“Bóg wszelkiej pociechy (...) pociesza nas we wszelkim utrapieniu naszym, abyśmy tych, którzy są w jakimkolwiek utrapieniu, pocieszać mogli taką pociechą, jaką nas samych Bóg pociesza”. 2 Koryntian 1,3.4. CBL 122.1
Pan darzy smutnych szczególną łaską, dającą umiejętność zdobywania serc i dusz do królestwa Bożego. Miłość Chrystusa jest balsamem kojącym ból i drogą zbawienia dla ludzi nieszczęśliwych i smutnych. — Nauki z Góry Błogosławienia 18. CBL 122.2
Ci, którzy przeżyli największe smutki, nierzadko niosą największe pocieszenie innym, wnosząc blask słońca wszędzie, gdziekolwiek się udają. Tacy ludzie zostali zaprawieni w ucisku, jednak nie utracili ufności w Bogu, kiedy dotknęły ich nieszczęścia, ale przylgnęli jeszcze mocnej do Jego miłości, w której znaleźli ochronę. Tacy ludzie są żywym dowodem opieki Boga, który sprawia światłość, ale i ciemność, a doświadcza nas dla naszego dobra. Chrystus jest światłością świata — w Nim nie ma ciemności. Jakże cenna jest to światłość! Żyjmy w niej! Pożegnajcie smutki i narzekania. Cieszcie się zawsze w Panu. — In Heavenly Places 273 [W atmosferze niebios 273]. CBL 122.3
Naszym przywilejem jest przyjąć od Chrystusa łaskę, która uzdolni nas do pocieszania innych tak, jak my zostaliśmy pocieszeni przez Boga. (...) Niech każdy stara się pomagać bliźniemu. W ten sposób będziecie mieli małe niebo na ziemi, a aniołowie Boży będą działać przez was, wywierając wpływ ku dobru. (...) Starajcie się pomagać, gdziekolwiek macie okazję. Rozwijajcie najlepsze nastawienie, aby łaska Boża mogła obficie spoczywać na was. CBL 122.4
Młodzi i starsi mogą się uczyć patrzeć na Boga jako Tego, który uzdrawia, współczuje im, rozumie ich potrzeby, i nigdy się nie myli. — Sons and Daughters of God 268. CBL 122.5
Znajdujcie czas, by pocieszyć bliźniego, nieść błogosławieństwo uprzejmym słowem pocieszenia komuś, kto walczy z pokusą i uciskiem. Błogosławiąc innych w ten sposób pocieszającymi słowami nadziei, wskazując Tego, który dźwiga ich ciężary, możecie nieoczekiwanie znaleźć pokój, szczęście i pocieszenie także dla siebie. — Our High Calling 64. CBL 122.6
Uświęcone chrześcijańskie życie zawsze rozsiewa światło, niesie pocieszenie i pokój. Cechuje je czystość, takt, prostota i użyteczność. Panuje w nim ta niesamolubna miłość, która uświęca jego wpływ. Jest pełne Chrystusa i pozostawia za sobą świetlisty ślad wszędzie tam, gdziekolwiek taki pobożny człowiek idzie. — Patriarchowie i prorocy 504. CBL 122.7