Joba 31

1 Uczyniłem przymierze z oczyma swemi, abym nie pomyślał o pannie.PB — Joba 31:1

2 Bo cóż za dział od Boga z góry? a co za dziedzictwo Wszechmocnego z wysokości?PB — Joba 31:2

3 Azaż nie nagotowane zginienie złośnikom, a sroga pomsta czyniącym nieprawość?PB — Joba 31:3

4 Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?PB — Joba 31:4

5 Jeźlim chodził w kłamstwie, a spieszyła się na zdradę noga moja:PB — Joba 31:5

6 Niech mię zważy na wadze sprawiedliwej, a niech Bóg pozna szczerość moję.PB — Joba 31:6

7 Jeźliż ustąpiła noga moja z drogi, a za oczyma memi szłoli serce moje, i do rąk moich jeźliż przylgnęła jaka zmaza:PB — Joba 31:7

8 Tedy niechże ja sieję, a inszy niech pożywa, a moje latorośle niech będą wykorzenione.PB — Joba 31:8

9 Jeźli zwiedzione jest serce moje do niewiasty, i jeźlim czyhał u drzwi przyjaciela mego:PB — Joba 31:9

10 Niechajże mele innemu żona moja, a niechaj się nad nią inni schylają.PB — Joba 31:10

11 Boć to jest sprosny występek, a nieprawość osądzenia godna,PB — Joba 31:11

12 Gdyż ten ogień aż do zatracenia pożera, a dochody moje wszystkie wykorzenić może.PB — Joba 31:12

13 Jeźlim stronił od sądu z sługą moim, albo z służebnicą moją, gdy ze mną sprzeczkę mieli,PB — Joba 31:13

14 (Bo cóżbym czynił, gdyby powstał Bóg? albo gdyby pytał, cobym mu odpowiedział?PB — Joba 31:14

15 Izaż nie ten, który mię w żywocie uczynił, nie uczynił też i onego? a nie onże nas sam w żywocie wykształtował?)PB — Joba 31:15

16 Jeźliżem odmówił ubogim, czego chcieli, a oczy wdowy jeźliżem zasmucił;PB — Joba 31:16

17 Jeźliżem jadł sztuczkę swoję sam, a nie jadała i sierota z niej;PB — Joba 31:17

18 (Albowiem sierota z młodości mojej rosła ze mną, jako u ojca; a jakom wyszedł z żywota matki mojej, byłem wdowie za wodza.)PB — Joba 31:18

19 Jeźliżem widział kogo ginącego dla tego, że szaty nie miał, a nie dałem żebrakowi odzienia;PB — Joba 31:19

20 Jeźliże mi nie błogosławiły biodra jego, że się wełną owiec moich zagrzał;PB — Joba 31:20

21 Jeźliżem podniósł przeciwko sierocie rękę swoję, gdym widział w bramie pomoc moję:PB — Joba 31:21

22 Tedy niech odpadnie łopatka moja od plec swych, a ramię moje z stawu swego niech wytracone będzie.PB — Joba 31:22

23 Albowiem lękałem się skruszenia od Boga, a przed jego zacnością nie mógłbym się ostać.PB — Joba 31:23

24 Jeźlim pokładał w złocie nadzieję moję, a do bryły złota mawiałem: Tyś ufanie moje;PB — Joba 31:24

25 Jeźlim się weselił z wielu bogactw moich, a iż wiele nabyła ręka moja;PB — Joba 31:25

26 Jeźlim patrzał na światłość słońca, gdy świeciło, a na miesiąc, gdy wspaniało chodził;PB — Joba 31:26

27 I dało się uwieść potajemnie serce moje, a całowały rękę moję usta moje:PB — Joba 31:27

28 I toćby była nieprawość osądzenia godna; bobym się tem zaprzał Boga z wysokości.PB — Joba 31:28

29 Jeźliżem się weselił z upadku nienawidzącego mię, a jeźlim się cieszył, gdy mu się źle powodziło.PB — Joba 31:29

30 (I owszem nie dałem zgrzeszyć ustom moim, abym miał żądać przeklęstwa duszy jego.)PB — Joba 31:30

31 Azaż nie mawiali domownicy moi: Oby nam kto dał mięsa tego, nie możemy się i najeść?PB — Joba 31:31

32 Bo gość nie nocował na dworze, a drzwi moje otwierałem podróżnemu.PB — Joba 31:32

33 Jeźlim zakrywał, jako ludzie zwykli, przestępstwa moje, i chowałem w skrytości mojej nieprawość moję;PB — Joba 31:33

34 I choćbym był mógł potłumić zgraję wielką, jednak i najpodlejszy z domu ustraszył mię; przetożem milczał, i nie wychodziłem ze drzwi.PB — Joba 31:34

35 Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.PB — Joba 31:35

36 Czylibym jej na ramieniu swojem nie nosił? a nie przywiązałbym jej sobie miasto korony?PB — Joba 31:36

37 Liczbę kroków moich oznajmiłbym mu; jako do książęcia przystąpiłbym do niego.PB — Joba 31:37

38 Jeźliż przeciw mnie ziemia moja wołała, a jeźliże z nią społem zagony jej płakały;PB — Joba 31:38

39 Jeźliżem pożytków jej używał bez pieniędzy, i jeźlim do wzdychania przywodził dzierżawców jej:PB — Joba 31:39

40 Miasto pszenicy niech wznijdzie oset, a miasto jęczmienia kąkol. Tu się skończyły słowa Ijobowe.PB — Joba 31:40