Ten, “który każdemu rozdał robotę”, stosownie do jego możliwości, nie dopuści, by wiernie spełnione obowiązki pozostały bez nagrody. Każdy czyn lojalności i wiary zostanie uhonorowany specjalnym znakiem Bożej łaski i aprobaty. Każdy pracownik otrzymał obietnicę: “Kto wychodzi z płaczem, niosąc ziarno siewne, będzie wracał z radością, niosąc snopy swoje”. — Testimonies for the Church V, 395 [Świadectwa dla zboru V, 395]. PCh 224.1
Choćby nasza służba była krótka, a praca skromna, to jeśli w szczerej wierze idziemy za Chrystusem, nie będziemy rozczarowani otrzymaną nagrodą. To, czego najwięksi i najmądrzejsi nie mogą zarobić, może otrzymać ten, kto jest najsłabszy i najbardziej uniżony. Złote bramy nieba nie otwierają się dla tych, którzy uwielbiają samych siebie. Nigdy nie otworzą się dla pysznych i zarozumiałych. Otworzą się jednak szeroko pod drżącym dotykiem małego dziecka. Błogosławiona jest nagroda łaski dla tych, którzy w wierze i miłości pracowali dla Boga. — Christ's Object Lessons 404; Przypowieści Chrystusa 263; 233 (wyd. II). PCh 224.2
Ci, którzy wykonują tę pracę, będą mieli na głowach korony poświęcenia i nie stracą swojej nagrody. — Testimonies for the Church VI, 348 [Świadectwa dla zboru VI, 348]. PCh 224.3
Myśl ta powinna być bodźcem i zachętą dla każdego, kto pracuje dla Boga. W tym życiu często się wydaje, że nasza praca dla Boga jest bezowocna. Nasze wysiłki, aby czynić dobro, mogą być gorliwe i nieprzerwane, a jednak nie będzie nam dane oglądać ich wyników. Może nam się wydawać, że wysiłek jest daremny, jednak Zbawiciel zapewnia, że praca nasza jest odnotowana w niebie, i że nie minie nas nagroda. — Testimonies for the Church VI, 305 [Świadectwa dla zboru VI, 305]. PCh 224.4
Każdy czyn nacechowany sprawiedliwością, miłosierdziem i dobroczynnością powoduje, że w niebie rozbrzmiewa pieśń. Ojciec Niebieski, spoglądając ze Swego tronu, obdarza dobroczyńcę swoimi najlepszymi skarbami. “Będą moją własnością — mówi Pan Zastępów — w dniu, który Ja przygotuję”. Każdy czyn miłosierdzia, wyświadczony potrzebującemu lub cierpiącemu, jest traktowany tak, jak gdyby był uczyniony dla Jezusa. Ktokolwiek pomaga biednemu, kto współczuje z nieszczęśliwym i uciśnionym, kto jest przyjacielem sierocie, ten wchodzi w najściślejszą więź z Jezusem. — The Review and Herald, 16 sierpień 1881. PCh 224.5
Chrystus wszystkie czyny miłosierdzia, dobroci i głębokiej troski o nieszczęśliwych, ślepych, chorych, wdowy i sieroty traktuje jako uczynione dla Niego. Wszystkie są zanotowane w niebiańskim rejestrze i zostaną nagrodzone. — Testimonies for the Church III, 512.513 [Świadectwa dla zboru III, 512]. PCh 225.1