บกเรียนจากชีวิตของโมเสส

ลองพิจารณาถึงประสบการณ์ของโมเสส การศึกษาที่เขาได้รับใน ประเทศอียิปต์ในฐานะพระราชนัดดาของกษัตริย์ฟาโรห์และรัชทายาทแห่ง ราชบัลลังก์นั้น เป็นการศึกษาที่เขาได้รับมาอย่างละเอียดถ้วนทั่ว ไม่มี ความรูใดตามความเข้าใจถึงสติปัญญาของชาวอียิปต์ที่พิจารณาแล้วว่าจะ ทำให้โมเสสเป็นผู้มีสติปัญญาฉลาดปราดเปรื่องจะถูกละเลย เขาได้รับการ แกฝนอบรมในระดับสูงสุดทั้งในวิชาทางทหารและฝ่ายพลเรือน เขารู้สึกว่า เขาได้รับการเตรียมพร้อมอย่างเต็มที่สำหรับหน้าที่ในการช่วยปลดปล่อย ชนชาติอิสราเอล แต่พระเจ้าทรงมีพระดำริไปในอีกทางหนึ่ง การจัดสรร ของพระองค์ทรงกำหนดให้โมเสสต้องไต้รับการฝึกฝนอยู่ในถิ่นทุรกันดาร ในฐานะคนเลี้ยงแกะเป็นเวลานานถึงสี่สิบปี {MH 474.3}MHTh 538.4

การศึกษาที่โมเสสไต้รับในประเทศอียิปต์เป็นประโยชน์แก่เขาใน หลายๆ ต้าน แต่การเตรียมตัวที่มีความสำคัญมากที่สุดเพื่อให้พร้อม สำหรับพันธกิจในชีวิตของเขา คือ สิ่งที่เขาไต้รับในระหว่างที่เขาดำเนิน ชีวิตในฐานะคนเลี้ยงแกะ ตามปกติแล้วโมเสสเป็นคนใจร้อน เมื่อคราวที่อยู่ ในอียิปต์ เขาเป็นผู้บัญชาการทหารที่ประสบความสำเร็จ เป็นที่โปรดปราน ของกษัตริย์ฟาโรห์และเป็นที่รักใคร่ของคนในประเทศ เขาคุ้นเคยกับคำ สรรเสริญและการเยินยอ เขาสามารถดึงดูดประชาชนมาหาเขา เขาหวังจะ ช่วยปลดปล่อยชนชาติอิสราเอลให้สำเร็จไดโดยอาศัยความสามารถของ เขาเอง แต่สิ่งที่เขาไต้เรียนรูในฐานะผู้แทนของพระเจ้านั้น ช่างแตกต่าง จากสิ่งที่เขาไต้เคยเรียนรู้มาก่อนมาก ในขณะที่เขานำฝูงแกะผ่านไปในป่า ตามภูเขาและเข้าไปยังทุ่งหญ้าเขียวสดในหุบเขา เขาได้เรียนรู้ถึงความเชื่อ และความอ่อนน้อมสุภาพ ความอดทน ความมีใจถ่อมและความไม่เห็นแก่ ตัว เขาเรียนรู้ที่จะดูแลแกะที่ไม่แข็งแรง รักษาแกะที่เจ็บป่วย ตามหาแกะ ที่พลัดหลงหาย อดทนกับแกะที่ดื้อรั้น เฝ้าดูแลลูกแกะตัวเล็กๆ และคอย ดูแลเอาใจใส่แกะที่อายุมากและอ่อนแอ {MH 474.4}MHTh 539.1

การปฏิบัติในหน้าที่นี้ทำให้โมเสสเข้ามาใกล้ชิดกับพระผู้เป็นเจ้าองค์ พระผู้เลี้ยง เขาได้เข้าสนิทในองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล เขาไม่คิดจะทำการ ใหญ่อีกต่อไป เขาตั้งใจพยายามทำงานตามที่พระเจ้าทรงมอบหมายให้ ด้วยความซื่อสัตย์ เขารู้และสัมผัสได้ว่าพระเจ้าสถิตอยู่ใกล้ชีดรอบตัวเขา สรรพสิ่งในธรรมชาติบอกกับเขาเกี่ยวกับพระเจ้า เขารู้จักพระเจ้าเป็นการ ส่วนตัว และเมื่อโมเสสใคร่ครวญถึงพระลักษณะของพระองค์ เขาก็ยิ่งรู้ซึ้ง และรับรูไต้ว่าพระองค์สถิตอยู่กับเขา เขาพบสถานที่ลี้ภัยในอ้อมพระกรอัน ดำรงเป็นนิจของพระองค์ {MH 475.1}MHTh 539.2

หลังจากเหตุการณ์นี้แล้ว โมเสสได้ยินเสียงเรียกจากสวรรค์ให้ แลกไม้เท้าของผู้เลี้ยงแกะเป็นไม้เท้าแห่งสิทธิอำนาจ ให้ละฝูงแกะไว้และ รับดำแหน่งผู้นำของชนชาติอิสราเอล เมื่อได้รับพระบัญชาของพระเจ้า โมเสสรู้สึกไม่มั่นใจในตัวเอง พูดไม่เก่งและขลาดอาย เขาถูกครอบคลุม ด้วยความรู้สึกว่าตนเองไม่มีความสามารถเป็นกระบอกเสียงแทนพระเจ้า ได้ แต่เขาก็ยอมรับหน้าที่นี้ โดยมอบความวางใจทั้งหมดไว้กับองค์พระผู้ เป็นเจ้า ความสำคิญของภารกิจนี้ต้องการความสามารถทางสติปัญญาที่ ลํ้าเลิศที่สุด พระเจ้าทรงอวยพระพรให้กับการยินดีเชื่อฟังของเขา เขา จึงกลายเป็นคนที่พูดจาคล่องแคล่ว เต็มไปด้วยความหวัง สุขุมเยือกเย็น และเหมาะสมกับภาระที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมอบหมายให้แก่มนุษย์ พระ ค์มภีร์มีข้อความเขียนถึงโมเสสไว้ว่า “ตั้งแต่วันนั้นมาก็ไมมีผู้,เผยพระวจนะ ผู้ใดในอิสราเอลเสมอโมเสส ผู้ซึ่งพระเจ้าทรงรู้วักหน้าต่อหน้า’, เฉลยธรรม บัญญัต 34:1 0 {MH 475.2}MHTh 540.1

ขอให้คนทั้งหลายที่มีความรู้สึกว่างานของตนเองไม่ไต้รับการชื่นชม ยินดี และผู้ที่ปรารถนาตำแหน่งหน้าที่ที่สูงกว่า ให้คิดว่า “เพราะการที่จะ เขยิบเลื่อนขึ้นนั้น มีได้มาจากทิศตะวันออกหรือทิศตะวันตกหรือทิศใต้ แต่ เป็นพระเจ้าผู้ทรงเป็นผู้วินิจฉัย พระองค์ทรงถอดคนนั้นและทรงโปรดเลื่อน คนนี้ขึ้น” สดุดี 75:6, 7 (ฉบับแปลเดิม) มนุษย์ทุกคนมีตำแหน่งหน้าที่ ของตนตามแผนการอันเป็นนิรันดรชองสวรรค์ เราจะได้รับมอบหมายใน ตำแหน่งหน้าที่ใด ๆ นั้นย่อมขึ้นอยู่กับความซื่อสัตย์ในการร่วมมือกับ พระเจ้า {MH 476.1}MHTh 540.2

เราจำเป็นต้องระมัดระวังเกี่ยวกับเรื่องการสงสารตนเอง อย่าหมกมุ่น อยู่กับความรู้สึกว่า ท่านไม่ไต้รับการยกย่องนับถือเท่าที่ควร ความพยายาม ของท่านไม่ไต้รับการชื่นชมยินดี งานของท่านนั้นยากเกินไป จงให้ความ ทรงจำถึงความทุกข์ทรมานที่พระคริสต์ยอมแบกรับแทนเราหยุดความคิด ช่างบ่นเหล่านี้เสีย เราทั้งหลายได้รับการปฏิบัตที่ดีกว่าสิ่งที่พระผู้เป็นเจ้า ของเราได้รับอยู่แล้ว “เจ้าจะหาสิ่งใหญ่โตเพื่อตัวเองหรือ อย่าหามันเลย” เยเรมีย์ 45:5 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงไม่มีตำแหน่งหน้าที่ในพระราชกิจของ พระองค์ที่จะมอบให้แก่คนทั้งหลายที่มีความปรารถนาอยากได้มงกุฎ รางวัลมากกว่ายอมแบกกางเขน พระองค์ทรงต้องการผู้ที่ตั้งอกตั้งใจ ทำงานในหน้าที่ของตนมากกว่าผู้ที่รอรับรางวัลตอบแทน ผู้ที่เต็มใจทำเพื่อ หล้กการมากกว่าการเลื่อนตำแหน่งให้สูงขึ้น {MH 476.2}MHTh 541.1

คนทั้งหลายที่ถ่อมใจและผู้ที่ทำงานของตนเหมือนดังเช่นถวายเกียรติ แด่พระเจ้า ย่อมไม่โอ้อวดแสดงตนเหมือนอย่างผู้ที่ชอบทำตัววุ่นวายและ คิดว่าตัวเองเป็นคนสำคัญ แต่ผลงานของคนเหล่านั้นนับว่ามีค่ายิ่งกว่า บ่อยครั้ง ผู้ที่ทำตัวยิ่งใหญ่ ฟู่ฟ่าต้องการเรียกร้องความสนใจให้กับตนเอง จึงกลายเป็นผู้ที่แทรกอยู่ระหว่างมนุษย์กับพระเจ้าและงานของเขาทั้ง หลายแสดงให้เห็นถึงความล้มเหลว “ปัญญาเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ฉะนั้นจง เอาปัญญา แม้เจ้าจะได้อะไรก็ตาม จงเอาความเข้าใจไว้ จงสรรเสริญปัญญา และปัญญาจะส่งเสริมเจ้า ถ้าเจ้ายึดปัญญาไว้ ปัญญานำพาเกียรติยศมา ส่เจ้า” สุภาษิต 4:7, 8 {MH 477.1}MHTh 541.2

เพราะเหตุว่าเขาเหล่านั้นไม่มีความตั้งใจอันแน่วแน่ที่จะปฏิรูปตนเอง หลายคนจึงกลายเป็นแบบจำลองของพฤติกรรมที่ผิด ๆ แต่มันไม่จำเป็น ต้องเป็นเช่นนี้ คนเหล่านั้นอาจแกฝนตนเองให้สามารถรับใช้อย่างดีที่สุด ในงานใดงานหนึ่ง แล้วเขาเหล่านั้นก็จะกลายเป็นผู้ที่มีคนต้องการฃอความ ช่วยเหลืออยู่ตลอดเวลา เขาเหล่านั้นจะได้รับคำชื่นชมยินดีสมกับคุณค่า ความดีของตนเอง {MH 477.2}MHTh 541.3

ถ้าผู้หนึ่งผู้ใดมีคุณสมบัติเหมาะสมกับตำแหน่งที่สูงขึ้น องค์พระผู้ เป็นเจ้าจะไม่ทรงวางภาระให้แก่เขาเพียงลำพัง แต่จะทรงแบ่งเบาภาระนั้น ให้แก่ผู้ที่ทดสอบเขา ผู้ที่รู้คุณค่าของเขา และผู้ที่เข้าใจถึงวิธีที่จะสนับสนุน ให้เขาก้าวหน้าต่อไปยิ่งขึ้น คนทั้งหลายที่ทำงานตามที่ตนเองได้รับมอบ หมายด้วยความซื่อสัตย์วันแล้ววันเล่า จะเป็นผู้ที่ ได้ยินพระสุรเสียงของ พระเจ้าที่ตรัสเมื่อถึงเวลาของพระองค์ว่า “จงก้าวสูงขึ้นอีก” {MH 477.3} MHTh 541.4

ในขณะที่ผู้เลี้ยงแกะกำลังเฝ้าฝูงแกะของตนเองอยู่บนเนินเขาใน เมืองเบธเลเฮม เหล่าทูตสวรรค์ลงมาเยี่ยมเยือนเขาทั้งหลาย โดยทำนอง เดียวกันในทุกวันนี้ ในขณะที่ผู้รับใช้ที่ใจถ่อมของพระเจ้ากำลังปฏิบัติงาน ของตนเอง เหล่าทูตสวรรค์ของพระเจ้ายืนอยู่เคียงข้างเขาทั้งหลาย คอย ฟังถ้อยคำของเขาทั้งหลายและเฝ้าสังเกตเนื้องานที่เขาทั้งหลายทำ เพื่อให้ ทราบว่า คนเหล่านี้ควรจะได้รับมอบหมายให้ทำงานที่สำคัญกว่าหรือไม่ {MH 477.4}MHTh 542.1

พระเจ้าทรงไม่ประเมินคุณค่าของมนุษย์โดยอาศัยทรัพย์สินเงินทอง การศึกษาหรือตำแหน่งหน้าที่ของเขา พระองค์ทรงประเมินจากความ บริสุทธิ์ของจุดมุ่งหมายและความดีงามในอุปนิสัยของเขา พระองค์ทรง พินิจถึงความเติบโตของพระวิญญาณของพระองค์ในตัวเขามีมากน้อย เพียงใด และเขาสำแดงถึงพระฉายาของพระองค์ให้ปรากฏในชีวิตของเขา มากแค่ไหน การเป็นใหญ่ในอาณาจักรของพระเจ้านั้นคือการเป็นเด็กน้อย ที่ถ่อมตน มีความเชื่ออย่างซื่อตรงและมีความรักอันบริสุทธิ์ {MH 477.5} MHTh 542.2

พระคริสต์ตรัสว่า “ฟานทั้งหลายรู้ อยู่ว่าผู้ ครองของคนต่างชาติ ย่อม เป็นเจ้าเหนือเขา และผู้ใหญ่ทั้งหลายก็ใช้อำนาจบังคับ แต่ในพวกท่านหา เป็นอย่างนั้นไม่ ถ้าผู้ใดใคร่จะได้เป็นใหญ่ในพวกท่าน ผู้นั้นจะต้องเป็นผู้ ปรนนิบัติท่านทั้งหลาย” มัทธิว 20:25, 26 {MH 478.1}MHTh 542.3

ในบรรดาของประทานที่สวรรค์มอบให้แก่มนุษย์นั้น การได้ร่วมทน ทุกข์กับพระคริสต์ นับว่าเป็นความไว้วางใจที่มีความสำศัญมากที่สุดและ เป็นเกียรติยศอันสูงสุด ไม่ใช่เอโนคผู้ถูกพาไปยังสวรรค์ ไม่ใช่เอลียาห์ผูขึ้น สู่สวรรค์โดยราชรถเพลิง ที่เป็นผู้ยี่งใหญ่กว่าหรือได้รับเกียรติยศมากกว่า ยอห์นผู้ให้รับบัพติศมา ผู้ที่ต้องทนทุกข์ทรมานอยู่ในคุกมืดใต้ดินอย่างโดด เดี่ยว “เพราะพระเจ้าไต้ทรงโปรดแก่ท่านเพราะเห็นแก่พระคริสต์มิใช่ให้ ท่านเชื่อถือในพระองค์เท่านั้น แต่ให้ท่านทนความทุกข์ยากเพราะเห็นแก่ พระองค์ด้วย” ฟีลิปปี 1:29 {MH 478.2}MHTh 542.4