Chrystus, nasz boski nosiciel grzechu
[Artykuł ten ukazał się w The Signs of the Times, 30 wrzesień 1903.]
Adam upadł przez nieposłuszeństwo. Prawo Boże zostało złamane. Boski rząd został zhańbiony, a sprawiedliwość domagała się, aby zapłacona została kara za przestępstwo. WP1 288.1
Aby ratować ludzką rasę przed wieczną śmiercią Syn Boży dobrowolnie poniósł karę za nieposłuszeństwo. Jedynie przez upokorzenie się Księcia niebios hańba mogła zostać usunięta, sprawiedliwości mogło stać się zadość, a człowiekowi mogło zostać przywrócone to, co stracił przez nieposłuszeństwo. Nie było innego sposobu. Nie wystarczyłoby gdyby anioł przyszedł na tę ziemię, by przejść przez teren, na którym Adam potknął się i upadł. Nie usunęłoby to ani jednej plamy grzechu ani nie zwolniłoby człowieka z ani jednej godziny sądu. WP1 288.2
Chrystus, rówmy Bogu, będący “odblaskiem chwały [Ojca] i odbiciem jego istoty” (Hebrajczyków 1,3), odział swoją boskość człowieczeństwem i przyszedł na tę ziemię, aby cierpieć i umrzeć za grzeszników. Jednorodzony Syn Boży uniżył się i stał się posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. Niosąc w swoim ciele przekleństwo grzechu umieścił szczęście i nieśmiertelność w zasięgu wszystkich. WP1 288.3
Ten, który był czczony przez całe niebo, przyszedł na świat, aby w ludzkiej naturze stanąć na czele ludzkości, dając świadectwo upadłym aniołom i mieszkańcom nieupadłych światów, że dzięki boskiej pomocy, jaka została zapewniona, każdy może kroczyć ścieżką posłuszeństwa wobec Bożych poleceń. Syn Boży umarł za tych, którzy nie mieli żadnego prawa do jego miłości. Dla nas zniósł On wszystko, co szatan mógł przeciwko niemu wytoczyć. WP1 288.4
Cudowna — niemal zbyt cudowna, by człowiek ją pojął — jest ofiara Zbawiciela dla nas, przepowiedziana we wszystkich ofiarach w przeszłości, we wszystkich służbach symbolicznej świątyni. Ofiara ta była wymagana. Kiedy uświadamiamy sobie, że jego cierpienie było konieczne, by zapewnić nam wieczne dobro, nasze serca stają się poruszone i rozrzewnione. On zobowiązał się, że dokona naszego pełnego zbawienia w sposób zadowalający wymagania Bożej sprawiedliwości i zgodny ze wzniosłą świętością jego prawa. WP1 289.1
Nikt mniej święty niż Jednorodzony Ojca nie mógł złożyć ofiary, która byłaby skuteczna, by oczyścić wszystkich — nawet najbardziej grzesznych i upodlonych — którzy przyjmują Zbawiciela jako swoje zadośćuczynienie i stają się posłuszni wobec prawa Niebios. Nic mniejszego nie mogło przywrócić człowiekowi Bożej łaski. WP1 289.2
Jakie prawo miał Chrystus, by odebrać jeńców z rąk wroga? — Złożył ofiarę, która czyni zadość zasadom sprawiedliwości, przy pomocy których sprawowany jest rząd w królestwie niebios. Przyszedł na tę ziemię jako Odkupiciel zgubionej rasy, aby pokonać przebiegłego wroga i aby przez swoją niezachwianą lojalność wobec prawa zbawić wszystkich, którzy przyjmą go jako swojego Zbawiciela. Na krzyżu Kalwarii zapłacił cenę odkupienia za ludzką rasę. W ten sposób zdobył prawo, by odebrać jeńców spod władzy wielkiego oszusta, który przez kłamstwo uknute przeciwko rządowi Bożemu, spowodował upadek człowieka i w ten sposób stracił wszelkie prawo, by nazywać się lojalnym poddanym wspaniałego, wiecznego królestwa Bożego. WP1 289.3
Nasz okup został zapłacony przez naszego Zbawiciela. Nikt nie musi być niewolnikiem szatana. Chrystus stoi przed nami jako nasz wszechpotężny pomocnik. “Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby mógł zostać miłosiernym i wiernym arcykapłanem przed Bogiem dla przebłagania go za grzechy ludu. A że sam przeszedł przez cierpienie i próby, może dopomóc tym, którzy przez próby przechodzą”. Hebrajczyków 2,17-18. WP1 289.4
“Do swej własności przyszedł, ale swoi go nie przyjęli. Tym zaś, którzy go przyjęli, dał praw o stać się dziećmi Bożymi, tym, którzy wierzą w imię jego... A Słowo ciałem się stało i zamieszkało wśród nas... pełne łaski i prawdy... A z jego pełni myśmy wszyscy wzięli, i to łaskę za łaską”. Jana 1,11.12.14.16. WP1 289.5
Ci, którzy zostali adoptowani do rodziny Bożej zostali przekształceni przez jego Ducha. Pobłażanie sobie i najwyższa miłość wobec siebie samego zostały zmienione w samozaparcie i najwyższą miłość wobec Boga. Nikt nie dziedziczy świętości jak pierworództwa ani nie może stać się wierny Bogu dzięki jakimkolwiek wymyślonym sposobom. Chrystus mówi: “Beze mnie nic uczynić nie możecie”. Jana 15,5. Ludzka sprawiedliwość jest jak “szata splugawiona”. Jednak z Bogiem wszystko jest możliwe. W mocy Odkupiciela słaby, błądzący człowiek może stać się więcej niż zwycięzcą nad otaczającym go złem. WP1 289.6