บทที่ 116 - การมีไมตรีจิตตามหลักศาสนา

เราจะมีความสุขและเป็นประโยชน์มากกว่านี้หากชีวิตในบ้านและการปฏิสัมพันธ์ทางสังคมของเรายึดหลักการของการถ่อมตนและความเรียบง่ายแบบพระคริสต์ แทนที่จะตรากตรำเพื่อการโอ้อวด เพื่อกระตุ้นความชื่นชมหรือความอิจฉาของแขก เราควรพยายามทำให้ผู้ที่อยู่รอบตัวเรามีความสุขด้วยความร่าเริง ความเห็นอกเห็นใจและความรักของเรา แสดงให้ผู้มาเยือนเห็นว่าเราเพียรพยายามที่จะดำเนินชีวิตให้สอดคล้องกับพระประสงค์ของพระคริสต์ ให้พวกเขามองเห็นว่าครอบครัวของเราแม้จะเรียบง่ายก็ยังมีจิตวิญญาณของความพึงพอใจและใจขอบคุณ บรรยากาศของครอบครัวคริสเตียนที่แท้จริงคือสันติสุขและความสงบ แบบอย่างเช่นนี้ไม่ใช่ว่าจะไม่เกิดผล. . . . {MYP 342.1}MYPTh 282.1

ในความพยายามของเราเพื่อให้ผู้มาเยือนของเรามีความสุขความสบายใจ เราไม่ควรมองข้ามข้อผูกพันของเราที่มีต่อพระเจ้า เวลาเพื่อการอธิษฐานไม่ควรถูกละเลยด้วยเรื่องอื่นใด อย่าพูดคุยและร่าเริงสนุกสนานกันจนทุกคนอ่อนล้าเกินไปที่จะเข้าร่วมนมัสการ หากทำเช่นนี้ก็เท่ากับถวายเครื่องบูชาที่เป็นมลทินแด่พระเจ้า หัวค่ำเป็นเวลาที่จะอธิษฐานได้โดยไม่รีบเร่งและชัดถ้อยชัดคำ เราควรทูลขอคำอ้อนวอนของเราด้วยเสียงที่ดัง ด้วยเสียงสรรเสริญพระองค์อย่างมีความสุขและความสำนึกในพระคุณ {MYP 342.2}MYPTh 282.2

ให้ผู้มาเยือนทั้งหลายที่ไปเยี่ยมคริสเตียนเห็นว่าชั่วโมงอธิษฐานเป็นเวลาล้ำค่าที่สุด บริสุทธิ์ที่สุด และเป็นเวลาที่มีความสุขมากที่สุดของวัน ช่วงเวลาแห่งการนมัสการนี้ส่งอิทธิพลช่วยขัดเกลาและยกระดับสู่ทุกคนที่เข้าร่วม เป็นเวลาที่นำมาซึ่งสันติสุขและการพักผ่อนให้กับจิตวิญญาณ--Review and Herald, November 29, 1887. {MYP 342.3}MYPTh 282.3

*****