Ang Ikaupat ka Sugo
Sa kinatiliwad-an sa napulo ka sugo anaa ang ikaupat ka sugo, ingon sa una nga pagpahayag: “Hinumduman mo ang alaw nga igpapahulay, aron sa pagpakabalaan kaniya. Sa unom ka adlaw magbuhat ka, ug buhaton mo ang tanan nga imong bulohaton: apan ang ikapito ka adlaw mao ang adlaw nga igpapahulay nga gipakamahal ni Jehova nga imong Dios: sa maong adlawa dili ka gayud magbuhat, ikaw, bisan ang imong anak nga lalake, bisan ang imong anak nga babaye, bisan ang imong sulogoon nga lalake, bisan ang imong sulogoon nga babaye, bisan ang imong hayupan, bisan ang dumuduong nga anaa sa sulod sa imong mga pultahan; kay sa unom ka adlaw gibuhat ni Jehova ang langit ug ang yuta, ang dagat ug ang tanan nga anaa kanila, ug mipahuway sa ikapito ka adlaw; busa gipanalanginan ni Jehova ang adlaw nga igpapahulay ug gipakabalaan niya kini.”ADA 292.2
Ang Espiritu sa Dios nagtandog sa mga kasingkasing niad¬tong nagatoon sa Iyang pulong. Ang hugut nga pagtoo maoy nagagda kanila, nga sila sa walay sayod nakalapas ning sugoa sa dili pagbantay sa adlaw nga igpapahulay sa Magbubuhat. Sila nagsugod sa pagsusi sa mga katarungan sa pagbantay sa nahaunang adlaw sa semana inay sa adlaw nga gipakamahal sa Dios. Sila wala makakitag kamatuoran sa Kasulatan nga ang ikaupat, ka sugo gipala, kon giilisan ang adlaw nga Igpapahulay; ug ang panalangin nga nagapabalaan sa ikapito ka adlaw wala gayud makuha. Ilang gipangita nga matinumanon ang paghibalo ug paghimo sa kabubut-on sa Dios; ug karon, sa nakita nila ang ilang kaugalingon nga naglapas sa Iyang kasugoan, napuno ang ilang mga kasingkasing sa kasubo, ug gipakita nila ang ilang pagkamasinulondon sa Dios tungud sa pagbantay sa Iyang balaan nga adlaw nga Sabado.ADA 293.1
Daghan ug mainiton ang mga panlimbasug ang nahimo aron sa pagbungkag sa ilang pagtoo. Walay usa nga mapakyas sa pagkakita nga kon ang yutan-on nga santuaryo mao ang larawan kon huwaran sa langitnon nga santuaryo, ang kasugoan nga gitago sa arka sa yuta usa ka hingpit nga huwad sa sugo sulod sa arka sa langit; ug ang pagdawat sa kamatuoran mahitungud sa langitnon nga santuaryo magapaila sa mga kinahanglanon sa kasugoan sa Dios, ug sa katungdanan sa pagbantay sa Sabado nga anaa sa ikaupat ka sugo. Kini mao ang tinago sa mapait ug tinoyong pagsupak sa nagakaangay nga pahayag sa mga kasulatan nga nagapakita sa pagalagad ni Kristo didto sa langitnon nga santuaryo. Ang mga tawo nagtinguha sa pagtakup sa ganghaan nga giablihan sa Dios, ug sa pag-abli sa ganghaan nga Iyang gitakpan. Apan siya nag-ingon, “Ania karon, gibutang ko sa imong atubangan ang usa ka pultahan nga naablihan, nga dili arang masirhan sa bisan kinsa.” Si Kristo nag-abli sa pultahan, kon nagaalagad sa lugar nga labing balaan gayud, ang kahayag nagadan-ag nianang giablihan nga ganghaan sa santuaryo sa langit, ug ang ikaupat ka sugo gipakita nga nahilakip sa kasugoan nga natago didto; nga tinukod sa Dios; nga walay tawo nga makalumpag.ADA 293.2
Kadtong nakadawat sa kahayag mahitungud sa panabang ni Kristo ug sa pagkamapadayonon sa sugo sa Dios, nakakita nga kini mao ang mga kamatuoran nga gipahayag sa Bugna 14. Ang mga balita niini nga kapitulo adunay tolo ka pahibalo, nga nagapaandam sa mga pumopuyo sa yuta sa ikaduha nga paganhi sa Ginoo. Ang balita, “Nagaabut ang oras sa iyang paghukom,” nagatudlo sa pagkatapus sa bulohaton ni Kristo alang sa kaluwasan sa mga tawo. Siya nagmantala sa kamatuoran nga angay igasangyaw hangtud matapus ang pagampo sa Manluluwas, ug mobalik Siya sa yuta sa pagkuha sa Iyang mga tawo sa Iyang kaugalingon. Ang bulohaton sa paghukom nga nagsugod sa tuig 1844, magapadayon hangtud ang tanang tawo kahukman, buhi ug mga minatay; busa magapadayon siya hangtud sa pagkatapus sa kaluwasan sa tawo. Aron ang mga tawo maandam sa pagtindog sa hukmanan, ang balita nagsugo kanila sa ” pagkahadluk sa Dios, ug ihatag kaniya ang himaya . . . ug sa pagsimba Kaniya nga nagbuhat sa langit ug sa yuta, sa dagat, ug sa mga tuburan sa mga tubig. ” Ang resultado sa pagdawat niining mga balita gihatag niini nga mga pulong, “Ania dinhi ang pagpailub sa mga balaan, ang mga nagabantay sa mga sugo sa Dios, ug sa pagtoo kang Jesus.” Aron maandam ang mga tawo sa paghukom kinahanglan sila magbantay sa kasugoan sa Dios. Kana nga kasugoan mao ang sukdanan sa kinaiya sa paghukom. Si apostol Pablo nagpaliayag nga nag-ingon, “Ug ang tanan nga sa kasugoan nagapakasala, pagahukman sila ingon sa kasugoan . . . Sa adlaw nga ang Dios magahukom sa mga tinago sa mga tawo, tungud kang Jesukristo.” Ug siya miingon nga “pagapakamatarungon ang nagabantay sa kasugoan.” Ang pagtoo kinahanglan ang pagbantay sa sugo sa Dios; kay “sa walay pagtoo dili gayud mahimo ang pagpahimuot sa Dios,” ug “ang tanan nga dili tungud sa pagtoo sala.”ADA 294.1
Pinaagi sa unang manolonda, ang mga tawo gitawag sa “pagkahadlok sa Dios; ug sa paghatag Kaniya sa himaya,” ug simbahon siya nga nagbuhat sa langit ug sa yuta. Aron sa paghimo niini, kinahanglan sila magtuman sa kasugoan. Ang tawo’ng manggialamon nag-ingon, “Kahadloki ang Dios, ug bantaye ang Iyang mga sugo, kay kini mao ang tibook nga katungdanan sa tawo.” Kong walay pagtuman sa Iyang mga sugo, walay pagampo nga makapahimuot sa Dios. “Kini mao ang gugma sa Dios, nga pagabantayan ta ang Iyang mga sugo.” “Siya nga nagaliso sa iyang dalonggan sa paglikay sa pagpanimati sa balaod, bisan ang iyang pagampo maoy usa ka pagdumot.”ADA 295.1