Natchniony Duchem Bożym apostoł Paweł pisze: “cokolwiek czynicie”, nawet jeśli jest to tak naturalna czynność jak jedzenie lub picie, to powinno to być czynione nie po to, aby zaspokajać wypaczony apetyt, ale kierując się poczuciem odpowiedzialności. “[...] wszystko czyńcie na chwałę Bożą”. 1 Koryntian 10,31. Każda część istoty ludzkiej powinna być strzeżona. Powinniśmy mieć się na baczności, aby to co dostaje się do naszego żołądka nie usuwało z naszych umysłów wzniosłych i świętych myśli. MPM 260.4
“Czy nie mogę robić tego, na co mam ochotę? Czy nie mogę rozporządzać sobą zgodnie ze swoją wolą?” — pytają niektórzy, tak jakbyśmy starali się pozbawić ich czegoś niezwykle dobrego, gdy mówimy im o konieczności rozsądnego podejścia do jedzenia i podporządkowania wszystkich swoich zwyczajów prawom ustanowionym przez Boga. Są prawa, które ma każda istota ludzka. Cechujemy się indywidualnością i mamy swoją tożsamość. Nikt nie powinien zanurzać swojej tożsamości w tożsamości drugiego człowieka. Każdy musi sam podejmować decyzje i być odpowiedzialnym za własne czyny, postępując zgodnie z własnym sumieniem. MPM 260.5
Jeśli chodzi o naszą odpowiedzialność i wywierany przez nas wpływ, to podlegamy Bogu, ponieważ od Niego otrzymaliśmy życie. Nie otrzymujemy go z ręki człowieczeństwa, ale jedynie od samego Boga. Należymy do Niego z racji stworzenia i odkupienia. Nawet nasze własne ciała nie należą do nas samych i nie możemy ich traktować według własnego widzimisię, okaleczając je przez nawyki, które prowadzą do zniszczenia, przez co nie jesteśmy w stanie służyć Bogu w doskonały sposób. Nasze życie i wszystkie nasze zdolności należą do Niego. On troszczy się o nas w każdej chwili naszego życia. On utrzymuje w działaniu ten żywy mechanizm. Gdybyśmy choć przez chwilę mieli zająć się Jego obsługą, umarlibyśmy. Jesteśmy całkowicie zależni od Boga. MPM 261.1
Wielka lekcja płynie ze zrozumienia tego, jaki jest nasz związek z Bogiem i jaki jest Jego związek z nami. Słowa “nie należycie też do siebie samych” (1 Koryntian 6,19) i “drogoście bowiem kupieni” (1 Koryntian 6,20) powinny wisieć w galerii naszej pamięci, tak byśmy zawsze uznawali Boże prawo do naszych talentów, naszej własności, naszego wpływu i do nas samych. Mamy się nauczyć, jak traktować ten Boży dar w postaci umysłu, duszy i ciała, abyśmy jako przez Chrystusa nabyta własność mogli w zdrowiu pełnić dla Niego pełną wonności służbę. MPM 261.2
Dlaczego Daniel i jego przyjaciele odmówili spożywania pokarmów z królewskiego stołu? Dlaczego odrzucili oferowane przez króla mięsa i wina? Ponieważ nauczono ich, że tego rodzaju pożywienie nie zapewni umysłowi i strukturze fizycznej organizmu najlepszego stanu zdrowia do sprawowania służby dla Boga. [...] MPM 261.3
Bardzo uważali, aby utrzymywać kontakt z Bogiem. Modlili się, studiowali, a w praktyce swojego życia kierowali się niezwykle sumiennymi i pokornymi umysłami. Chodzili z Bogiem tak jak Enoch. Słowo ich Pana było dla nich pokarmem i napojem. “W każdej zaś sprawie, która wymagała mądrości i rozumienia, o którą pytał ich król, stwierdzał, że przewyższają dziesięciokrotnie wszystkich wróżbitów i magów, którzy byli w całym jego królestwie”. Daniela 1,20. MPM 261.4
W świetle tej historii biblijnej żaden człowiek nie powinien przykładać większej wagi do wszystkich argumentów przytaczanych przez ludzi na poparcie korzyści płynących z diety mięsnej lub z ogromnej różnorodności spożywanych pokarmów. Gdy dzieci wiary w gorliwej modlitwie poświęcą się Bogu bez zastrzeżeń, ich Pan z szacunkiem odniesie się do ich wiary i obdarzy ich błogosławieństwem jasnego umysłu. — Letter 73, 1896. MPM 261.5