Wiele osób w ludzie Bożym jest ogłupionych duchem tego świata i swymi czynami zapiera się wiary. Pielęgnują miłość do pieniędzy, domów i ziemi, aż ziemskie rzeczy tak pochłaniają ich umysł i całą istotę, że wypierają miłość do Stwórcy i do ludzi, za których umarł Chrystus. Bóg tego świata zaślepił ich oczy; ich wieczne dobro schodzi na dalszy plan; nadwerężają siły organizmu, byle tylko powiększać stan posiadania. To przyczynianie sobie trosk i ciężarów jest sprzeczne z zaleceniem Chrystusa, który powiedział: “Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie je mól i rdza niszczą, i gdzie złodzieje podkopują i kradną”. RS 133.1
Zapominają także, że On powiedział: “Gromadźcie sobie skarby w niebie”, i że gromadzenie tych skarbów służy ich wiecznemu szczęściu. Skarb zgromadzony w niebie jest bezpieczny; żaden złodziej nie może go skraść, ani żaden mól zniszczyć. Ale oni wolą skarb na ziemi, a ich uczucia są całkowicie związane z ziemskimi rzeczami. RS 133.2