“Nadto i sabaty moje dałem im aby były znakiem między mną i między nimi, aby wiedzieli żem Ja jest Pan, którym ich poświęcił.” Ezechiela 20,12. Mar 244.1
Tak jak sabat był znakiem odróżniającym synów Izraela gdy wychodzili z Egiptu aby wejść do ziemi kananejskiej, tak obecnie jest znak odróżniający lud Boży gdy wychodzi spośród świata aby wejść do odpocznienia w niebie. Mar 244.2
Przestrzeganie sabatu jest środkiem zaleconym przez Boga dla zachowania wiedzy o Nim i odróżnienia lojalnych i poddanych od ludzi łamiących Jego prawo. Mar 244.3
Sabat należy do Chrystusa. Odkąd stworzył świat, stworzył również sabat, który przez Niego został oddzielony jako pomnik dzieła stworzenia. Wskazuje on na Niego zarówno jako na Stworzyciela jak i na Tego, który go uświęca. Określa że Ten, który stworzył wszystko na niebie i na ziemi, i przez którego wszystko jest utrzymywane, jest głową kościoła oraz że przez Jego moc jesteśmy pojednani z Bogiem. Bowiem mówiąc o Izraelu powiedział: “Sabaty moje dałem im aby były znakiem między mną i między nimi, aby wiedzieli żem Ja jest Pan, który ich poświęcam” — czyni ich świętymi. Tak więc sabat jest znakiem Chrystusowej mocy, która nas uświęca. A jest dany wszystkim, których Chrystus czyni świętymi. Jako znak Jego uświęcającej mocy został dany wszystkim, którzy poprzez Chrystusa stają się częścią Izraela Bożego. Mar 244.4
Dla wszystkich, którzy przyjmują sabat jako znak twórczej i odkupiającej mocy Chrystusa, będzie on wspaniałością. Widząc w nim Chrystusa, cieszą się. Sabat wskazuje im na dzieła stworzenia jako na dowód Jego potężnej mocy w odkupieniu. Mar 244.5
Podczas gdy z jednej strony przywołuje na myśl utracony pokój Edenu, z drugiej strony mówi o pokoju odnowionym przez Zbawiciela. Każda rzecz stworzona w przyrodzie powtarza Jego zaproszenie: “Pójdźcie do mnie wszyscy, którzyście spracowani i obciążeni a Ja wam sprawię odpocznienie.” Mateusza 11,28. Mar 244.6
Sabat jest złotą klamrą, która łączy Boga z Jego ludem. Mar 244.7