Ufna miłość i niesamolubne oddanie odzwierciedlały się w życiu i charakterze Jana, będąc lekcją o niewypowiedzianej wartości dla kościoła chrześcijańskiego. Niektórzy mogą sądzić, że jego miłość była niezależna od boskiej łaski. Jednakże Jan miał poważne wady charakteru; był dumny i ambitny, łatwo się obrażający i mściwy. UZ 42.1
Głębokość i żarliwość uczucia jakie Jan żywił do swego Mistrza nie była przyczyną, dla której Chrystus go umiłował, lecz wynikiem miłości Chrystusa. Jan pragnął stać się takim jak Jezus i pod przekształcającym wpływem miłości Chrystusa stał się pokornym i łagodnym. Jego “ja” skryło się w Jezusie. Był ściśle złączony z Krzewem Winnym i przez to stał się uczestnikiem boskiej natury. Takie będą rezultaty złączenia się z Chrystusem. To jest prawdziwe uświęcenie. UZ 42.2
Ktoś może mieć wyraźne wady charakteru, jednak, gdy staje się prawdziwym uczniem Jezusa, moc Bożej łaski uczyni go nowym stworzeniem. Miłość Chrystusa przemieni i uświęci go. Lecz, gdy ktoś wyznaje, że jest chrześcijaninem, a jego religia nie czyni z niego lepszego człowieka w każdym aspekcie życia i nie odzwierciedla Zbawiciela w usposobieniu i charakterze, nie jest on Chrystusowy. UZ 42.3