«Τα κρυπτά ανηκουσιν εις Κύριον τον Θεόν ημών τα δε αποκεκαλυμμένα εις ημάς και εις τα τέκνα ημών διαπαντός.» (Δευτ. 29:29.) Την αποκάλυψη του Εαυτού Του που μας έχει δώσει στο λόγο Του ο Θεός, μας την έχει δώσει για να τη μελετήσουμε. Αυτή μας επιτρέπεται να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε. Πέρα απ’ αυτή όμως δεν πρέπει να διεισδύσουμε. Η δεινότερη διάνοια μπορεί να καταπονηθεί σε σημείο εξάντλησης από τις πιθανολογίες σχετικά με την ύπαρξη του Θεού• η προσπάθεια όμως θα παραμείνει άκαρπη. Το πρόβλημα αυτό δεν μας έχει ανατεθεί να το λύσουμε. Κανένας ανθρώπινος νούς δεν μπορεί να κατανοήσει το Θεό. Κανείς δεν πρέπει να επιδοθεί σε συλλογισμούς που αφορούν τη φύση Του. Στο σημείο αυτό η μεγαλύτερη εφράδεια θεωρείται η σιωπή. Ο Πάνσοφος Θεός είναι απροσπέλαστος για κάθε συζήτηση. ZY 399.1
Ούτε οι άγγελοι είχαν το δικαίωμα να συμμετέχουν στα συμβούλια του Πατέρα και του Υιού όταν εκπονείτο το σχέδιο της σωτηρίας. Και οι ανθρώπινες υπάρξεις δεν πρέπει να εισχωρούν στα μυστικά του Υψίστου. Έχουμε τόση άγνοια για το Θεό σαν τα μικρά παιδιά. Αλλά όπως τα μικρά παιδιά, οφείλουμε να Τον αγαπούμε και να Τον υπακούμε. Αντί να καταπιανόμαστε με συλλογισμούς οσοναφορά τη φύση Του ή τα αποκλειστικά Του δικαιώματα, ας προσέξομε μάλλον στα λόγια που είπε: ZY 399.2
«Δύνασαι να εξιχνιάσης τα βάθη του Θεού;
Δύνασαι να εξιχνιάσης τον Παντοδύναμον με
εντέλειαν;
Ταύτα είναι ως τα ύψη του ουρανού τι δύνασαι
να κάμης;
Είναι βαθύτερα του Άδου τι δύνασαι να γνωρί-
σης;
Το μέτρον αυτών είναι μακρότερον της γης,
Και πλατύτερον της θαλάσσης.» ZY 399.3
«Αλλ’ η σοφία πόθεν θέλει ευρεθή;
Και που είναι ο τόπος της συνέσεως;
Ο άνθρωπος δεν γνωρίζει την τιμήν αυτής
Και δεν ευρίσκεται εν τη γη των ζώντων.
Η άβυσσος λέγει, Δεν είναι εν εμοί
Και η θάλασσα λέγει, Δεν είναι μετ’ εμού.
Δεν δύναται να δοθή χρυσίον αντ’ αυτής
Και αργύριον δεν δύναται να ζυγισθή εις αντάλ
λαγμα αυτής.
Δεν δύναται να εκτιμηθή με το χρυσίον του Οφείρ,
Με τον πολύτιμον όνυχα και σάπφειρον.
Το χρυσίον και ο κρύσταλλος δεν δύνανται να
εξισωθώσι με αυτήν
Και αντάλλαγμα αυτής να γίνη με σκεύη καθαρω
τάτου χρυσίου
Δεν θέλει μνημονευθή κοράλλιον ή μαργαρίταν
Διότι η τιμή της σοφίας είναι υπερτέρα των πολυτί
μων λίθων.
Το τοπάζιον της Αιθιοπίας δεν θέλει εξισωθή με
αυτήν
Δεν θέλει εκτιμηθή με καθαρόν χρυσίον.
Πόθεν λοιπόν έρχεται η σοφία;
Και που είναι ο τόπος της συνέσεως; . . .
Η απώλεια και ο θάνατος λέγουσι,
Δια των ώτων ημών ηκούσαμεν την φήμην αυτής.
Ο Θεός εννοεί την οδόν αυτής,
Και Αυτός γνωρίζει τον τόπον αυτής.
Επειδή Αυτός θεωρεί έως των περάτων της γης,
Βλέπει υποκάτω παντός του ουρανού . . .
Ότε έκαμε νόμον δια την βροχήν
Και οδόν δια την αστραπήν της βροντής,
Τότε είδε και εφανέρωσεν αυτήν
Ητοίμασεν αυτήν και μάλιστα εξιχνίασεν αυτήν.
Και είπε προς τον άνθρωπον,
Ιδού, ο φόβος του Κυρίου, ούτος είναι η σοφία, ZY 400.1
Και η αποχή από του κακού σύνεσις.» (Ιώβ 11:7-9, 28:12-28.) ZY 401.1
Η σοφία δεν βρίσκεται ούτε ερευνώντας τα έγκατα της Γης, ούτε ματαιοπονώντας να διεισδύσουμε στα μυστήρια της υπόστασης του Θεού. Βρίσκεται μάλλον στην ταπεινή αποδοχή της αποκάλυψης την οποία Εκείνος ευαρεστήθηκε να δώσει και στη συμμόρφωση της ζωής με το θέλημά Του. ZY 401.2
Οι δεινότερες ανθρώπινες διάνοιες δεν μπορούν να κατανοήσουν τα μυστήρια του Κυρίου όπως μας αποκαλύ-πτονται στη φύση. Η θεία έμπνευση υποβάλλει άπειρες ερωτήσεις στις οποίες ο πιο εμβριθής λόγιος αδυνατεί να απαντήσει. Οι ερωτήσεις αυτές δεν υποβάλλονται για να τις απαντήσουμε, αλλά για να επισύρουν την προσοχή μας στα βαθειά μυστήρια του Θεού και να μας διδάξουν ότι η σοφία μας είναι περιορισμένη.Στην καθημερινή μας ζωή περιβαλλόμαστε από πολλά πράγματα που υπερβαίνουν την κατανόηση των περιορισμένων ανθρωπίνων υπάρξεων. ZY 401.3
Οι σκεπτικιστές αρνούνται να πιστέψουν στο Θεό επειδή δεν μπορούν να εννοήσουν την απεριόριστη δύναμη με την οποία αποκαλύπτεται στον κόσμο. Ο Θεός όμως πρέπει να αναγνωρίζεται το ίδιο από αυτά που δεν μας αποκαλύπτει για τον Εαυτό Του, όπως και από αυτά που υποπίπτουν στην περιορισμένη μας αντίληψη. Τόσο με τη θεία αποκάλυψη όσο και με τη φύση, ο Θεός μας παρουσιάζει μυστήρια που να ενισχύουν την πίστη μας. Αυτό έτσι πρέπει να είναι. Μπορεί πάντοτε να ερευνούμε, πάντοτε να ερωτούμε, πάντοτε να μαθαίνουμε αλλά διαρκώς βρισκόμαστε μπροστά στην απεραντοσύνη. ZY 401.4
«Τις εμέτρησε τα ύδατα εν τω κοιλώματι της
χειρός Αυτού
Και εστάθμισε τους ουρανούς με την σπιθαμήν
Και συμπεριέλαβεν εν μέτρω το χώμα της γης ZY 401.5
Και εζύγισε τα όρη δια στατήρος Και τους λόφους δια πλάστιγγος;
Τις εστάθμισε το Πνεύμα του Κυρίου
Ή έγινε σύμβουλος Αυτού και εδίδαξεν Αυ
τόν; . . .
Ιδού, τα έθνη είναι ως ρανίς από κάδου
Και λογίζονται ως η λεπτή σκόνη της πλάστιγγος
Ιδού, μετατοπίζει τας νήσους ως σκόνην.
Και λίβανος δεν είναι ικανός εις καύσιν,
Ουδέ τα ζώα αυτού ικανά εις ολοκαύτωμα.
Πάντα τα έθνη ενώπιον Αυτού είναι ως μηδέν
Λογίζονται παρ’ Αυτώ ολιγότερον παρά το μηδέν
και την ματαιότητα.
Με τίνα λοιπόν θέλετε εξομοιώσει τον Θεόν;
Ή τι ομοίωμα θέλετε προσαρμόσει εις Αυτόν; . . .
«Δεν εγνωρίσατε;
Δεν ηκούσατε;
Δεν ανηγγέλθη προς εσάς εξ αρχής;
Δεν εννοήσατε από καταβολής της γης;
Αυτός είναι ο καθήμενος επί τον γύρον της γης
Και οι κάτοικοι αυτής είναι ως ακρίδες
Ο εκτείνων τους ουρανούς ως παραπέτασμα
Και εξαπλώνων αυτούς ως σκηνήν προς κατοίκη-
σιν . . .
Με τίνα λοιπόν θέλετε Με εξομοιώσει; . . .
Λέγει ο Άγιος.
Σηκώσατε υψηλά τους οφθαλμούς σας
Και ίδετε, τις εποίησε ταύτα;
Ο εξάγων το στράτευμα αυτών κατά αριθμόν
Ο ονομαστί καλών ταύτα πάντα
Εν τη μεγαλειότητι της δυνάμεως Αυτού διότι
είναι ισχυρός εις εξουσίαν Δεν λείπει ουδέν.
«Δια τι λέγεις, Ιακώβ, και λαλείς, Ισραήλ,
Η οδός μου είναι κεκρυμμένη από του Κυρίου, ZY 402.1
Και η κρίσις μου παραμελείται υπό του Θεού μου;
Δεν εγνώρισας;
Δεν ήκουσας
Ότι ο αιώνιος Θεός, ο Κύριος,
Ο ποιητής των άκρων της γης,
Δεν ατονεί και δεν αποκάμνει;
Δεν εξιχνιάζεται η φρόνησις Αυτού;» (Ησ. 40:12-28.) ZY 403.1
Ας προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε το μεγαλείο του Θεού από τις αναπαραστάσεις που έδωσε το Άγιο Πνεύμα στους προφήτες Του. Ο προφήτης Ησαΐας λέγει: ZY 403.2
«Κατά το έτος εν ώ απέθανεν Οζίας ο βασιλεύς, είδον τον Κύριον καθήμενον επί θρόνου υψηλού και επηρμένου, και το κράσπεδον Αυτού εγέμισε τον ναόν. Άνωθεν Αυτού ίσταντο σεραφείμ ανά εξ πτέρυγας έχοντα έκαστον με τας δύο εκάλυπτε το πρόσωπον αυτού και με τας δύο εκάλυπτε τους πόδας αυτού και με τας δύο επέτα. Και έκραζε το εν πρός το άλλο και έλεγεν, Άγιος, Άγιος, Άγιος ο Κύριος των δυνάμεων πάσα η γη είναι πλήρης της δόξης Αυτού. Και οι παραστάται της θύρας εσείσθησαν εκ της φωνής του κράζοντος, και ο οίκος επλήσθη καπνού. ZY 403.3
«Τότε είπα, ώ τάλας εγώ διότι εχάθην επειδή είμαι άνθρωπος ακαθάρτων χειλέων και κατοικώ εν μέσω λαού ακαθάρτων χειλέων επειδή οι οφθαλμοί μου είδον τον Βασιλέα, τον Κύριον των δυνάμεων. ZY 403.4
«Τότε επέτασε πρός εμέ έν εκ των σεραφείμ έχον εν τη χειρί αυτού άνθρακα πυρός, τον οποίον έλαβε δια της λαβίδος από του θυσιαστηρίου. Και ήγγισεν αυτόν εις το στόμα μου και είπεν, Ιδού τούτο ήγγισε τα χείλη σου• και η ανομία σου εξηλείφθη και η αμαρτία σου εκαθαρίσθη. » (Ησ. 6:1-7.) ZY 403.5
«Δεν υπάρχει όμοιος Σου, Κύριε-
Είσαι μέγας
Και μέγα το όνομά Σου εν δυνάμει.
Τις δεν ήθελε Σε φοβείσθαι, Βασιλεύ των εθνών;» ZY 403.6
«Κύριε, εδοκίμασάς με και με εγνώρισας.
Συ γνωρίζεις το κάθισμά μου και την έγερσίν μου-
Εξερευνάς το περιπάτημά μου και το πλαγίασμά
μου
Και πάσας τας οδούς μου γνωρίζεις.
Διότι και πριν έλθη ο λόγος εις την γλώσσαν μου,
Ιδού, Κύριε, γνωρίζεις το παν.
Με περικυκλώνεις όπισθεν και έμπροσθεν,
Και έθεσας επ’ εμέ την χείρα Σου.
Η γνώσις αύτη είναι υπερθαύμαστος εις εμέ-
Είναι υψηλή δεν δύναμαι να φθάσω εις αυτήν.» (Ιερ. 10:6-7, Ψαλμ. 139:1-6.)
ZY 404.1
«Μέγας ο Κύριος ημών και μεγάλη η δύναμις
Αυτού
Η σύνεσις Αυτού αμέτρητος.» (Ψαλμ. 147:5.)
ZY 404.2
«Του ανθρώπου αι οδοί είναι ενώπιον των οφθαλ
μών του Κυρίου,
Και σταθμίζει πάσας τας πορείας αυτού.» (Παρ.5:21.) ZY 404.3
«Αυτός αποκαλύπτει τα βαθέα και τα κεκρυμμέναγνωρίζει τα εν τω σκότει και το φως κατοικεί μετ’ Αυτού.» (Δαν. 2:22.) ZY 404.4
«Απ’ αιώνος είναι γνωστά εις τον Θεόν πάντα τα έργα Αυτού.» (Πράξ. 15:18) ZY 404.5
«Τις εγνώρισε τον νούν του Κυρίου; ή τις έγινε σύμβουλος Αυτού; ή τις έδωκε τι πρώτος εις Αυτόν, δια να γίνη εις αυτόν ανταπόδοσις; Επειδή εξ Αυτού και δι’ Αυτού και εις Αυτόν είναι τα πάντα. Αυτώ η δόξα εις τους αιώνας. » (Ρωμ. 11:34-36.) ZY 404.6
«Εις τον Βασιλέα των αιώνων, τον άφθαρτον, τον αόρατον,» «όστις μόνος έχει την αθανασίαν, κατσικών φως απρόσιτον, τον οποίον ουδείς των ανθρώπων είδεν, ουδέ δύναται να ίδη’ εις τον οποίον έστω τιμή και κράτος αιώνιον.» (Α’ Τιμ. 1:17, 6:16.) ZY 404.7
«Το μεγαλείον Αυτού δεν θέλει σας τρομάξει
Και ο φόβος Αυτού πέσει εφ’ υμάς; »
«Δεν είναι Θεός εν τοις υψηλοίς του ουρανού;
Και θεώρησον το ύψος των άστρων, πόσον υψηλά
είναι!»
«Υπάρχει αριθμός των στρατευμάτων Αυτού;
Και επί τίνα δεν ανατέλλει το φως Αυτού;»
«Κάμνει μεγαλεία και δεν εννοούμεν.
Διότι λέγει προς την χιόνα, Γίνου επί την γην
Και προς την ψεκάδα
Και προς τον υετόν της δυνάμεως Αυτού.
Κατασφραγίζει την χείρα παντός ανθρώπου-
Δια να γνωρίσωσι πάντες οι άνθρωποι το έργον Αυτού ...
Το φως Αυτού διασκορπίζει τα νέφη
Και αυτά περιφέρονται κύκλω υπό τας οδηγίας Αυτού,
Δια να κάμνωσι παν ότι προστάζει εις αυτά
Επί το πρόσωπον της οικουμένης
Κάμνει αυτά να έρχωνται, ή δια παιδείαν,
Ή δια την γην Αυτού, ή δια έλεος.
«Ακροάσθητι τούτο . .
Στάθητι και συλλογίσθητι τα θαυμάσια του Θεού
Εννοείς πως ο Θεός διατάττει αυτά,
Και κάμνει να λάμπει το φως της νεφέλης Αυτού;
Εννοείς τα ζυγοσταθμίσματα των νεφών,
Τα θαυμάσια του τελείου κατά την γνώσιν; . . .
Εξήπλωσας μετ’ Αυτού το στερέωμα το δυνατόν
Ως κάτοπτρον χυτόν;
Δίδαξον ημάς τι να είπωμεν προς Αυτόν
Ημείς δεν δυνάμεθα να διατάξωμεν τους λόγους
ημών εξ αιτίας του σκότους . . . ZY 405.1
Τώρα δε οι άνθρωποι δεν δύνανται να ατενίσωσιν
εις το λαμπρόν φως, το εν τω στερεώματι.
«Αφού ο άνεμος περάση και καθαρίση αυτό,
Και χρυσαυγής καιρός έλθη από βορρά.
Φοβερά δόξα υπάρχει εν τω Θεώ.
Τον Παντοδύναμον, δεν δυνάμεθα να εννοήσωμεν
Αυτόν είναι υπέροχος κατά την δύναμιν.
Και κατά την κρίσιν και κατά το πλήθος της
δικαιοσύνης, δεν καταθλίβει.
Δια τούτο οι άνθρωποι φοβούνται Αυτόν.»
«Τις ως Κύριος ο Θεός ημών;
Ο κατοικών εν υψηλοίς
Ο συγκαταβαίνων δια να επιβλέπη
Τα εν τω ουρανώ και τα εν τη γη.»
«Η οδός του Κυρίου είναι μετά ανεμοστροβίλου και
θυέλλης,
Και νεφέλαι ο κονιορτός των ποδών Αυτού.»
«Μέγας ο Κύριος και αξιΰμνητος σφόδρα
Και η μεγαλωσύνη Αυτού ανεξιχνίαστος.
Γενεά εις γενεάν θέλει επαινεί τα έργα Σου,
Και τα μεγαλεία Σου θέλουσι διηγείσθαι.
Θέλω λαλεί περί της ενδόξου μεγαλοπρεπείας της
μεγαλειότητός Σου-
Και περί των θαυμαστών έργων Σου
Και θέλουσι λέγει την δύναμιν των φοβερών Σου
κατορθωμάτων,
Και θέλω διηγείσθαι την μεγαλοσύνην Σου
Θέλουσι διαδίδει την μνήμην του πλήθους της
αγαθότητός Σου,
Και θέλουσιν αλαλάξει την δικαιοσύνην Σου. . .
«Πάντα τα ποιήματά Σου, Κύριε, θέλουσι Σε αινεί ZY 406.1
Και οι όσιοί Σου θέλουσι Σε ευλογεί.
Την δόξαν της βασιλείας Σου θέλουσι κηρύττει
Και θέλουσι διηγείσθαι το μεγαλείον Σου
Δια να γνωστοποιήσωσιν εις τους υιούς των αν
θρώπων τα μεγαλεία Αυτού
Και την δόξαν της μεγαλοπρεπείας
της βασιλείας Αυτού.
Η βασιλεία Σου βασιλεία πάντων των αιώνων,
Και η δεσποτεία Σου εν πάση γενεά και γενεά. . .
«Το στόμα μου θέλει λαλεί την αίνεσιν του Κυρίου
Και πάσα σάρξ ας εύλογή το όνομα το άγιον
Αυτού εις τον αιώνα και εις τον αιώνα.» (Ιώβ 13:11, 22:12, 25:3, 37:5-24, Ψαλμ. 113:5-6, Ναούμ 1:3, Ψαλμ. 145:3-21.) ZY 407.1
Καθώς μαθαίνουμε διαρκώς περισσότερο τι είναι ο Θεός και τι είμαστε εμείς στα δικά Του μάτια, θα μας πιάνει φόβος και τρόμος στην παρουσία Του. Ας παραδειγματιστούν οι σύγχρονοι άνθρωποι από τη μοίρα εκείνων οι οποίοι σε προγενέστερες εποχές είχαν το θράσος να θεωρήσουν κοινό εκείνο που ο Θεός διακήρυξε άγιο. Όταν οι Ισραηλίτες τόλμησαν να ανοίξουν την κιβωτό της διαθήκης στην επιστροφή της από τη χώρα των Φιλισταίων, η απόπειρα ασέβειάς που έκαναν τιμωρήθηκε κατά τρόπο υποδειγματικό. ZY 407.2
Σκεφθείτε επίσης την τιμωρία που υπέστη ο Ουζά. Όταν τον καιρό της βασιλείας του Δαβίδ η κιβωτός μεταφερόταν στα Ιεροσόλυμα, ο Ουζά άπλωσε το χέρι του για να τη συγκρατήσει. Επειδή τόλμησε να αγγίξει το σύμβολο της παρουσίας του Θεού, πατάχθηκε με ακαριαίο θάνατο. ZY 407.3
Στην καιόμενη βάτο, όταν ο Μωυσής, αγνοώντας την παρουσία του Θεού σ’ αυτή, έστρεψε για να παρατηρήσει το αξιοθαύμαστο θέαμα, έλαβε την εντολή: ZY 407.4
«Μη πλησιάσης εδώλύσον τα υποδήματά σου εκ των ποδών σουδιότι ο τόπος επί του οποίου ίστασαι είναι γη αγία . . . Έκρυψε δε το πρόσωπον αυτού ο Μωϋσής• διότι εφοβείτο να εμβλέψη εις τον Θεόν. » (Έξ. 3:5-6.) ZY 408.1
«Και εξήλθεν ο Ιακώβ από Βηρσαβεέ, και υπήγεν εις Χαρράν. Και έφθασεν εις τινα τόπον και διανυκτέρευσεν εκεί, διότι είχε δύσει ο ήλιος και έλαβεν εκ των λίθων του τόπου και έθεσε προσκεφάλαιον αυτού, και εκοιμήθη εν τω τόπω εκείνω. ZY 408.2
«Και είδεν ενύπνιον, και ιδού, κλίμαξ εστηριγμένη εις την γην, της οποίας η κορυφή έφθανεν εις τον ουρανόν και ιδού, οι άγγελοι του Θεού ανέβαινον και κατέβαινον επ’ αυτής. Και ιδού, ο Κύριος ίστατο επάνωθεν αυτής και είπεν, ZY 408.3
«Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός του Αβραάμ του πατρός σου, και ο Θεός του Ισαάκτην γην επί της οποίας κοιμάσαι, εις σε θέλω δώσει αυτήν και εις το σπέρμα σου. . . . Και ιδού, Εγώ είμαι μετά σου, και θέλω σε διαφυλάττει πανταχού όπου αν υπάγης, και θέλω σε επαναφέρει εις την γην ταύτην διότι δεν θέλω σε εγκαταλείψει, εωσού κάμω όσα ελάλησα προς σε. ZY 408.4
«Και εξεγερθείς ο Ιακώβ εκ του ύπνου αυτού, είπε, Βέβαια ο Κύριος είναι εν τω τόπω τούτω, και εγώ δεν ήξευρον. Και εφοβήθη και είπε, Πόσον φοβερός είναι ο τόπος ούτοςδεν είναι τούτο, ειμή οίκος Θεού, και αύτη η πύλη του ουρανού.» (Γέν. 28:10-17.) ZY 408.5
Στο αγιαστήριο της σκηνής του Θεού στην έρημο καθώς και του ναού αργότερα αποτελούσαν τα επίγεια σύμβολα της εντοπισμένης κατοίκησης του Θεού.Το ένα διαμέρισμα ήταν ο πανάγιος τόπος της παρουσίας Του. Το παραπέτασμα, έντεχνα κατεργασμένο με χερουβείμ έφραζε την είσοδό του γιατί δεν έπρεπε να υψωθεί από κανένα χέρι εκτός ενός. Να υψώσει κανείς το παραπέτασμα και να μπει απρόσκλητος στα ιερά μυστήρια του αγίου των αγίων, σήμαινε θάνατο επειδή επάνω από το Ιλαστήριο κατοικούσε η δόξα του Πανάχραντου Θεού. Μια δόξα την οποία άνθρωπος δεν μπορούσε να ατενίσει και να ζήσει. Τη μοναδική ετήσια καθορισμένη ημέρα για την υπηρεσία στα άγια των αγίων, τρέμοντας ο αρχιερέας πλησίαζε στην παρουσία του Θεού, ενώ σύννεφα από λιβανωτό έκρυβαν τη δόξα από τα μάτια του. Σε ολόκληρο το χώρο μέσα κι έξω από το αγιαστήριο ο παραμικρός θόρυβος έπαυε. Η υπηρεσία των ιερέων στους βωμούς σταματούσε. Τα πλήθη των προσκυνητών υποκλίνονταν μέσα στη νεκρική αυτή σιγή επικαλούμενα την ευσπλαχνία του Θεού. ZY 408.6
«Ταύτα πάντα εγίνοντο εις εκείνους παραδείγματα, και εγράφησαν προς νουθεσίαν ημών, εις τους οποίους τα τέλη των αιώνων έφθασαν. (Α» Κορ. 10:11.) ZY 409.1
«Ο Κύριος είναι εν τω ναώ τω αγίω Αυτού-
Σιώπα ενώπιον Αυτού πάσα η γη.»
«Ο Κύριος βασιλεύει, ας τρέμωσιν οι λαοί-
Ο καθήμενος επί των χερουβείμας σεισθή η γη.
Ο Κύριος είναι μέγας εν Σιών,
Και επί πάντας τους λαούς είναι υψηλός.
Ας δοξολογώσι το όνομά Σου το μέγα και φοβερόν,
Διότι είναι άγιον.»
«Ο Κύριος εν τω ουρανώ έχει τον θρόνον Αυτού-
Οι οφθαλμοί Αυτού βλέπουσι, τα βλέφαρα Αυτού
εξετάζουσι τους υιούς των ανθρώπων.»
«Έκυψεν εκ του ύψους του αγιαστηρίου Αυτού.»
«Εξ ουρανού επέβλεψεν.»
«Εκ του τόπου της κατοικήσεως Αυτού θεωρεί
Πάντας τους κατοίκους της γης
Εξ ίσου έπλασε τας καρδίας αυτών-
Γνωρίζει πάντα τα έργα αυτών.»
«Ας φοβηθή τον Κύριον πάσα η γη- ZY 409.2
Ας τρομάξωσιν απ’ Αυτού πάντες οι κάτοικοι της
οικουμένης.» (Αββ. 2:20, Ψαλμ. 99:1-3, 11:4, 102:19, 33:14-15, 8.) ZY 410.1
Με την έρευνα οι άνθρωποι δεν μπορούν να ανακαλύψουν το Θεό. Ας μη προσπαθεί κανείς να σηκώσει με αλαζονικό χέρι το παραπέτασμα που καλύπτει τη δόξα Του. «Ανεξερεύνητοι είναι αι κρίσεις Αυτού και ανεξιχνίαστοι αι οδοί Αυτού.» (Ρωμ. 11:33.) ZY 410.2
Το ότι υπάρχει ο «κρυψών της δυνάμεως Αυτού» είναι απόδειξη της ευσπλαχνίας Του γιατί σε αντίθετηπερίπτωση, η ανύψωση του παραπετάσματος που καλύπτει τη θεϊκή παρουσία σημαίνει θάνατο. Κανένας ανθρώπινος νους δεν μπορεί ποτέ να εισχωρήσει στη μυστικότητα μέσα στην οποία κατοικεί και ασκεί τη δράση Του ο Παντοδύναμος. Μόνο όσα κρίνει σωστό να μας αποκαλύψει για τον Εαυτό Του μπορούμε να κατανοήσουμε. Η λογική πρέπει να αναγνωρίσει μία ανώτερη από τον εαυτό της αυθεντία. Ο νους και η καρδιά οφείλουν να υποκλιθούν μπροστά στο μεγάλο Ο ΩΝ. ZY 410.3