“กรงช่วยเราให้รอดด้วยพระกรุณาของพระองค์”

บ่าวรับใช้คนหนึ่งของนายร้อยได้นอนป่วยเป็นอัมพาต ในหมู่ชาว โรมันแล้วถือว่าบ่าวรับใช้คือ ทาสซึ่งซื้อขายกันไดในท้องตลาด และบ่อย ครั้งที่จะได้รับการปฏิป้ติอย่างโหดร้ายทารุณ แต่นายร้อยคนนี้มีจิตใจรัก ใคร่สงสารบ่าวรับใช้ของเขาและมีความปรารถนายิ่งที่จะให้เขาได้หาย โรค เขาเชื่อว่าพระเยซูจะทรงรักษาบ่าวรับใช้ให้หายป่วยได้ เขาไม่เคย พบเห็นพระผู้ช่วยให้รอดมาก่อน แต่ข่าวที่เขาเคยไดยินได้บนดาลจิตใจให้ เขามีความเชื่อ แม้ชาวยิวจะมีพิธีกรรมอันเคร่งครัดก็ตาม แต่นายทหาร โรมันท่านนี้มีความเชื่อมั่นว่าศาสนาของพวกเขานั้นมีความสำคัญเหนือ กว่าศาสนาของตนเอง เขาได้ทลายสิ่งที่กีดขวางในอคติและความเดียด- ฉันท์ระหว่างเชื้อชาติ ซึ่งได้แบ่งแยกผู้ชนะออกจากผู้ที่ตกอยู่ภายใต้การ ปกครอง เขาได้แสดงความเคารพนับถือต่อการปรนนืบติรับใช้พระเจ้าและ แสดงความเมตตากรุณาต่อชนชาติยิว โดยการที่เขาได้เป็นผู้ที่นมัสการ พระเจ้าด้วย ในคำสั่งสอนของพระคริสต์ตามที่เขาได้ยินมา เขาได้พบ สิ่งซึ่งจิตวิญญาณของเขาต้องการ ทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับฝ่ายจิตวิญญาณใน ตัวของเขาไต้ตอบสนองต่อพระดำรัสของพระผู้ช่วยให้รอด แต่เขาคิดว่า ตัวเองนั้นไม่มีค่าควรที่จะได้เข้าเฝืาพระเยซู เขาจึงได้ร้องขอให้ผู้!หญ่บาง คนของพวกยิวให้ทูลพระองค์เพื่อจะได้เยียวยารักษาบ่าวรับใช้ของเขาให้ หายป่วย {MH 63.1}MHTh 57.1

พวกผู้Iหญ่เหล่านั้นได้นำเรื่องมาทูลอ้อนวอนต่อพระเยซูว่า “นาย ร้อยนั้นเป็นคนสมควรที่พระองค์จะกระทำการนั้นให้ท่าน เพราะว่าท่านรัก ชนชาติของเรา และท่านเองได้สร้างธรรมศาลาให้เรา’, ลูกา7:4,5 {MH 63.2}MHTh 57.2

แต่ในระหว่างการเดินทางมุ่งหน้าไปยังบ้านของนายร้อย พระเยซู ทรงได้รับข่าวจากนายทหารท่านนี้เองว่า “พระองค์เจ้าข้า อย่าลำบากเลย เพราะว่าข้าพระองค์เป็นคนไม่สมควรที่จะรับเสด็จพระองค์เข้าใต้ชายคา ของข้าพระองค์, ลูกา 7: 6 {MH 63.3}MHTh 57.3

แต่พระผู้ช่วยให้รอดก็ยังคงเสด็จดำเนินต่อไปและนายร้อยได้มา เข้าเฝืาพระองค์ด้วยตนเองเพื่อมาทูลเรื่องทั้งหมดให้พระองค์ทรงทราบ “ข้า บกกี่ 4 สัมผัสแห่งความเชื่อ พระองค์จึงคิดเห็นว่า ไม่สมควรที่ข้าพระองค์จะไปหาพระองค์ด้วย’, “ขอ พระองค์ตรัสเท่านั้น ปาวของข้าพระองค์ก็จะหายโรค ข้าพระองค์รู้ดี เพราะเหตุว่าข้าพระองค์อยู่ไตวินัยทหาร แต่ก็ยังปีทหารอยู่ใต้บังคับบัญชา ของข้าพระองค์ข้าพระองค์จะบอกแก่คนนี้ว่า ‘ไป’ เขาก็ไป บอกแก่คน นันว่า ‘มา เขาก็มา บอกทาสของข้าพระองค์ว่า ‘จงทำสิ่งนิ้เขาก็ทา” ลูกา 7: 7; มัทธิว 8:8, 9 {MH 63.4}MHTh 58.1

“ข้าพระองค์,เป็นตัวแทนผู้ปีอำนาจของประเทศโรมและทหารของ ข้าพระองค์ยอมรับว่าข้าพระองค์ปีอำนาจยิ่งใหญ่ พระองค์ทรงเป็นผู้แทน ของพระเจ้ายิ่งใหญ่เข่นกันและสรรพสิ่งทั้งปวงที่พระองค์ทรงสร้างมานั้น เชื่อปฏิบัติตามพระดำรัสของพระองค์ พระองค์ทรงบัญชาให้โรคภัยจากไป ได้แล ะมันจะปฏิบัติตามพระบัญชาของพระองค์ ขอพระองค์ตรัสเท่านั้น ปาวของข้าพระองค์ก็จะหายโรค” MH 64.1}MHTh 58.2

พระคริสต์ตรัสว่า “ท่านปีศรัทธาแล้ว จงได้ผลตามศรัทธานั้น ใน ทันใดนั้นเอง ปาวของเขาก็หายเป็นปกติ’, มัทธิว 8:13 {MH 64.2}MHTh 58.3

พวกผูใหญ่ชาวยิวได้ทูลชมเชยนายร้อยให้พระคริสต์ใต้ทรงทราบ ว่า เพราะคุณงามความดีที่เขาไต้ปฏิบัตต่อ “ชนชาติของเรา” พวกเขาพูด ต่อไปว่า นายร้อยนั้นเป็นคนสมควรที่พระองค์จะกระทำการนั้นเพราะ “ท่าน ไต้สร้างธรรมศาลาให้เรา” แต่นายร้อยไต้กล่าวถึงตนเองว่า “ข้าพระองค์ เป็นคนไม่สมควร,’ แต่กระนั้น เขาก็ไม่กลัวที่จะทูลขอความช่วยเหลือจาก พระเยซู เขาไม่ไต้พึ่งพิงในความดีของตนเอง เขาไต้วางใจในพระเมตตา คุณของพระผู้ช่วยให้รอด เหตุผลเดียวของเขาก็คือ ความต้องการอันใหญ่ หลวงของเขานั่นเอง {MH 65.1}MHTh 58.4

ในท่านองเดียวกัน มนุษย์ทุกๆ คนย่อมจะเข้ามาหาพระคริสต์ใต้ “พระองค์ได้ทรงช่วยเราให้รอด ปีใช่ด้วยการกระทำที่ขอบธรรมของเราเอง แต่พระองค์ทรงพระกรุณา” ทิต่ส 3:5 ท่านมีความรูสึกหรือไม่ว่า เพราะ เหตุที่ท่านเป็นคนบาป ท่านจึงไม่อาจหวังที่จะรับพระพรจากพระเจ้า จง จดจำไว้ว่าพระคริสต์เสด็จมายังโลกนี้เพื่อช่วยคนบาปให้ใต้รับความรอด เราไม่มีสิ่งใดที่จะรับรองตัวเราเองต่อพระเจ้าได้ คำวิงวอนร้องขอที่เราอาจ จะกระทำไดในเวลานี้และตลอดไป นั่นก็คือ การตกอยู่ในสภาพอันสิ้นหวัง อย่างสิ้นเชิงของตัวเรา สภาพเช่นนี้ได้ทำให้ฤทธิ์อำนาจของการไถ่ให้รอด เป็นสิ่งที่มีความจำเป็นมากยิ่งขึ้น เมื่อเราได้เลิกยึดถือตัวเองเป็นที่พึ่ง เรา ก็จะมองไปยังกางเขนแห่งคาลวารีและทูลว่าMHTh 58.5

“ไนมือฉินไม่มีของมีค่าไดที่จะถวาย
ได้แต่เพียงยึดกางเขนไวให้มั่นเท่านั้น’”MHTh 59.1

{MH 65.2}

“ถ้าช่วยได้นะหรือ ใครเชื่อก็ทำใหิได้ทุกสิ่ง’‘ มาระโก 9:23 ความ เชื่อเป็นสิ่งที่ผูกพันเราไว้กับสวรรค์และหนุนเราให้มีกำลังที่จะรับมือกับ อำนาจแห่งความมืดได้ ในพระคริสต์ พระเจ้าทรงจัดเตรียมวิธีการที่จะ เอาชนะอุปนิสัยที่ชั่วร้ายได้ทุกๆ อย่างและต่อด้านการทดลองไดในทุกๆ รูปแบบ ไม่ว่าจะรุนแรงยิ่งใหญ่เพียงใดก็ตาม แต่หลายคนเสึกว่าตนนั้นขาด ความเชื่อ จึงได้ถอยห่างไปจากพระคริสต์ ขอให้คนเหล่านี้ที่รูสึกว่าตนเอง ไร่ซึ่งคุณค่าและตกอยู่ในสภาพที่สิ้นหวัง ได้หันมาพึ่งในพระกรุณาธิคุณของ พระผู้ช่วยให้รอดผู้ทรงมีพระทัยเมตตาสงสาร จงอย่ามองดูตัวเอง แต่ให้ มองไปยังพระคริสต์ พระองค์ผู้ทรงรักษาคนเจ็บป่วยและทรงขับผีโสโครก ออกจากคนที่ถูกผีสิงเมื่อครั้งที่พระองค์ทรงดำเนินอยู่ท่ามกลางมนุษย์นั้น พระองค์ยังทรงดำรงเป็นพระผู้ไถ่ที่ทรงฤทธิ์อำนาจอยู่เช่นเดิม ด้งนั้น จง ยึดมั่นในคำสัญญาของพระองค์ไว้ เสมือนหนึ่งใบของต้นไม้แห่งชีวิต “ผู้ ที่มาหาเรา เราก็จะไม่ทิ้งเขาเลย’‘ ยอห์น6:37 เมื่อท่านไต้มาหาพระองค์ ขอให้เชื่อว่าพระองค์จะทรงยอมรับท่าน เพราะว่าพระองค์ใต้ทรงสัญญาไว้ แล้ว ท่านจะไม่ต้องถึงซึ่งความพินาศเมื่อท่านได้กระท่าเช่นนี้ ไม่มีทาง พินาศเลย {MH 65.3}MHTh 59.2

“ พระเจ้าทรงสำแดงความรักของพระองค์แก่เราทั้งหลาย คือขณะ ที่เรายังเป็นคนบาปอยู่นั้นพระคริสต่ได้ทรงสิ้นพระชนม์เพื่อเรา” โรม 5:8 {MH 66.1}MHTh 59.3

และ “ถ้าพระเจ้าทรงอยู่ฝายเรา ใครจะขัดขวางเรา พระองค์ผู้มิได้ ทรงหวงพระบุตรองค์เดียวของพระองค์ แต่ได้ทรงโปรดประทานพระบุตร นั้นเพื่อประโยชน์แก่เรา ถ้าเข่นนั้นพระองค์จะไม่ทรงโปรดประทานสิ่ง สารพัดให้,เราทั้งหลายด้วยกันกับพระบุตรนั้นหรือ” โรม 8:31,32 {MH 66.2}MHTh 60.1

“ เพราะข้าพเจ้าเชื่อมั่นว่า แม้ความตาย หรือชีวิต หรือทูตสวรรค์ หรือผู้มีบรรดาศักดิ หรือฤทธิ์เดชทั้งหลาย หรือสิ่งซึ่งมีอยู่ในปัจจุบันนี้ หรือสิ่งซึ่งจะมีในภายหน้า หรือซึ่งสูง หรือซึ่งลึก หรือสิ่งอื่นใดๆ ที่ได้ทรง สร้างแล้วนั้น จะไม่สามารถกระทำให้เราทั้งหลายขาดจากความรักของ พระเจ้า ซึ่งมีอยู่ในพระเยซูคริสต์องค์พระผู้”เป็นเจ้าของเราได้, โรม 8: 38, 39 {MH 66.3}MHTh 60.2