Bóg nie ocenia ludzi na podstawie ich bogactwa, wykształcenia czy stanowiska. Ocenia ich przez czystość motywacji i piękno charakteru. Patrzy, by przekonać się, jak wiele Jego Ducha mają i w jakim stopniu odzwierciedlają podobieństwo do Niego. Wielkość w królestwie Bożym mierzy się dziecięcą pokorą, prostotą wiary i czystością miłości. PCZ 16.3
Chrystus powiedział: “Wiecie, iż książęta narodów nadużywają swej władzy nad nimi, a ich możni rządzą nimi samowolnie. Nie tak ma być między wami; ale ktokolwiek by chciał między wami być wielki, niech będzie sługą waszym”. Mateusza 20,25-26. PCZ 16.4
Ze wszystkich darów, jakimi niebiosa mogą obdarzyć człowieka, wspólnota z Chrystusem w Jego cierpieniach jest największym i najwyższym zaszczytem. Ani Henoch, który został zabrany do nieba, ani Eliasz, który wstąpił tam w ognistym rydwanie, nie są więksi ani bardziej uczczeni od Jana Chrzciciela, zamordowanego w więzieniu. “Wam dla Chrystusa zostało darowane to, że możecie nie tylko w niego wierzyć, ale i dla niego cierpieć”. Filipian 1,29. PCZ 17.1