Łukasza 22
1 A przybliżało się święto przaśników, które zowią wielkanocą.PB — Łukasza 22:1
2 I szukali przedniejsi kapłani i nauczeni w Piśmie, jakoby go zabili; ale się bali ludu.PB — Łukasza 22:2
3 I wstąpił szatan w Judasza, którego zwano Iszkaryjotem, który był z liczby dwunastu.PB — Łukasza 22:3
4 Ten tedy odszedłszy, zmówił się z przedniejszymi kapłanami, i z przełożonymi kościoła, jakoby go im wydał.PB — Łukasza 22:4
5 I uradowali się, i umówili się z nim, że mu chcą dać pieniądze.PB — Łukasza 22:5
6 I obiecał, i szukał sposobnego czasu, aby go im wydał bez rozruchu.PB — Łukasza 22:6
7 Tedy przyszedł dzień przaśników, którego miał baranek być zabity.PB — Łukasza 22:7
8 I posłał Piotra i Jana, mówiąc: Poszedłszy nagotujcie nam baranka, abyśmy jedli.PB — Łukasza 22:8
9 Ale oni mu rzekli: Gdzież chcesz, abyśmy go nagotowali?PB — Łukasza 22:9
10 A on rzekł do nich: Oto gdy do miasta wchodzić będziecie, spotka się z wami człowiek, niosący dzban wody; idźcież za nim do domu, do którego wnijdzie,PB — Łukasza 22:10
11 A rzeczcie gospodarzowi domu onego: Kazał ci powiedzieć nauczyciel: Gdzie jest gospoda, kędy bym jadł baranka z uczniami moimi?PB — Łukasza 22:11
12 A on wam ukaże salę wielką usłaną, tamże nagotujcie.PB — Łukasza 22:12
13 Tedy odszedłszy znaleźli, jako im był powiedział, i nagotowali baranka.PB — Łukasza 22:13
14 A gdy przyszła godzina, usiadł za stół, i dwanaście apostołów z nim.PB — Łukasza 22:14
15 I rzekł do nich: Żądając żądałem tego baranka jeść z wami, pierwej niżbym cierpiał.PB — Łukasza 22:15
16 Boć wam powiadam, że go więcej jeść nie będę, aż się wypełni w królestwie Bożem.PB — Łukasza 22:16
17 A wziąwszy kielich i podziękowawszy, rzekł: Weźmijcie to, a podzielcie między się.PB — Łukasza 22:17
18 Albowiem powiadam wam, że nie będę pił z rodzaju winnej macicy, aż przyjdzie królestwo Boże.PB — Łukasza 22:18
19 A wziąwszy chleb i podziękowawszy, łamał i dał im, mówiąc: To jest ciało moje, które się za was daje; to czyńcie na pamiątkę moję.PB — Łukasza 22:19
20 Także i kielich, gdy było po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich jest nowy testament we krwi mojej, która się za was wylewa.PB — Łukasza 22:20
21 Ale oto ręka tego, co mię wydaje, ze mną jest za stołem.PB — Łukasza 22:21
22 Synci zaiste człowieczy idzie, tak jako jest postanowione; ale biada człowiekowi temu, który go wydaje!PB — Łukasza 22:22
23 Tedy się oni poczęli między sobą pytać o tem, kto by wżdy z nich był, co by to uczynić miał.PB — Łukasza 22:23
24 A wszczął się też spór między nimi o tem, kto by się z nich zdał być większy.PB — Łukasza 22:24
25 Ale on im rzekł: Królowie narodów panują nad nimi, a którzy nad nimi moc mają, dobrodziejami nazywani bywają.PB — Łukasza 22:25
26 Lecz wy nie tak: owszem kto największy jest między wami, niech będzie jako najmniejszy, a kto jest wodzem, będzie jako ten, co służy.PB — Łukasza 22:26
27 Bo któryż większy jest? Ten, co siedzi, czyli ten, co służy? Izali nie ten, co siedzi? Alem ja jest w pośrodku was jako ten, co służy.PB — Łukasza 22:27
28 A wy jesteście, którzyście wytrwali przy mnie w pokusach moich.PB — Łukasza 22:28
29 I jać wam sporządzam, jako mi sporządził Ojciec mój, królestwo,PB — Łukasza 22:29
30 Abyście jedli i pili za stołem moim w królestwie mojem, i siedzieli na stolicach, sądząc dwanaście pokoleń Izraelskich.PB — Łukasza 22:30
31 I rzekł Pan: Szymonie, Szymonie! oto szatan wyprosił was, aby was odwiewał jako pszenicę,PB — Łukasza 22:31
32 Alem ja prosił za tobą, aby nie ustała wiara twoja; a ty niekiedy nawróciwszy się, utwierdzaj braci twoich.PB — Łukasza 22:32
33 A on mu rzekł: Panie! gotówem z tobą iść i do więzienia i na śmierć.PB — Łukasza 22:33
34 A on rzekł: Powiadam ci, Piotrze! nie zapieje dziś kur, aż się pierwej trzykroć zaprzesz, że mię nie znasz.PB — Łukasza 22:34
35 I rzekł im: Gdym was posyłał bez mieszka, i bez taistry, i bez butów, izali wam czego nie dostawało? A oni rzekli: Niczego.PB — Łukasza 22:35
36 Tedy im rzekł: Ale teraz kto ma mieszek, niech go weźmie, także i taistrę; a kto nie ma miecza, niech sprzeda suknię swoję, a kupi miecz.PB — Łukasza 22:36
37 Albowiem powiadam wam, iż się jeszcze musi to, co napisano, wypełnić na mnie, mianowicie: I z złoczyńcami policzony jest; boć te rzeczy, które świadczą o mnie, koniec biorą.PB — Łukasza 22:37
38 Ale oni rzekli: Panie! oto tu dwa miecze. A on im rzekł: Dosyć jest.PB — Łukasza 22:38
39 I wyszedłszy szedł według zwyczaju na górę Oliwną, a szli za nim i uczniowie jego.PB — Łukasza 22:39
40 A gdy przyszedł na miejsce, rzekł im: Módlcie się, abyście nie weszli w pokuszenie.PB — Łukasza 22:40
41 A sam oddalił się od nich, jakoby na ciśnienie kamieniem, a klęknąwszy na kolana, modlił się,PB — Łukasza 22:41
42 Mówiąc: Ojcze! jeźli chcesz, przenieś ten kielich ode mnie; wszakże nie moja wola, lecz twoja niech się stanie.PB — Łukasza 22:42
43 I ukazał mu się Anioł z nieba, posilający go.PB — Łukasza 22:43
44 Ale będąc w boju, gorliwiej się modlił, a był pot jego jako krople krwi ściekające na ziemię.PB — Łukasza 22:44
45 A wstawszy od modlitwy, przyszedł do uczniów, i znalazł je śpiące od smutku.PB — Łukasza 22:45
46 I rzekł im: Cóż śpicie? wstańcie, a módlcie się, byście nie weszli w pokuszenie.PB — Łukasza 22:46
47 A gdy on jeszcze mówił, oto zgraja i ten, którego zwano Judaszem, jeden ze dwunastu, szedł przed nimi, i przybliżył się do Jezusa, aby go pocałował.PB — Łukasza 22:47
48 A Jezus mu rzekł: Judaszu! pocałowaniem wydajesz Syna człowieczego?PB — Łukasza 22:48
49 A widząc ci, którzy przy nim byli, co się dziać miało, rzekli mu: Panie! mamyli bić mieczem?PB — Łukasza 22:49
50 I uderzył jeden z nich sługę najwyższego kapłana, i uciął mu ucho prawe.PB — Łukasza 22:50
51 Ale Jezus odpowiadając, rzekł: Zaniechajcie aż póty; a dotknąwszy się ucha jego, uzdrowił go.PB — Łukasza 22:51
52 I rzekł Jezus do onych, którzy byli przyszli przeciwko niemu, do przedniejszych kapłanów i przełożonych świątyni, i do starszych: Wyszliście jako na zbójcę z mieczami i z kijami.PB — Łukasza 22:52
53 Gdym na każdy dzień bywał z wami w kościele, nie ściągnęliście rąk na mię; ale tać jest ona godzina wasza i moc ciemności.PB — Łukasza 22:53
54 Pojmawszy go tedy, prowadzili go i przyprowadzili go w dom najwyższego kapłana, a Piotr szedł za nim z daleka.PB — Łukasza 22:54
55 A gdy oni rozniecili ogień w pośrodku dworu i wespół usiedli, usiadł i Piotr między nimi.PB — Łukasza 22:55
56 A ujrzawszy go niektóra dziewka u ognia siedzącego, i pilnie mu się przypatrzywszy, rzekła: I ten z nim był.PB — Łukasza 22:56
57 A on się go zaprzał, mówiąc: Niewiasto! Nie znam go.PB — Łukasza 22:57
58 A po małej chwili ujrzawszy go drugi, rzekł: I tyś jest z nich; ale Piotr rzekł: Człowiecze! nie jestem.PB — Łukasza 22:58
59 A gdy wyszła jakoby jedna godzina, ktoś inszy twierdził, mówiąc: Prawdziwie i ten z nim był; bo też jest Galilejczyk.PB — Łukasza 22:59
60 A Piotr rzekł: Człowiecze! nie wiem, co mówisz; a zatem zaraz, gdy on jeszcze mówił, kur zapiał.PB — Łukasza 22:60
61 A Pan obróciwszy się, spojrzał na Piotra. I wspomniał Piotr na słowo Pańskie, jako mu był powiedział: Iż pierwej niż kur zapieje, trzykroć się mnie zaprzesz.PB — Łukasza 22:61
62 A Piotr wyszedłszy precz, gorzko płakał.PB — Łukasza 22:62
63 Lecz mężowie, którzy wespół trzymali Jezusa, naśmiewali się z niego, bijąc go;PB — Łukasza 22:63
64 A zakrywszy go, bili twarz jego i pytali go, mówiąc: Prorokuj, kto jest, co cię uderzył.PB — Łukasza 22:64
65 I wiele innych rzeczy bluźniąc mówili przeciwko niemu.PB — Łukasza 22:65
66 A gdy był dzień, zeszli się starsi z ludu i najwyżsi kapłani i nauczeni w Piśmie, a przywiedli go do rady swojej.PB — Łukasza 22:66
67 Mówiąc: Jeźliś ty jest Chrystus, powiedz nam? I rzekł im: Choćbym wam powiedział, nie uwierzycie.PB — Łukasza 22:67
68 A jeźlibym też o co pytał, nie odpowiecie mi, ani mię wypuścicie.PB — Łukasza 22:68
69 Od tego czasu będzie Syn człowieczy siedział na prawicy mocy Bożej.PB — Łukasza 22:69
70 I rzekli wszyscy: Tyś tedy jest on syn Boży? A on rzekł do nich: Wy powiadacie, żem ja jest.PB — Łukasza 22:70
71 A oni rzekli: Cóż jeszcze potrzebujemy świadectwa? Wszakieśmy sami słyszeli z ust jego.PB — Łukasza 22:71