O skarbach ewangelii powiedziano, że zostały ukryte. Ludzie, którzy uważają, że są mądrzy, i którzy przyjmują jedynie ludzką filozofię, nie mogą poznać ani piękności, ani siły, ani tajemnicy planu zbawienia. Mają oczy, a nie widzą, mają uszy, a nie słyszą, mają wielkie umysły, a nie potrafią odnaleźć ukrytego skarbu. PC 61.3
Człowiek może przejść obok miejsca, gdzie leży skarb, może usiąść pod drzewem, by odpocząć, nie wiedząc, że między jego korzeniami ukryte jest bogactwo. Tak stało się z Żydami. Niby złoty skarb powierzono Izraelitom prawdę. Żydowska służba Bogu, posiadająca znamiona służby w świątyni niebieskiej, była wprowadzona przez samego Chrystusa. Prawdę o zbawieniu ukryto w symbolach i wzorach. Lecz gdy Mesjasz przyszedł, Żydzi go nie poznali, a przecież całe ich nabożeństwo mówiło o Nim. Mieli Słowo Boże w ręku, lecz przełożyli nad nie tradycje i podania przechodzące z pokolenia na pokolenie i one w końcu ukryły prawdę, jaka jest w Jezusie. Nie wiedzieli, że posiadają otwartą skarbnicę wielkiej mądrości. PC 61.4
Bóg nie ukrył prawdy przed ludźmi. To ludzie sami zaciemnili ją swymi uczynkami. Chrystus dał ludowi izraelskiemu dostateczną liczbę dowodów, że jest Mesjaszem. Ale przyjęcie Jego nauk wymagało całkowitej zmiany sposobu życia. Zdawali sobie sprawę z tego, że przyjmując Jezusa muszą pozbyć się długoletnich nawyków, pielęgnowanych tradycji, egoizmu i bezbożności. Przyjęcie wiecznej niezmiennej prawdy wymagało ofiar. Dlatego nie chcieli przyjąć tych najwyraźniejszych dowodów, jakie Bóg dał, aby mogli ugruntować wiarę w Zbawiciela. Twierdzili, że wierzą starotestamentowym pismom, wzbraniając się przyjąć jednocześnie zawarte w nich świadectwo o życiu i charakterze Jezusa. Bali się, by nie zostali przekonani, gdyż wówczas zmuszeni byliby nawrócić się i odrzucić utarte, wygodne poglądy. Mieli wśród siebie skarb ewangelii, drogę, prawdę i żywot, i odrzucili największy dar, jaki Bóg był w stanie im dać. “Mimo to jednak wielu członków Rady uwierzyło w niego, ale gwoli faryzeuszów nie wyznawali swej wiary, żeby nie zostali wyłączeni z synagogi.” Jana 12,42. Byli przekonani i wierzyli, że Jezus jest Synem Bożym, ale przyznanie się do Niego nie zgadzało się z ich interesami. Nie posiadali tej wiary, jaka mogłaby zapewnić skarb w niebie. Celem ich były skarby ziemskie. PC 61.5
W naszych czasach ludzie pełni pychy i egoizmu również gorliwie szukają skarbów ziemskich. Dla zdobycia majątku, sławy, potęgi, wynoszą zasady, wymagania i tradycje ludzkie ponad prawo i żądania Boże. Przed nim skarby Jego słowa są ukryte. PC 62.1
“Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego.” 1 Koryntian 2,14. PC 62.2
“A jeśli nawet ewangelia nasza jest zasłonięta, zasłonięta jest dla tych, którzy giną, w których bóg świata tego zaślepił umysły niewierzących, aby im nie świeciło światło ewangelii o chwale Chrystusa, który jest obrazem Boga.” 2 Koryntian 4,3.4. PC 62.3