Na całym polu misyjnym potrzeba lekarzy-ewangelistów. Kolporterzy powinni wykorzystywać każdą nadarzającą się sposobność do tego, aby uczyć się leczenia chorób. Lekarze powinni pamiętać, że często będzie się od nich wymagało spełniania obowiązków pastora. Personel medyczny to także ewangeliści. Pracownicy misyjni powinni udawać się do pracy po dwóch, aby mogli się wspólnie modlić i udzielać sobie rad. Nigdy nie powinno się ich posyłać w pojedynkę. Nasz Pan Jezus Chrystus posyłał swoich uczniów po dwóch do wszystkich miast izraelskich i dawał im następujące polecenie: “[...] uzdrawiajcie w nim chorych, i mówcie do nich: Przybliżyło się do was Królestwo Boże”. MPM 236.2
Słowo Boże poucza nas, że ewangelista jest nauczycielem. Powinien także wykonywać medyczną pracę misyjną. Nie wszystkim jednak polecono wykonywanie tego samego rodzaju pracy. “On ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a innych pasterzami i nauczycielami, aby przygotować świętych do dzieła posługiwania, do budowania ciała Chrystusowego”. [...] MPM 236.3
Osoby pracujące w naszych diecezjach jako pastorzy powinny zaznajomić się z posługą na rzecz chorych. Żaden pastor nie powinien być dumny z tego, że jest niedouczony w kwestiach, w których powinien wykazywać się mądrością. Medyczna praca misyjna łączy człowieka z jego bliźnimi i z Bogiem. Okazywanie współczucia i zaufania nie ma być ograniczone ani czasem, ani przestrzenią. — Manuscript 33, 1901. MPM 236.4