การทำให้บ้านมีความสุข

หากชายหนุ่มเหล่านี้จะเป็นพระพรในที่หนึ่งที่ใดแล้ว ที่นั่นควรเป็นที่บ้าน หากพวกเขายอมแพ้ต่อสิ่งที่ตนเองชอบ แทนที่จะยอมให้การตัดสินใจอย่างระมัดระวังและมีเหตุผลจริงจัง พิเคราะห์อย่างหนักแน่นและด้วยจิตสำนึกที่รู้แจ้งเป็นผู้นำทางชีวิตแล้ว พวกเขาก็ไม่อาจเป็นพระพรแก่สังคมหรือแก่ครอบครัวของคุณพ่อของพวกเขาได้ และอนาคตของพวกเขาในโลกนี้และในโลกภายภาคหน้าจะตกอยู่ในอันตราย {MYP 339.3}MYPTh 279.3

เยาวชนมากมายถูกปลูกฝังไว้ว่าชีวิตในวัยเริ่มต้นของตนไม่ได้ถูกออกแบบเพื่อให้คอยดูแลเอาใจใส่ แต่มีไว้เพื่อปล่อยตัวไปกับการละเล่นไร้สาระ การหยอกเย้า การล้อเล่นและการสนองความอยากอย่างโง่เขลา ในขณะที่พวกเขาเข้าร่วมอยู่กับเรื่องเขลาและปล่อยตัวสนองความอยากทางอารมณ์นั้น บางคนไม่คิดถึงสิ่งอื่นใดนอกจากความสุขชั่วครู่ที่เกิดขึ้นซึ่งเชื่อมโยงกับสิ่งนั้น ความปรารถนาของพวกเขาเพื่อความเพลิดเพลินรวมทั้งความรักของพวกเขาที่มีต่อสังคมและการพูดคุยและการหัวเราะ สิ่งเหล่านี้เพิ่มขึ้นด้วยการปล่อยตัวตามใจ และพวกเขาสูญเสียความชื่นชอบความเป็นจริงของชีวิต และหน้าที่งานบ้านก็ดูไม่น่าสนใจ การเปลี่ยนแปลงมีไม่พอที่จะสนองความต้องการในจิตใจของพวกเขา และพวกเขาจึงกลายเป็นอยู่ไม่นิ่ง ฉุนเฉียวและหงุดหงิด เยาวชนเหล่านี้ควรสำนึกว่าตนเองมีหน้าที่ที่จะต้องทำให้บ้านมีความสุขและชื่นบาน. . . . {MYP 340.1}MYPTh 279.4

การเปลี่ยนจากการทำงานด้วยแรงกายอย่างหนักจนทำให้หมดแรงนั้นอาจมีความจำเป็นสำหรับเวลาบางช่วง เพื่อพวกเขาจะกลับไปทำงานด้วยแรงกายได้อีกครั้งอย่างมีกำลังที่จะทุ่มเทให้ได้ผลมากยิ่งขึ้นต่อไป ในแง่ของแรงกายแล้วการหยุดพักไปเลยอาจไม่จำเป็น หรือแม้เพื่อให้ได้ผลดีที่สุดสำหรับแรงกาย {MYP 340.2}MYPTh 280.1

พวกเขาไม่จำเป็นต้องเสียเวลาอันมีค่าเพื่อฟื้นฟูพละกำลังที่หมดไปจากงานหนักประเภทหนึ่ง พวกเขาอาจหางานอื่นซึ่งไม่สิ้นเปลืองพละกำลังมากนักแต่เป็นพระพรแก่คุณแม่และพี่สาวน้องสาวของตนมาทำแทน ในการทำให้ภาระของพวกเขาเหล่านั้นเบาลงด้วยการเอาภาระหนักที่สุดมาไว้กับตนเองเช่นนี้ พวกเขาก็สามารถจะพบความสนุกเพลิดเพลินที่เกิดจากการทำตามหลักการซึ่งส่งผลให้เกิดความสุขอย่างแท้จริงได้ และพวกเขาก็จะไม่ใช้เวลาไปกับเรื่องไร้สาระหรือสนองความอยากอย่างเห็นแก่ตัว--“Testimonies for the Church,” Vol. 3, pp. 221-223. {MYP 340.3}MYPTh 280.2

*****

ผู้ที่ศึกษาพระคัมภีร์ด้วยใจอธิษฐาน จะก้าวออกจากการค้นคว้าในแต่ละครั้ง ด้วยความฉลาดที่มากขึ้นกว่าก่อนการค้นคว้า {MYP 259.2}