Σήμερα είμαστε στου Ελείμ τα σκιερά τα φοινικό
δεντρα και τις νεροπηγές.
Χθές είμασταν στης Μαρά τα ερημοτόπια, βράχια
κι αμμουδιές.
Όμως την ίδια απέραντη έρημο έχουν τα δυό για
μάνα
Ο ίδιος λίβας τα φυσά περνώντας την αλάνα.
Στο ίδιο κύλωμα της γης είναι τα δυό χωμένα
Από τα ίδια τα βουνά είναι προστατευμένα.
', Ετσι κυλάει εδώ στη γη ετούτη η ζωή μας.
Έτσι όλοι μας τη φέρνομε πάντα στη θύμησή μας:
Μέρες γλυκές ή δύσκολες, μέρες χαράς ή λύπης,
Η μιά την άλλη ακολουθεί σαν ρωλογιού ο δεί
χτης.
Κάποτε αλλάζει ο Θεός την πίκρα μας σε γλύκα ZY 233.2
Κάποτε παρουσιάζει ευχάριστες νεροπηγές για
ψύχρα.
Άλλοτε μας σκεπάζει στοργικά με σκιερή νεφέλη
Κι άλλοτε μας δροσίζει πάλι Αυτός με φοινικιάς
τα ωφέλη.
Τι μας πειράζει όμως αυτό αφού ο καιρός είναι
ταχύς,
Ο δρόμος της Μαρά και Ελείμ είναι πολύ βραχύς
Η ερημιά και οι πηγές, ο καύσωνας και οι δροσιές
μιά μέρα θα περάσουν,
Όταν τα τέκνα του Θεού μπροστά στην πύλη τ’
ουρανού σε λίγο θε να φθάσουν.
Όταν μακρυά απ’ τα καματερά βουνά στην Πόλη
του Θεού βρεθούν
Κι όταν με κρυσταλλοπηγές αιώνιας χαράς μέλ
λουν να δροσισθούν,
Παράδεισος! Παράδεισος! θα κράξουν ενωμένοι’
Λήξαν της ερημιάς τα βάσανα νάμαστε λυτρωμέ
νοι. ZY 234.1