Rzymian 7

1 Azaż nie wiecie, bracia! (bo powiadomym zakonu mówię), iż zakon panuje nad człowiekiem, póki żyje?PB — Rzymian 7:1

2 Albowiem niewiasta, która jest za mężem, póki żyw mąż, obowiązana mu jest zakonem; a jeźliby mąż umarł, uwolniona jest od zakonu mężowego.PB — Rzymian 7:2

3 Przetoż tedy, póki mąż żyje, będzie zwana cudzołożnicą, jeźliby żoną inszego męża została; a jeźliby mąż jej umarł, wolna jest od zakonu onego, aby nie była cudzołożnicą, choćby się inszego męża żoną stała.PB — Rzymian 7:3

4 A tak, bracia moi! i wyście umartwieni zakonowi przez ciało Chrystusowe, abyście się stali inszego, to jest tego, który wzbudzony jest z martwych, abyśmy owoc przynosili Bogu.PB — Rzymian 7:4

5 Albowiem gdyśmy byli w ciele, namiętności grzechów, które się wzniecały przez zakon, mocy dokazywały w członkach naszych ku przynoszeniu owocu śmierci.PB — Rzymian 7:5

6 Lecz teraz staliśmy się wolni od zakonu, umarłszy temu, w którymeśmy byli zatrzymani, abyśmy Bogu służyli w nowości ducha, a nie w starości litery.PB — Rzymian 7:6

7 Cóż tedy rzeczemy? Iż zakon jest grzechem? Nie daj tego Boże! I owszemem grzechu nie poznał, tylko przez zakon; bo i o pożądliwości bym był nie wiedział, by był zakon nie rzekł: Nie będziesz pożądał.PB — Rzymian 7:7

8 Lecz grzech wziąwszy przyczynę przez przykazanie, sprawił we mnie wszelką pożądliwość; albowiem bez zakonu grzech jest martwy.PB — Rzymian 7:8

9 I jam żył niekiedy bez zakonu; lecz gdy przyszło przykazanie, grzech ożył, a jam umarł.PB — Rzymian 7:9

10 I znalazło się, że to przykazanie, które miało być ku żywotowi, jest mi ku śmierci.PB — Rzymian 7:10

11 Gdyż grzech, wziąwszy przyczynę przez przykazanie, zawiódł mię i przez nie zabił mię.PB — Rzymian 7:11

12 A tak zakon jest święty i przykazanie święte, i sprawiedliwe, i dobre.PB — Rzymian 7:12

13 To tedy dobre stałoż mi się śmiercią? Nie daj tego Boże! I owszem grzech, aby się pokazał być grzechem, sprawił mi śmierć przez dobre, żeby się stał nader grzeszącym on grzech przez ono przykazanie.PB — Rzymian 7:13

14 Bo wiemy, iż zakon jest duchowny, alem ja cielesny, zaprzedany pod grzech.PB — Rzymian 7:14

15 Albowiem tego, co czynię, nie pochwalam; bo nie, co chcę, to czynię, ale czego nienawidzę, to czynię.PB — Rzymian 7:15

16 A jeźli czego nie chcę, to czynię, przyzwalam zakonowi, że dobry jest.PB — Rzymian 7:16

17 Już tedy teraz nie ja to czynię, ale grzech we mnie mieszkający;PB — Rzymian 7:17

18 Gdyż wiem, że nie mieszka we mnie (to jest w ciele mojem) dobre; albowiem chęć jest we mnie, ale wykonać to, co jest dobrego, nie znajduję.PB — Rzymian 7:18

19 Bo nie czynię dobrego, które chcę; ale złe, którego nie chcę, to czynię.PB — Rzymian 7:19

20 A jeźliż ja to czynię, czego nie chcę, już ja więcej nie czynię tego, ale grzech, który we mnie mieszka.PB — Rzymian 7:20

21 Znajduję tedy ten zakon w sobie, gdy chcę dobre czynić, że się mnie złe trzyma.PB — Rzymian 7:21

22 Albowiem kocham się w zakonie Bożym według wewnętrznego człowieka.PB — Rzymian 7:22

23 Lecz widzę inszy zakon w członkach moich, odporny zakonowi umysłu mego i który mię zniewala pod zakon grzechu, który jest w członkach moich.PB — Rzymian 7:23

24 Nędznyż ja człowiek! Któż mię wybawi z tego ciała śmierci?PB — Rzymian 7:24

25 Dziękuję Bogu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego. Przetoż tedy ja sam umysłem służę zakonowi Bożemu, lecz ciałem zakonowi grzechu.PB — Rzymian 7:25