ว่า ทุกสิ่งบนโลกนี้เป็นกรรมสิทธิ์ของพระเจ้า และพวกเขามีโอกาสเป็นช่องทางแห่งพระพรของพระองค์ การถวายเป็นการฝึกฝนให้รู้จักกำจัดความคับแคบเห็นแก่ตัวออกไป และปลูกฝังอุปนิสัยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่และสูงส่งสง่างาม--“Education.” p. 44. {MYP 305.1}MYPTh 249.1