Bóg nie uznaje kast. Ignoruje wszelkie tego typu podziały. Wszyscy ludzie są cenni dla Niego. Praca dla ratowania ludzi jest najzaszczytniejszym dziełem. Nie liczy się to, jakiego rodzaju pracę wykonujemy i wśród jakiej klasy społecznej. W oczach Bożych tego rodzaju różnice w żadnym stopniu nie decydują o prawdziwej wartości człowieka. Szczery, gorliwy, skruszony człowiek, choć nieświadomy i prosty, jest cenny w oczach Pana. On umieszcza swą pieczęć na ludziach oceniając ich nie według przynależności klasowej czy zamożności, nie według intelektualnej wielkości, ale według ich jedności z Chrystusem. Niewykształceni, ludzie z marginesu, niewolnicy, jeśli wykorzystują dane im możliwości i przywileje, i jeśli cenią światło dane im przez Boga, wówczas czynią wszystko, czego On od nich oczekuje. Świat może ich uważać za prymitywnych, ale Bóg uważa ich za mądrych i dobrych, a ich imiona są zapisane w księgach niebiańskich. Bóg przygotuje ich tak, iż będą przynosić Mu chwałę nie tylko kiedyś, w niebie, ale już teraz, na ziemi. SE 221.2
Bóg gani ludzi odrzucających towarzystwo tych, których imiona są zapisane w księdze żywota Baranka, a którzy nie są bogaci, uczeni ani poważani przez świat. Chrystus, Pan chwały, raduje się tymi, którzy są cisi i pokornego serca, chociaż wykonują skromną pracę i mają niewielkie zdolności. SE 221.3