Gdy szatanowi udaje się tak zaćmić i zwieść ludzki umysł, iż doprowadza śmiertelników do mniemania, iż mają wrodzoną moc w sobie, by dokonywać wielkich i dobrych czynów, wówczas przestają oni polegać na Bogu i oczekiwać, że On uczyni dla nich to, co, jak sądzą, mogą uczynić sami. Nie uznają oni żadnej wyższej mocy. Nie oddają Panu chwały, jakiej żąda i jaka jest należna Jego wielkiemu i wzniosłemu majestatowi. W ten sposób diabeł realizuje swój cel. Cieszy się, gdy upadły człowiek zuchwale się wywyższa, podobnie jak on sam wywyższał się w niebie, zanim został stamtąd zrzucony. Wie, że upadek człowieka, który się wywyższa, jest tak samo pewny, jak jego upadek, gdy się wywyższał. PM 45.6