مراقبت شبانی

هرگاه چوپانی بفهمد که یکی از گوسفندانش گمشده، بی تفاوت به گوسفندانش نمی نگرد و چنین بگوید: « من نود و نه گوسفند دیگر دارم و برایم دردسر ساز است تا برای یک گوسفند گمشده خود را دچار سختی کنم. وقتی بازگشت در آغل را باز میکنم و اجازه میدهم تا وارد شود». KM 277.5

نه اینطور نیست. به محض اینکه گوسفند گم و سرگردان شود چوپان نگران و مشوش خواهد شد. او گله را بارها می شمارد. وقتی که مطمئن شد که گوسفند گمشده است، خواب و استراحت از او رخت بر می بندد. چوپان، آن نود و نه گوسفند را در آغل رها کرده و در پی گوسفند سرگردان و گمشده براه می افتد. هر چه شب تاریک تر و هوا طوفانی شود راه مخاطره آمیز تر شده و بر اضطراب چوپان افزوده تر می گردد و او شدیدتر به جستجو می پردازد. او به هر تلاشی دست می زند تا آن گوسفند گمشده را پیدا کند. چه آسایش خاطر و فراغتی خواهد بود که اولین صدای گمشده اش را از دور بشنود. در پی صدا از ارتفاعات تند بالا می رود، به لبه پرتگاه رفته و جان خود را به خطر می اندازد. بنابراین هر چه بیشتر به جستجو می پردازد و در حالی که صدا ضعیفتر می شود می اندیشد که گوسفندش در حال مُردن است. بالاخره تلاش او نتیجه داده و گوسفند گمشده پیدا می شود. و چوپان گمشده اش را بخاطر اینکه دچار کلی دردسر شده است سرزنش و تنبیه نمی کند. او با تازیانه گوسفند خود را به حرکت در نمی آورد و حتی سعی نمی کند تا او را به خانه هدایت کند. اگر زخمی شده باشد با خوشحالی آن مخلوق لرزان را بر دوش گذارده با دستانش می گیرد و او را محکم به سینه اش می چسباند که گرمای قلبش به او حیات بخشد. و با شکرگزاری از اینکه تلاشش برای جستجو بیهوده نبوده، گوسفند را به آغل باز می گرداند.- دروس پندآموز مسیح، ۱۸۷ و ۱۸۸. KM 277.6