Kierowano do mnie pytania dotyczące prawa w Liście do Galacjan. Które prawo jest przewodnikiem prowadzącym nas do Chrystusa? Odpowiadam: Zarówno ceremonialne, jak i moralne przepisy dziesięciu przykazań. WP1 221.1
Chrystus był fundamentem całej żydowskiej ekonomii. Śmierć Abla była rezultatem tego, że Kain odmówił przyjęcia Bożego planu w szkole posłuszeństwa, aby być zbawionym przez krew Jezusa Chrystusa, jaka była przedstawiana przez dary ofiarne, wskazujące na Chrystusa. Kain odmówił przelania krwi, symbolizującej krew Chrystusa, która miała być przelana za świat. Cała ta ceremonia była przygotowana przez Boga, a Chrystus stał się podstawą całego systemu. Jest to początek jej dzieła jako przewodnika, prowadzącego grzeszne ludzkie istoty do uznania Chrystusa, fundamentu całej żydowskiej ekonomii. WP1 221.2
Wszyscy, którzy wypełniali służbę związaną ze świątynią, byli nieustannie nauczani o interwencji Chrystusa na rzecz ludzkiej rasy. Służba ta została zaplanowana w celu wzbudzenia w każdym sercu miłości do prawa Bożego, które jest prawem jego królestwa. Dary ofiarne miały być lekcją poglądową, mówiącą o miłości Bożej objawionej w Chrystusie — w cierpiącej, umierającej ofierze, która wzięła na siebie grzechy, jakich winien był człowiek; niewinny został uczyniony grzechem za nas. WP1 221.3
Rozmyślając nad tym wielkim tematem zbawienia widzimy dzieło Chrystusa. Nie tylko obiecany dar Ducha, ale także natura i charakter tej ofiary i interwencji są tematami, które powinny wywołać w naszych sercach wzniosłe, święte i głębokie pojęcie o prawie Bożym, nakładającym wymagania na każdą ludzką istotę. Naruszenie tego prawa przez tak mały czyn, jak zjedzenie zakazanego owocu, sprowadziło na człowieka i na ziemię skutki nieposłuszeństwa wobec świętego prawa Bożego. Natura tej interwencji powinna na zawsze sprawić, że człowiek będzie bał się popełnienia najmniejszego czynu, będącego nieposłuszeństwem wobec Bożych wymagań. Powinno istnieć jasne zrozumienie istoty grzechu i powinniśmy unikać przybliżania się w najmniejszym stopniu do granicy, oddzielającej posłuszeństwo do nieposłuszeństwa. WP1 221.4
Bóg chciałby, aby każdy członek jego stworzenia rozumiał wielkie dzieło nieskończonego Syna Bożego, polegające na oddaniu swego życia dla zbawienia świata. “Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi (...). Dlatego świat nas nie zna, że jego nie poznał”. 1 Jana 3,1. WP1 222.1
Gdy grzesznik widzi w Chrystusie ucieleśnienie nieskończonej i bezinteresownej miłości i łaskawości, to w jego sercu budzi się wdzięczna skłonność do podążania tam, dokąd Chrystus pociąga. — Manuscript 87, 1900. WP1 222.2
“Zakon był naszym przewodnikiem do Chrystusa, abyśmy z wiary zostali usprawiedliwieni”. Galacjan 3,24. W tym fragmencie Pisma Świętego, Duch Święty za pośrednictwem apostoła mówi szczególnie o prawie moralnym. Prawo objawia grzech i sprawia, że odczuwamy potrzebę Chrystusa i zwracamy się do niego po przebaczenie i pokój przez wykazywanie skruchy względem Boga i wiary wobec naszego Pana Jezusa Chrystusa. WP1 222.3
Brak chęci rezygnacji z przyjętych z góry opinii i przyjęcia tej prawdy leżał u podstaw wielkiej części opozycji objawionej w Minneapolis przeciwko poselstwu od Pana przyniesionemu przez braci [E. J.] Waggonera i [A. T.] Jonesa. Przez pobudzanie tej opozycji szatan odniósł sukces, w wielkiej mierze odcinając od naszego ludu szczególną moc Ducha Świętego, którego Bóg pragnął swemu ludowi udzielić. Wróg przeszkodził im w uzyskaniu tej skuteczności, jaka mogła stać się ich udziałem w niesieniu prawdy światu, tak jak głosili ją apostołowie po dniu Pięćdziesiątnicy. Światło, które ma oświecić całą ziemię swoją chwałą, zostało odrzucone i przez działanie naszych własnych braci było w wielkim stopniu trzymane z dala od świata. WP1 222.4
*****
Na prawo dziesięciu przykazań nie należy patrzeć tak bardzo od strony zakazującej, co od strony miłosierdzia. Jego zakazy są niezawodną gwarancją szczęścia w posłuszeństwie. Gdy jest ono przyjęte w Chrystusie, wprowadza w nas czystość charakteru, która przyniesie nam radość przez nieskończone wieki. Dla posłusznych jest ono murem ochronnym. Dostrzegamy w nim dobroć Boga, który przez objawienie ludziom niezmiennych zasad sprawiedliwości stara się ochronić ich przed złem, płynącym z przestępstwa. WP1 222.5
Nie powinnyśmy uważać Boga za kogoś, kto czeka, aby ukarać grzesznika za jego grzech. Grzesznik sam sprowadza karę na siebie. Jego własne czyny uruchamiają pasmo okoliczności, które wywołają niezawodny skutek. Każdy akt przestępstwa oddziałuje na grzesznika, powoduje w nim zmianę charakteru i sprawia, że jest mu łatwiej dopuścić się kolejnego przewinienia. Wybierając grzech ludzie oddzielają się od Boga, odcinają się od kanału błogosławieństwa, a niezawodnym tego skutkiem jest upadek i śmierć. WP1 223.1
Prawo jest wyrazem zamysłu Boga. Gdy przyjmujemy je w Chrystusie, staje się ono naszym zamysłem. Wznosi nas ponad moc naturalnych pragnień i skłonności, ponad prowadzące do grzechu pokusy. “Pokój pełny mają ci, którzy kochają twój zakon, na niczym się nie potkną” (Psalmów 119,165) — nic nie sprawi, że się potkną. WP1 223.2
Nie ma pokoju w niesprawiedliwości; bezbożni prowadzą wojnę z Bogiem. Jednak ten, kto przyjmuje sprawiedliwość prawa w Chrystusie, ten jest w harmonii z niebem. “Łaska i wierność się spotkały, a sprawiedliwość i pokój pocałowały”. Psalmów 85,11. — Letter 96, 1896. WP1 223.3