Zdrowie jest błogosławieństwem, którego wartość niewielu docenia. Od niego zależy efektywność naszych sił umysłowych i fizycznych. Nasze impulsy i namiętności mają swoje siedlisko w ciele, więc musi ono być zachowane w najlepszym stanie fizycznym i pozostawać pod najsilniejszymi wpływami duchowymi, aby nasze talenty mogły być używane w najlepszy sposób. Wszystko, co umniejsza fizyczne siły, osłabia także umysł i czyni go mniej zdolnym do odróżniania dobra od zła. PM 175.1
Nadużywanie naszych sił fizycznych skraca czas, w jakim nasze życie może przynosić chwałę Bogu i czyni nas niezdolnymi do wykonania dzieła, które On nam powierzył. Pozwalając sobie kształtować złe nawyki, przesiadując do późna w nocy i zaspokajając apetyt kosztem zdrowia, stopniowo osłabiamy samych siebie. (...). PM 175.2
Ci, którzy w ten sposób skracają swoje życie i czynią się niezdolnymi do służby, lekceważąc prawa przyrody, są winni okradania Boga. Okradają też swoich bliźnich. Możliwości błogosławienia innych — w postaci pracy, do której Pan posłał nas na świat — zostają pomniejszone wskutek ich postępowania. Ludzie ci czynią się niezdolnymi do tego, czego mogliby dokonać w krótkim czasie. Bóg uznaje nas za winnych, gdy wskutek naszych nierozsądnych nawyków pozbawiamy świat dobra. — The Review and Herald, 20 czerwiec 1912. PM 175.3