DziejeApostolskie 27

1 A gdy skazano, żebyśmy płynęli do Włoch, oddano i Pawła, i niektóre inne więźnie setnikowi, imieniem Julijuszowi, roty Augustowej.PB — DziejeApostolskie 27:1

2 Tedy wsiadłszy w okręt Adramiteński, mając płynąć podle krain Azyi, puścili się od brzegu, a był z nami Arystarchus, Macedończyk z Tesaloniki.PB — DziejeApostolskie 27:2

3 A drugiego dnia przypłynęliśmy do Sydonu, kędy Julijusz ludzko się Pawłowi stawiwszy, pozwolił mu iść do przyjaciół, aby wczasu zażył.PB — DziejeApostolskie 27:3

4 A stamtąd się puściwszy, przypłynęliśmy pod Cypr, dlatego że były wiatry przeciwne.PB — DziejeApostolskie 27:4

5 A przepłynąwszy ono morze, które jest podle Cylicyi i Pamfilii, przybyliśmy do Miry, miasta Licyjskiego.PB — DziejeApostolskie 27:5

6 A tam setnik znalazłszy okręt Aleksandryjski, który płynął do Włoch, wsadził nas weń.PB — DziejeApostolskie 27:6

7 A gdyśmy przez wiele dni z wolna płynęli, a zaledwie przeciwko Knidowi przyjechali, przeto że nam wiatr nie dopuszczał, popłynęliśmy pod Kretę podle Salmonu.PB — DziejeApostolskie 27:7

8 A ledwie ją przeminąwszy, przyszliśmy na miejsce niektóre, które zowią piękne porty, od którego blisko było miasto Lasea.PB — DziejeApostolskie 27:8

9 A gdy czas niemały wyszedł, i już było niebezpieczne żeglowanie, przeto iż już był i post przeminął, napominał je Paweł,PB — DziejeApostolskie 27:9

10 Mówiąc do nich: Mężowie! widzę ja, iż z ukrzywdzeniem i z wielką szkodą nie tylko towarów i okrętów, ale też i dusz naszych będzie to żeglowanie.PB — DziejeApostolskie 27:10

11 Jednak setnik więcej ufał sprawcy okrętu i sternikowi, niż temu, co Paweł powiadał.PB — DziejeApostolskie 27:11

12 A gdy nie było portu sposobnego ku zimowaniu, wiele ich radę dawało puścić się stamtąd, owaby jakożkolwiek mogli przeprawiwszy się do Fenicyi, przezimować u portu Kreteńskiego, który leży między wiatrem południowym i zachodnim.PB — DziejeApostolskie 27:12

13 A gdy powionął wiatr z południa, mniemając, że swego przedsięwzięcia dopięli, puściwszy się od brzegu, płynęli blisko Krety.PB — DziejeApostolskie 27:13

14 Lecz niedługo potem uderzył na nie wiatr gwałtowny, który zowią Euroklidon.PB — DziejeApostolskie 27:14

15 A gdy był okręt porwany, a nie mógł się oprzeć wiatrowi, puściwszy się płynęliśmy.PB — DziejeApostolskie 27:15

16 A gdyśmy pod niektórą małą wysepkę przypłynęli, którą zowią Klauda, ledwieśmy mogli bacik zatrzymać.PB — DziejeApostolskie 27:16

17 Który wciągnąwszy, ratunku używali, podpasawszy okręt, a bojąc się, żeby nie wpadł na hak, spuściwszy żagle, tak płynęli.PB — DziejeApostolskie 27:17

18 A iż nami nawałności bardzo miotały, nazajutrz towary wyrzucili.PB — DziejeApostolskie 27:18

19 A trzeciego dnia rękami naszemi okrętowe naczynia wyrzuciliśmy.PB — DziejeApostolskie 27:19

20 Lecz gdy się ani słońce, ani gwiazdy przez wiele dni nie ukazały, a nawałność niemała nalegała, na ostatek odjęta była wszystka nadzieja, żebyśmy byli mogli być zachowani.PB — DziejeApostolskie 27:20

21 A gdyśmy długo nie jedli, tedy Paweł stojąc w pośrodku ich rzekł: Mieliście zaprawdę, o mężowie! usłyszawszy mię, nie puszczać się od Krety, a tak ujść tej straty i zguby.PB — DziejeApostolskie 27:21

22 Lecz i teraz napominam was, abyście byli dobrej myśli; boć nie zginie z was żadna dusza, oprócz okrętu.PB — DziejeApostolskie 27:22

23 Albowiem stanął przy mnie tej nocy Anioł Boga tego, któregom ja jest i któremu służę;PB — DziejeApostolskie 27:23

24 Mówiąc: Nie bój się, Pawle! musisz stawiony być przed cesarzem, a oto darował ci Bóg wszystkich, którzy płyną z tobą.PB — DziejeApostolskie 27:24

25 Przetoż bądźcie dobrej myśli, mężowie! albowiem wierzę Bogu, że tak będzie, jako mi powiedziano.PB — DziejeApostolskie 27:25

26 A musimy opaść na niektórej wyspie.PB — DziejeApostolskie 27:26

27 A gdy przyszła noc czternasta, a myśmy się błąkali po morzu Adryjatyckiem, około północy zdało się żeglarzom, iż się im okazywała niektóra kraina.PB — DziejeApostolskie 27:27

28 Tedy spuściwszy sznur z ołowiem, znaleźli głębiej dwadzieścia sążni; a maluczko odpłynąwszy, zasię spuścili ołów i znaleźli piętnaście sążni.PB — DziejeApostolskie 27:28

29 A bojąc się, aby snać na miejsca ostre nie wpadli, zrzuciwszy cztery kotwice z steru, pragnęli, aby dzień był.PB — DziejeApostolskie 27:29

30 A gdy żeglarze myślili z okrętu uciec i spuścili bacik na morze, chcąc rzekomo od przodku okrętu zarzucać kotwice,PB — DziejeApostolskie 27:30

31 Rzekł Paweł setnikowi i żołnierzom: Jeźli ci nie zostaną w okręcie, wy zachowani być nie możecie.PB — DziejeApostolskie 27:31

32 Tedy żołnierze obcięli powrozy u bacika i dopuścili mu odpaść.PB — DziejeApostolskie 27:32

33 A między tem niż się rozedniało, napominał Paweł wszystkie, aby pokarm przyjęli, mówiąc: Dziś temu czternasty dzień, jako czekając trwacie bez pokarmu, nic nie jedząc.PB — DziejeApostolskie 27:33

34 Dlatego proszę was, abyście pokarm przyjęli; bo to służy ku zachowaniu waszemu, gdyż żadnego z was włos z głowy nie spadnie.PB — DziejeApostolskie 27:34

35 A to rzekłszy i chleb wziąwszy, podziękował Bogu przed wszystkimi i złamawszy począł jeść.PB — DziejeApostolskie 27:35

36 Zatem wszyscy będąc lepszej myśli i sami pokarm przyjmowali.PB — DziejeApostolskie 27:36

37 A było nas wszystkich dusz w okręcie dwieście siedmdziesiąt i sześć.PB — DziejeApostolskie 27:37

38 Będąc tem pokarmem nasyceni, ulżenie czynili okrętowi, wyrzucając zboże w morze.PB — DziejeApostolskie 27:38

39 A gdy był dzień, nie poznali ziemi; wszakże obaczyli niejaką odnogę mającą brzeg, do którego uradzili jeźliby mogło być, przybić okręt.PB — DziejeApostolskie 27:39

40 A wyciągnąwszy kotwice, puścili się na morze; a rozpuściwszy zawiasy sterowe i podniósłszy żagiel po wietrze, mieli się do brzegu;PB — DziejeApostolskie 27:40

41 Ale napadłszy na miejsce, które miało z obu stron morze, otrącili okręt; a przodek okrętu uwięznąwszy, został nie ruszając się, lecz zad rozbijał się od gwałtownych wałów.PB — DziejeApostolskie 27:41

42 Tedy żołnierze radzili, aby więźnie pozabijali, iżby który wypłynąwszy nie uciekł.PB — DziejeApostolskie 27:42

43 Ale setnik chcąc zachować Pawła, pohamował je od tego przedsięwzięcia i rozkazał tym, którzy mogli pływać, aby się wprzód w morze puścili i na brzeg wyszli;PB — DziejeApostolskie 27:43

44 Inni zasię, niektórzy na deskach, a niektórzy na sztukach okrętu. I tak się stało, że wszyscy zdrowo wyszli na ziemię.PB — DziejeApostolskie 27:44