Między towarzystwem wyznawców Chrystusa, uczestniczących w chrześcijańskiej rekreacji, a świeckimi zgromadzeniami dla przyjemności i rozrywki istnieją znaczące różnice. Zamiast modlitwy i rozmowy o Chrystusie oraz o świętych sprawach będzie słychać z ust ludzi zeświecczonych niemądry śmiech i pustą mowę. Im chodzi tylko o to, by przyjemnie spędzić czas. Ich rozrywki są głupotą i kończą się próżnością. Nasze zgromadzenia powinny być tak prowadzone i tak powinniśmy się zachowywać podczas nich, byśmy po powrocie do domu mogli mieć sumienie wolne od winy wobec Boga i ludzi — pewność, że nie zraniliśmy i nie uraziliśmy w żaden sposób tych, wśród których przebywamy, i nie wywarliśmy na nich szkodliwego wpływu. PM 288.2
Nieodrodzony umysł skłania się ku przyjemnościom i zaspokajaniu zachcianek. Szatańska strategia polega na mnożeniu okazji do tego. Szatan usiłuje napełniać umysły ludzi pragnieniem świeckich rozrywek, aby nie mieli czasu zadawać sobie pytania: W jakim stanie jest moja dusza? Umiłowanie rozrywek jest zaraźliwe. Gdy umysł mu ulegnie, zmierza od jednego punktu do drugiego w poszukiwaniu kolejnych rozrywek. Posłuszeństwo prawu Bożemu przeciwdziała tym skłonnościom i buduje bariery przeciwko bezbożności. — Counsels to Teachers, Parents, and Students 336-337. PM 288.3
Młodzi ludzie powinni pamiętać, że są odpowiedzialni za wszystkie przywileje, jakimi zostali obdarzeni, wykorzystanie czasu i właściwe używanie swoich umiejętności. Czasami pytają: Czy nie wolno nam mieć rozrywek i czy nie możemy mieć czasu na rekreację? Czy mamy tylko pracować, pracować i pracować bez żadnej odmiany? PM 288.4
Wszelkie rozrywki, w których możecie uczestniczyć, prosząc z wiarą o Boże błogosławieństwo, nie są niebezpieczne. Ale wszelkie rozrywki, które czynią was niezdolnymi do osobistej i wspólnej modlitwy, nie są bezpieczne, ale groźne. — Counsels to Teachers, Parents, and Students 337. PM 288.5