Wypowiedzi pani White podczas rozmowy
Opowiadam wam te doświadczenia, abyście mogli dowiedzieć się przez co przeszliśmy... Niektórzy [] podskakiwali w górę i w dół, śpiewając: “Chwała, chwała, chwała, chwała, chwała, chwała”. Czasami siedziałam spokojnie dopóki nie skończyli i wtedy wstawałam i mówiłam: “To nie jest sposób, w jaki działa Pan. On nie wywiera wrażeń w taki sposób. Musimy kierować umysły ludzi do Słowa jako fundamentu naszej wiary”.WP2 41.2
W tym czasie byłam tylko dzieckiem, ale mimo to musiałam wielokrotnie nieść moje świadectwo przeciwko tym dziwnym działaniom. Od tego czasu zawsze starałam się być bardzo, bardzo ostrożna, aby nic tego rodzaju nie wkroczyło ponownie pomiędzy nasz lud. Jakiekolwiek przejawy fanatyzmu odprowadzają umysł od dowodu prawdy — samego Słowa.WP2 41.3
Wy możecie obrać logiczny sposób postępowania, ale ci, którzy znajdą się pod waszym wpływem mogą obrać bardzo nielogiczny sposób postępowania i na skutek tego wkrótce będziemy mieli nasze ręce pełne czegoś, co sprawi, że rzeczą niemal niemożliwą będzie dać niewierzącym właściwy pogląd na nasze poselstwo i dzieło. Musimy iść do ludzi z zasługującym na zaufanie Słowem Bożym, a kiedy przyjmą oni to Słowo, może przyjść Duch Święty, tak jak jednak wcześniej powiedziałam, przychodzi On zawsze w sposób, który wydaje się słuszny dla osądu ludzi. W naszej mowie, naszym śpiewie i we wszystkich naszych duchowych praktykach mamy objawiać ten spokój, godność i pobożną bojaźń, które przyświecają każdemu prawdziwemu dziecku Bożemu.WP2 41.4
Grozi nam ciągłe niebezpieczeństwo, że pozwolimy na to, by pomiędzy nas weszło coś, co możemy uznać za działania Ducha Świętego, a co w rzeczywistości jest owocem ducha fanatyzmu. Tak długo, jak pozwalamy wrogowi prawdy prowadzić nas na złą drogę, nie możemy mieć nadziei na to, że dotrzemy z poselstwem trzeciego anioła do ludzi szczerego serca. Musimy być uświęceni przez posłuszeństwo prawdzie. Obawiam się wszystkiego, co skłania do odwrócenia umysłu od mocnych dowodów prawdy objawionej w Słowie Bożym. Obawiam się tego; obawiam się. Musimy zachować rozsądek, aby wróg nie wkroczył w taki sposób, że wszystko będzie ustalane w nieporządny sposób. Są wśród nas ludzie o pobudliwym temperamencie, którzy łatwo popadają w fanatyzm; i gdybyśmy pozwolili na to, by do naszych zborów miało dostęp wszystko, co mogłoby tych ludzi wprowadzić w błąd, to wkrótce zobaczylibyśmy, że błędy te urosłyby do skrajnych rozmiarów, a wtedy ze względu na postępowanie tych zbuntowanych osób piętno spoczęłoby na całym gronie adwentystów dnia siódmego.WP2 42.1
Fanatyzm będzie widywany ponownie
Studiowałam, w jaki sposób ponownie opublikować niektóre z tych wczesnych doświadczeń, aby większa część naszego ludu mogła zostać o tym poinformowana, gdyż od dawna wiem, że fanatyzm znowu się objawi na różne sposoby. Mamy umacniać nasze stanowisko przez rozpamiętywanie Słowa oraz unikanie wszelkiego dziwactwa i obcych praktyk, które niektórzy szybko by podchwycili i praktykowali. Jeśli dopuścimy, by w naszych szeregach powstało zamieszanie, to nie będziemy mogli zapanować nad naszym dziełem tak jak powinniśmy...WP2 42.2
W czasie lat służby Chrystusa na ziemi, w dziele prowadzonym naprzód przez Zbawiciela i jego uczniów pomagały pobożne kobiety. Gdyby ci, którzy sprzeciwiali się temu dziełu mogli znaleźć w zachowaniu tych kobiet coś niezgodnego z przyjętym porządkiem, od razu dzieło to zostałoby zakończone. Chociaż jednak kobiety pracowały wraz z Chrystusem i apostołami, całe dzieło było prowadzone na tak wysokim poziomie, że było poza cieniem podejrzeń. Nie można było znaleźć żadnej okazji do jakiegokolwiek oskarżenia. Umysły wszystkich były kierowane do Pisma Świętego zamiast do poszczególnych osób. Prawda była głoszona inteligentnie i tak wyraźnie, że wszyscy mogli zrozumieć.WP2 42.3
Jakże obawiam się wprowadzania w naszym ludzie czegokolwiek, co miałoby fanatyczny charakter. Wielu, wielu musi zostać uświęconych, ale mają oni zostać uświęceni przez posłuszeństwo poselstwu prawdy.WP2 43.1
Nie możemy pozwolić na to, aby pobudliwe elementy manifestowały się wśród nas w sposób, który zniweczyłby nasz wpływ na tych, do których pragniemy dotrzeć z prawdą. Całe lata zajęło nam przetrwanie niekorzystnego wrażenia, jakie niewierzący nabrali o adwentystach przez to, co wiedzieli o dziwnych i haniebnych działaniach fanatycznych elementów pojawiających się wśród nas podczas początkowych lat naszego istnienia jako oddzielnego ludu. — Manuscript 115, 1908.WP2 43.2